γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης
ΜΑΘΗΜΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ – Συμμορία και (συμ)μωρία
Ας παίξουμε με τις λέξεις, δημιουργώντας έτσι άλλη μία. Άλλωστε ο μηχανισμός της γλώσσας είναι «ζωντανός» και δημιουργείται εν πολλοίς απ την ίδια την πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα. Ας δούμε μια γνωστή λέξη, κι ας δημιουργήσουμε μια νέα ομόηχη της με κίνητρο την επικαιρότητα.
Αναφέρομαι στις λέξεις “συμμορία” και “συμμωρία”.
Συμμορία είναι ένα σύνολο που προβαίνει σε εγκληματικές πράξεις, κατά τρόπο απόλυτα οργανωμένο. Κατά τον Μπαμπινιώτη, η λέξη προέρχεται από την πρόθεση (συν-) και τη λ. μόρα (στρατιωτική μονάδα). Αρχικώς η λέξη αναφερόταν σε φορολογική τάξη των αρχαίων Αθηναίων ή σε στρατιωτική υποδιαίρεση, αλλά αργότερα δήλωσε ομάδες συμφερόντων ή κυκλωμάτων.
Διαβάζοντας την περ. εβδομάδα τον κυριακάτικο τύπο «πρώτο θέμα», «χωνί» κλπ), αλλά κι ένα εκπληκτικό αφιέρωμα του περιοδικού «hot doc», για τα σημειώματα του παρ ολίγον πρωθυπουργού Άκη, και τον τρόπο ξεπλύματος μαύρου μεν, άφθονου δε, χρήματος των ελλήνων φορολογούμενων, κατέληξα αργά μεν, αλλά οριστικά στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν μας κυβερνούσαν κόμματα, αλλά ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ.
Οι «διαδρομές» του μαύρου χρήματος εκπληκτικά οργανωμένες, με συγκεκριμένους μηχανισμούς διοχέτευσης του, μέσω «οφ-σορ» εταιρειών-φαντασμάτων, με μεσολαβητές συγγενείς, φίλους, τράπεζες, μοναστήρια (!!!) και την υψηλή εποπτεία πολιτικών προϊσταμένων. Κάπου η δουλειά στράβωσε όταν ανέλαβαν τις υποθέσεις νέοι (κυρίως νέες) ανακριτές και ανακρίτριες, μη ελεγχόμενοι απ την παραπάνω συμμορία.
Τα εκατομμύρια πολλά, τόσο πολλά που οι αριθμοί ζαλίζουν και η πρώτη αντίδραση είναι «μα καλά τόσα χρήματα, τι θα μπορούσαν να τα κάνουν;». Αφελείς βέβαια απορίες για πολιτικούς γκάγκστερς και ακόρεστες ψυχικά προσωπικότητες, που είδαν την εξουσία ως μέσο ικανοποίησης των ματαιόδοξων συμπλεγματικών τους επιθυμιών. Μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια που πλήρωνε ο έλληνας φορολογούμενος είκοσι (τουλάχιστον) χρόνια, για να έρχεται ο Πάγκαλος σήμερα να λέει εκείνη την περίφημη «ρήση», την οποία δυστυχώς αρκετοί αποδέχτηκαν ως ορθή (!!!), όταν ειπώθηκε.
Αλλά ας φύγουμε απ τις ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ και ας έρθουμε στις (συμ) – μωρίες. Ας επινοήσουμε εμείς τη λέξη (πιστεύω πως και ο κος Μπαμπινιώτης θα την ενέκρινε). Ας τοποθετήσουμε την πρόθεση (συν-)- μεταξύ των εννοιών της είναι η βοήθεια, η συμφωνία, η συνοδεία- και το ουσιαστικό «μωρία», που σημαίνει την ανοησία, τη βλακεία, την έλλειψη λογικής και κρίσης. Μπορεί επομένως κάλλιστα να εισαχθεί η λέξη «συμμωρία» και να δηλώσει την από κοινού ανοησία, την έλλειψη λογικής που εμφανίζεται από κοινού.
Αυτό, λοιπόν, ο Πάγκαλος θα μπορούσε να μας το χρεώσει. Δεν τα «φάγαμε μαζί», αλλά δημιουργήσαμε κοντά στη δική τους ΣΥΜΜΟΡΙΑ, τη δική μας (ΣΥΜ)ΜΩΡΙΑ ή αν θέλετε η δική μας «συμμωρία» νομιμοποίησε τη δική τους συμμορία (εκτός εισαγωγικών αυτή). Δε θεωρώ βέβαια συμμωρούς ή συμμωρίτες τα «κομματόσκυλα» που «έγλυφαν» τα κοκκαλάκια απ τους «Άκηδες» και πουλούσαν «προοδευτιλίκια», γιατί αυτοί είχαν το σκοπό τους. (Συμ)μωρούς θεωρώ τους ανιδιοτελείς, έντιμους ανθρώπους που εκπόρνευσαν τις ιδέες τους, τα ιδανικά τους, τις πολιτικές τους παραδόσεις (για να μην ξεχνιόμαστε) και μας εξευτέλισαν σήμερα, όταν διαβάζουμε τις χειρόγραφες σημειώσεις και τις αποδείξεις των αξεσουάρ της Βίκης Σταμάτη που αγόραζε μπορντούρα καναπέ 2500 ευρώ και οι καρκινοπαθείς δεν μπορούν να πάρουν φάρμακα τους και οι μαθητές τα βιβλία τους.
Τόσο «μωροί» ήμασταν να χειροκροτούμε και ν αποθεώνουμε τόσα χρόνια, αυτά τα απίθανα ανθρωπάκια, που το μόνο που κατάφεραν είναι να δίνουν άλλοθι, σε νεότευκτες πολιτικές συμμορίες μποξέρ, εκείνους που σκυλεύουν σήμερα το «πτώμα» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας. Το «αυγό του φιδιού», φοβάμαι πως εκκολάφθηκε απ’ τους υψηλούς φιλοξενούμενους (νομίζω πως θα ναι φιλοξενούμενοι κι όχι κατάδικοι) στα πριβέ κελιά του Κορυδαλλού με τους υψηλούς φιλοξενούμενους , ΑΚΗ (Τσοχατζόπουλο), ΜΑΚΗ (Ψωμιάδη), ΛΑΚΗ (Γαβαλά). Η πολιτική, αθλητική και κοσμική «ελίτ» της χώρας τα τελευταία χρόνια, φιλοξενούμενη καθημερινά στα πάσης φύσεως ΜΜΕ έπαιξε τα ρέστα της επί μακρόν αλλά «ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο».
Ευχής έργο θα ήταν οι συμμορίες των πολιτικών να τελειώσουν παράλληλα με τις συμμωρίες των πολιτών. Κάτι καλύτερο σίγουρα θα βγει www.patris.gr
