22 Μαΐου 2013

Πανελλήνιες 2013: Μαθηματική Εταιρεία: Λάθος το θέμα Δ3 στα Εσπερινά Λύκεια



Ζητεί να δοθούν άμεσα οδηγίες για τη βαθμολόγησή του

Για ένα λάθος στα θέματα των Μαθηματικών που δόθηκαν στα εσπερινά λύκεια (τα οποία όπως είναι γνωστό διαγωνίζονται σε διαφορετικά θέματα από τα ημερήσια λύκεια) κάνει λόγο η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία και ζητάει να δοθούν άμεσα οδηγίες για τη βαθμολόγηση του θέματος από τα μέλη της επιτροπής Γενικών Εξετάσεων του υπουργείου Παιδείας.

Πρόκειται για το Θέμα Δ3 του μαθήματος «Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής Γενικής Παιδείας» των πανελλαδικών εξετάσεων της Δ' τάξης εσπερινού γενικού λυκείου και ΕΠΑΛ (Ομάδα Β'), που διεξήχθησαν χθες, Δευτέρα 20 Μαΐου 2013. «Το θέμα αυτό είναι λάθος» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία.

«Η υπόθεση του ερωτήματος ήταν λάθος και τα δεδομένα που δόθηκαν δεν ισχύουν. Η άποψή μας είναι ότι το λογικότερο θα είναι αυτό το θέμα να ακυρωθεί» λέει σχετικά στο «Βήμα» ο αντιπρόεδρος τς Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας κ. Γιάννης Τυρλής.

Η Μαθηματική Εταιρεία καλεί το υπουργείο Παιδείας να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και να δώσει οδηγίες για τον τρόπο βαθμολόγησης των γραπτών.

Σχολιάζοντας δε τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων των άλλων μαθημάτων Γενικής Παιδείας που εξετάσθηκαν χθες, Δευτέρα, η Μαθηματική Εταιρεία αναφέρει ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση των μαθητών που επέλεξαν τα Μαθηματικά γενικής Παιδείας σε σχέση με τους μαθητές που επέλεξαν τα άλλα μαθήματα γενικής παιδείας, τα οποία ήταν υπερβολικά απαιτητικά.


Πηγή: ΒΗΜΑ

Φορολογική Δήλωση 2013: Ποιες αποδείξεις μετράνε και ποιες όχι.


Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές

Nέο καθεστώς ισχύει για τα εισοδήματα του 2013 σε ό,τι αφορά τις αποδείξεις που δικαιολογούν έξοδα στις φορολογικές δηλώσεις.

Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές
Αφαιρούνται από τη λίστα προϊόντα και υπηρεσίες που απορροφούν μεγάλο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού και γίνεται προσθήκη άλλων.
«Παγίδες» κρύβει φέτος το μέτρο των αποδείξεων, που μπορεί να οδηγήσουν στην πληρωμή έξτρα φόρου 22% για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Κι αυτό γιατί στη νέα «λίστα» της Εφορίας έχουν αλλάξει τα δεδομένα για το ποιες αποδείξεις «περνάνε» και ποιες όχι.
«Αχρηστες» θα είναι φέτος οι αποδείξεις που αφορούν δαπάνες για το πετρέλαιο θέρμανσης, το φυσικό αέριο και τις υπηρεσίες κοινοχρήστων, τις οποίες δεχόταν μέχρι και το 2012 η Εφορία.
Πρόκειται για προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία... απορροφούν μεγάλο μέρος του ετήσιου οικογενειακού προϋπολογισμού.
Επίσης δεν θα «μετράνε» οι αποδείξεις για έξοδα τηλεφωνίας, του ενοικίου που πληρώνει ο φορολογούμενος για την κύρια κατοικία ή τα παιδιά του που σπουδάζουν σε άλλη πόλη, κάθε είδους ασφάλιστρα και η αγορά φωτοβολταϊκών συστημάτων.
Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές
Πλέον μετά την κατάργηση των περισσότερων φοροαπαλλαγών, οι πρόσθετες αποδείξεις που θα αναγνωρίζει η Εφορία σε σχέση με το ισχύον καθεστώς θα είναι αυτές που αφορούν τα δίδακτρα σε φροντιστήρια και ξένες γλώσσες.
Επίσης όσοι κάνουν ταξίδια σε χώρες της ΕΕ. Θα μπορούν να κρατούν τις αποδείξεις και να τις προσθέτουν σε αυτές που συλλέγουν εντός των... συνόρων.
Πιο αναλυτικά, με τη νέα ρύθμιση του φορολογικού νομοσχεδίου για τη συλλογή αποδείξεων, η οποία αφορά τα εισοδήματα του 2013, αλλάζουν τα εξής:
Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές
  • Επιβάλλεται φορολογική «ποινή» 22% σε όσους δεν μαζεύουν το απαιτούμενο ποσό αποδείξεων.
Για παράδειγμα, μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 30.000 ευρώ θα πρέπει να συγκεντρώσει αποδείξεις συνολικού ύψους 7.500 ευρώ. Στην περίπτωση που συλλέξει λιγότερες αποδείξεις, για παράδειγμα 5.000 ευρώ, τότε στη διαφορά που προκύπτει μεταξύ των αποδείξεων που απαιτούνται και αυτών που συγκεντρώθηκαν, δηλαδή στο ποσό των 2.500 ευρώ, θα επιβληθεί «ποινή» 22%. Θα πληρώσει έξτρα φόρου 550 ευρώ (2.500 Χ 22%).
  • Η υποχρέωση συγκέντρωσης αποδείξεων αξίας μέχρι 25% του συνολικού εισοδήματος θα ισχύει πλέον για ετήσια ποσά εισοδήματος μέχρι 42.000 ευρώ. Για όσους έχουν εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ, προβλέπεται πλέον υποχρέωση συλλογής αποδείξεων συνολικής αξίας 10.500 ευρώ.
  • Στις αποδείξεις που πρέπει να μαζεύουν από φέτος οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, για να καλύψουν το 25% των συνολικών ετήσιων αποδοχών τους μέχρι του ποσού των 42.000 ευρώ, προστέθηκαν κι αυτές που αφορούν δαπάνες για δίδακτρα φροντιστηρίων και ιδιαιτέρων μαθημάτων.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως, σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις, για τα περσινά εισοδήματα (για τα οποία οι δηλώσεις θα υποβληθούν από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2013) προβλέπεται η υποχρέωση συλλογής αποδείξεων αξίας μέχρι 25% του συνολικού εισοδήματος που έχουν όλα τα φυσικά πρόσωπα, ανεξαρτήτως των πηγών από τις οποίες προέρχονται τα εισοδήματά τους και εφόσον το σύνολο των εισοδημάτων τους δεν υπερβαίνει ετησίως το ποσό των 60.000 ευρώ.
Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές
Για μισθωτούς και συνταξιούχους
Υποχρέωση συλλογής μόνο για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες
Μόνο για μισθωτούς και συνταξιούχους και μόνο για τα εισοδήματά τους από μισθωτές υπηρεσίες ισχύει από φέτος η υποχρέωση συλλογής αποδείξεων αξίας μέχρι του 25% του συνολικού εισοδήματος.
Αυτό σημαίνει ότι αν έχουν εισοδήματα και από άλλες πηγές, για παράδειγμα εισοδήματα από ενοίκια, θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις μόνο για το τμήμα του εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτές υπηρεσίες.
Η νέα λίστα της Εφορίας για τις αποδείξεις - όλες οι ανατροπές
Για παράδειγμα, ένας μισθωτός ο οποίος έχει ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ από μισθούς και 10.000 ευρώ από ενοίκια, πρέπει να μαζέψει φέτος αποδείξεις συνολικής αξίας ίσης με το 25% των 20.000 ευρώ, που είναι το εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες. Πρέπει, δηλαδή,να συγκεντρώσει παραστατικά ύψους 5.000 ευρώ για να γλιτώσει τον πρόσθετο φόρο του 22%.
Οι ευνοούμενοι
Γίνεται αντιληπτό πως με το νέο σύστημα για τη συλλογή αποδείξεων ευνοούνται όσοι μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν εισοδήματα κι από άλλες πηγές (ενοίκια, επιχειρήσεις, γεωργικές εκμεταλλεύσεις κ.λπ.)
Κι αυτό καθώς οι φορολογούμενοι αυτοί θα χρειαστεί ουσιαστικά να μαζέψουν αποδείξεις αξίας μικρότερης του 25% του συνολικού τους εισοδήματος.
Τέλος, οι υπόλοιποι φορολογούμενοι, δηλαδή ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες, αγρότες, εμποροβιοτέχνες δεν έχουν πλέον καμία υποχρέωση να ζητούν και να μαζεύουν αποδείξεις.
Νέο «τοπίο»
Καθιερώνονται φόροι διαφορετικών ταχυτήτων
Φορολογούμενοι με τα ίδια ακριβώς εισοδήματα και την ίδια οικογενειακή κατάσταση θα πληρώνουν πλέον φόρους διαφορετικού ύψους, καθώς το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες στη Βουλή δημιουργεί φορολογούμενους πολλών... ταχυτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι για το ίδιο ύψος εισοδήματος διαφορετικό φόρο θα πληρώνει ο μισθωτός, διαφορετικό ο ελεύθερος επαγγελματίες και άλλο ο ιδιοκτήτης ακινήτων που εισπράττει ενοίκια.
Πιο αναλυτικά, για μισθωτούς ? συνταξιούχους το εισόδημά τους θα φορολογείται με κλίμακα τριών συντελεστών φόρου: 22% για τα πρώτα 25.000 ευρώ, 32% για τα επόμενα 17.000 ευρώ, από τις 25.001 έως τις 42.000 ευρώ, και 42% για το επιπλέον ποσό, πέραν των 42.000 ευρώ. Το ποσό φόρου που προκύπτει από την κλίμακα αυτή θα μειώνεται κατά 2.100 ευρώ, εφόσον το ετήσιο εισόδημα είναι μέχρι 21.000 ευρώ. Για εισοδήματα πάνω από 21.000 ευρώ, η έκπτωση φόρου των 2.100 ευρώ θα μειώνεται κατά 100 ευρώ για κάθε επιπλέον 1.000 ευρώ εισοδήματος και μέχρι το επίπεδο εισοδήματος των 42.000 ευρώ, στο οποίο η έκπτωση θα μηδενίζεται.
Για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις ατομικές επιχειρήσεις το εισόδημα θα φορολογείται με 26% για τα πρώτα 50.000 ευρώ και με 33% για τυχόν επιπλέον ποσό πέραν των 50.000 ευρώ.
Εξάλλου το εισόδημα από ενοίκια θα φορολογείται με 10% για τα πρώτα 12.000 ευρώ και με 33% για τυχόν επιπλέον ποσό πέραν των 12.000 ευρώ.
Με τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις καθιερώνονται φόροι διαφορετικών «ταχυτήτων» ανάλογα με τις κατηγορίες των εισοδημάτων που δηλώνονται, εξέλιξη η οποία θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τις στρεβλώσεις και τις αδικίες που ήδη προκαλούνται από το υφιστάμενο σύστημα.
Ενδεικτικά των πολλών ταχυτήτων είναι τα ακόλουθα παραδείγματα:
  • Μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ θα πληρώσει φόρο 2.300 ευρώ. Ελεύθερος επαγγελματίας με το ίδιο ακριβώς εισόδημα θα επιβαρυνθεί με φόρο 5.200 ευρώ, ενώ ένας φορολογούμενος που αποκτά αποκλειστικά εισοδήματα ύψους 20.000 ευρώ από την εκμίσθωση ακινήτων θα πληρώσει φόρο 3.840 ευρώ.
  • Εξάλλου, για για ετήσιο εισόδημα 50.000 ευρώ ο μισθωτός θα πληρώνει φόρο 14.300 ευρώ, ο ελεύθερος επαγγελματίας 13.000 ευρώ (λιγότερο κατά 1.300 ευρώ από τον μισθωτό) κι ο φορολογούμενος με εισόδημα προερχόμενο μόνο από ενοίκια) θα πληρώσει φόρο 13.740 ευρώ (560 ευρώ λιγότερα από τον μισθωτό).
Κώστας Τσαχάκης

16 Μαΐου 2013

Πανελλήνιες 2013. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.


Με το μάθημα της 
Νεοελληνικής Γλώσσας 
ξεκινούν 
αύριο Παρασκευή 17 Μαΐου 2013,
 μετά από την απεργιακή τραγωδία της ΟΛΜΕ, 
οι Πανελλήνιες Εξετάσεις.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΈΑ ΥΛΗ.

Θ Α Ρ Ο Σ  

Τ Α     Ξ Ε Ρ Ε Τ Α Ι !!!!!!!!

12 Μαΐου 2013

Γιορτή της Μητέρας 2013: Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου.



ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Κική Δημουλά


Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.

Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο
στον τοίχο τ’ ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο Θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να έρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί,
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.
............................................




ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 



ΣΤΗ 



ΜΑΝΑ-ΜΗΤΕΡΑ-ΜΑΜΑ






11 Μαΐου 2013

Πρόσκληση για Τοπικό Συμβούλιο Πετρούσας 13 Μαΐου 2013.


     ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ



Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 88 του Ν. 3852/2010, καλείστε σε συνεδρίαση που θα γίνει 
την Δευτέρα 13 Μαΐου 2013 
και ώρα 8,00 μμ
στο Κοινοτικό Κατάστημα Πετρούσας 

για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα παρακάτω θέματα:

    1)     Χορήγηση προέγκρισης ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος
 «Σνακ μπαρ»
 στον Καλόφα Χρυσοβαλάντη του Κωνσταντίνου.

2)      Χορήγηση άδειας λειτουργίας μουσικών οργάνων στην Γιαννίκη Παναγιώτα του Θεοδώρου.



                                                                            
                                 O Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Πετρούσας

Αθανάσιος Μάττας

8 Μαΐου 2013

Η Διακαινήσιμος Εβδομάδα. Γιατί ονομάζεται έτσι;


Η ιστορία της Διακαινησίμου Eβδομάδας

(από τη Λαμπρή έως την Κυριακή του Θωμά)


Στην παλαιά εποχή στην Εκκλησία, υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, όσων δηλαδή προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος. 
Το Βάπτισμα δεν ήταν τότε ατομικό ή οικογενειακό γεγονός, όπως σήμερα, αλλά γεγονός που αφορούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας
. Γι’ αυτό οι Κατηχούμενοι βαπτίζονταν ομαδικά κατά τη νύχτα του Μ. Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα. 
Με το βάπτισμα στο νερό, ο «παλαιός άνθρωπος», ο άνθρωπος της αμαρτίας, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πεθαίνει και γεννιέται ο νέος, ο ανακαινισμένος, ο καινούριος που ζει την αναγέννηση, την ανανέωση. 
Η εβδομάδα που ακολουθούσε το Πάσχα ονομάζεται «Διακαινήσιμος» γι’ αυτό το γεγονός της ανακαινίσεως. Επειδή οι βαπτισμένοι ολόκληρη την εβδομάδα φορούσαν λευκά φορέματα, ονομάζεται και «λευκή εβδομάδα».
Οι εφτά ημέρες της «Διακαινησίμου εβδομάδας» θεωρούνται ως «μία» ημέρα», όπως η Κυριακή του Πάσχα. Οι πιστοί σύμφωνα με τον 66ο Κανόνα της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου, πρέπει να τη γιορτάζουν με πνευματική ευφροσύνη, δηλαδή ψάλλοντας ψαλμούς και ύμνους, όχι με χορούς και διασκεδάσεις, συμμετέχοντας όλη την εβδομάδα στη λατρεία της Εκκλησίας, κοινωνώντας καθημερινά, ακόμα και αν την προηγουμένη ημέρα έφαγαν αρτύσιμα φαγητά, συνανιστάμενοι με τον Αναστημένο Κύριο. Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα τρώμε κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ο πένθιμος χαρακτήρας της νηστείας δεν έχει θέση στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. «Κατά δε την εβδομάδα της «Διακαινησίμου» ακινδύνως κρεωφαγήσομεν (να τρώμε κρέας) κατά την αυτής Τετράδα και Παρασκευήν• ως μία γαρ λογίζεται Κυριώνυμος το επταήμερον τούτο διάστημα».
Κατά τη «Διακαινήσιμη εβδομάδα» ψάλλεται καθημερινά η ακολουθία του Πάσχα χωρίς το «Δεύτε λάβετε φως», που είναι μεταγενέστερη συνήθεια και που δεν αναφέρεται στα έντυπα Πεντηκοστάρια. Η ακολουθία αυτή έγινε κατά μίμηση της ακολουθίας του «Αγίου Φωτός» του ναού του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων.
Και γιατί γιορτάζουμε κάθε χρόνο τη «Διακαινήσιμο εβδομάδα»; Πολλοί απαντούν. Για λόγους ιστορικούς. Η Εκκλησία δε ζει όμως με το παρελθόν.
 Ο λόγος του εορτασμού είναι καθαρά πνευματικός. Ποιός; Επειδή λόγω των αμαρτιών μας μολύνουμε τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, χρειαζόμαστε με τη μετάνοια εξαγιασμό. Χρειάζεται πάλι να γίνουμε ναός του Αγίου Πνεύματος. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4). Χρειαζόμαστε λοιπόν εγκαίνια, αναγέννηση, ανανέωση. «Εγκαινίζεσθε, αδελφοί», λέει ένα τροπάριο, «και αφού αφήσετε τον παλαιό άνθρωπο να ζείτε την καινούρια ζωή». Ή όπως ψάλλει ένας άλλος ύμνος: «Επίστρεψε στον εαυτό σου άνθρωπε! Γίνε καινούριος αντί παλιός και γιόρταζε τα εγκαίνια (την ανανέωση) της ψυχής σου. Όσο είναι καιρός η ζωή σου ας αναγεννηθεί».
Η «Διακαινήσιμος εβδομάδα» γίνεται για τους πιστούς αφορμή πνευματικής καρποφορίας και καλής αλλοιώσεως.
Α.Χ.
πηγή

7 Μαΐου 2013

Άλλο «δούλος» και άλλο σκλάβος...

Σπάρτακος - Άρτος και Θεάματα.
της Ελένης Γεωργακάκη, Φοιτήτριας Φιλολογίας
Από το tromaktiko


Σε προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για τον θεσμό της «δουλείας» στην αρχαία Ελλάδα και προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε πως... στην ουσία επρόκειτο για ανθρώπους που είτε βοηθούσαν στο σπίτι, όπου η οικογένεια τους θεωρούσε μέλη της, είτε σε εξωτερικές δουλειές, όπου τύγχαναν πάλι αμέριστου σεβασμού από τους «κυρίους» τους.

Στην Ασία όμως και στην Ρώμη δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα…

Σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για σκλαβιά, για εξευτελισμό του ανθρώπινου είδους και για αισχρά βασανιστήρια!

Ο Γ. Βουλοδήμος στο έργο του «Περί Ιδ. Βίου Αρχαίων Ελλήνων – Οδυσσός 1875» υπογραμμίζει:

«Ἡ κατάστασις τῶν παρ’ Ἑλλησι δούλων ἦν ἧττον καταπιεστική καὶ μᾶλλον ἂνετος ἢ τῶν παρὰ Ρωμαίοις…»

 (η κατάσταση των δούλων στην Ελλάδα ήταν πολύ λιγότερο καταπιεστική και πολύ πιο άνετη από την αντίστοιχη των Ρωμαίων)

Ο δεσποτισμός και η βαναυσότητα με την οποία αντιμετώπιζαν τους σκλάβους οι Ρωμαίοι θύμιζε πολύ το αντίστοιχο καθεστώς που επικρατούσε στην Ασία. 

Τους θεωρούσαν «res», πράγματα δηλαδή και δεν δίσταζαν ακόμη και να τους ρίξουν σε κιστέρνες με ανθρωποφάγα ψάρια, προκειμένου να παρακολουθήσουν ποιος σκλάβος θα φαγωθεί γρηγορότερα και έτσι να ψυχαγωγηθούν.

Επιπροσθέτως εάν κάποια γυναίκα παντρεμένη σύναπτε σχέση με τον σκλάβο της, δεν θεωρούνταν μοιχεία από την Ρωμαϊκή κοινωνία, επειδή πολύ απλά ο σκλάβος δεν θεωρούνταν άνθρωπος.

Ο Τζόες Σμίθ στην «Ιστορία τ. 113» αναφέρει σχετικά με την Ρώμη: 
«… Οι δούλοι ήταν αχθοφόρα ζώα, κατάλληλα για κάθε χρήση. Οι πηγές ανεφοδιασμού των δούλων ήταν πολλές, με κοινό χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό την βία και την καταπίεση.

Χωρίς ενδοιασμούς οι Ρωμαίοι της αρχαϊκής περιόδου, στην εποχή της βασιλείας, στις αρχές της Δημοκρατίας, οργάνωναν μεγάλες επιθέσεις εναντίον των γειτόνων τους. Έπιαναν χιλιάδες αιχμαλώτους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά…

Άλλη πηγή ήταν επίσης το φοβερό ρωμαϊκό έθιμο, που έδινε στον πατέρα το δικαίωμα της ζωής και θάνατο στα παιδιά του. Έτσι πολλά νεογέννητα έμεναν έκθετα και κατέηγαν δούλοι αυτών που τα περιμάζευαν.

 Καμιά φορά μάλιστα για να εξοφληθεί κάποιο πιεστικό χρέος ο πατέρας πουλούσε το παιδί του, καταδικάζοντάς το να γίνει δούλος “verna”.

Όταν τον 1ο αιώνα είχε γίνει δύσκολη η προμήθεια δούλων, μεγάλωναν τους μικρούς verna όπως τα πουλάρια… 

Τους διοχέτευαν από ξηρά και θάλασσα στις επαρχίες και προς την Ρώμη για να πουληθούν ανάλογα με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης. Μετά από εξαντλητικά ταξίδια, το ανιρώπινο αυτό υλικό μεταβαλλόταν σε εμπόρευμα, όπως ακριβώς τα εισαγόμενα μπαχαρικά, μεταξωτά, φρούτα, λαχανικά…

Τους δούλους τους εξέθεταν σε εξέδρες ή κλουβιά στην ρωμαϊκή αγορά, σαν τα κοτόπουλα…»

Η τόσο βάναυση, απάνθρωπη και σκληρή συμπεριφορά των Ρωμαίων προς τους σκλάβους προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις και εξεγέρσεις με βασικότερη αυτή του Έλληνα δούλου, Σπαρτάκου, ο οποίος συγκρότησε ολόκληρο στρατό από δούλους.

Η εξέγερση αυτή τάραξε τα θεμέλια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην Ελλάδα αντίθετα οι «δούλοι» μάχονταν, όταν τους εζητείτο, στο πλευρό των υπολοίπων στρατιωτών (βλ. Μάχη Μαραθώνος) και επεδείκνυαν μεγάλη αυτόθυσία.

Επομένως γίνεται εμφανής η διαφορά νοοτροπίας μεταξύ των Ελλήνων και των Ρωμαίων στο θέμα της δουλείας! Στους μεν μιλάμε για έναν «υπαλληλικό θεσμό» και για μία αρμονική συμβίωση «ποτισμένη» με αμοιβαίο σεβασμό, ενώ στους δε για ένα καθεστώς σκλαβιάς, όπου η ανθρώπινη ζωή χάνει παντελώς την αξία της…

Το ίδιο με το «καθεστώς» της Ρώμης ίσχυε, όπως προαναφέρθηκε, και στα βάθη της Ασίας, σύμφωνα με τον ιστορικό Roberto Bosi: 

«Όταν ο Γούλεϋ στα έτη 1927, 1928 άρχισε τις ανασκαφές της Ουρ στον Ευφράτη, η ανθρωπότητα αντίκρυσε έκπληκτη μια εξαιρετική συλλογή θησαυρών. Όμως οι ανακαλύψεις του Γούλεϋ είχαν και την μακάβρια πλευρά τους: πλάι στους σκελετούς των βασιλέων και των βασιλισσών υπήρχαν και πολυάριθμοι άλλοι σκελετοί. Σ’ έναν τάφο ανευρέθη ολόκληρη η βασιλική φρουρά: σειρές από σκελετούς με χάλκινη περικεφαλαία κι την λογή στο χέρι. Πλάι σε μία βασίλισσα κοίτονταν εννέα σκελετοι γυναικών… Τους βασιλείς ακολουθούσαν στον θάνατο όλοι όσοι τους υπηρετούσαν στην ζωή, για να συνεχίσουν να τους υπηρετούν και στον Κάτω Κόσμο…»

Η διαφορά νοοτροπίας και στάση ζωής μεταξύ Ρωμαίων-Ασιατών και Ελλήνων είναι πασιφανέστατη. Τέτοιες συμπεριφορές ήταν έξω από την ιδιοσυγκρασία και την κουλτούρα του Έλληνα, ο οποίος αντιμετώπιζε πάντοτε τον απέναντί του, όποιος κι αν ήταν, ως ίσος προς ίσο.
pygmi.gr

6 Μαΐου 2013

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013: Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 

ΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΕΣ
 ΚΑΙ 
ΣΤΟΥΣ ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ


Οι Πετρουσιώτισσες  Γεωργίες είναι 68, στο χωριό κατοικούν 34
 (πρώτες είναι οι 296 Μαρίες από τις οποίες οι 161 μένουν στο χωριό).
Ενώ έχουμε 232 Γιώργηδες εκ των οποίων οι 130 μένουν στο χωριό 
( Δημήτρηδες έχουμε 231 και στο χωριό 121)
Τα στοιχεία είναι από το 2006.

Η Εκκλησία μας έχει 57 Αη Γιώργηδες.

Μια εικόνα από το "Σύνταγμα των Αγίων Γεωργίων"

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ο Βίος του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου από τον "ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ"

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του:

«Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανός τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια».

 Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του.

Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 280 – 285 μ.Χ., πιθανότατα στὴν περιοχὴ τῆς Ἀρμενίας, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ. 

Ἐκεῖ, σὲ ἕνα μοναστήρι τῆς περιοχῆς, ὁ Ἅγιος δέχθηκε τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ ἔγινε μέλος τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου ὀνομαζόταν Γερόντιος, ἦταν Συγκλητικὸς – στρατηλάτης στὸ ἀξίωμα – καὶ καταγόταν ἀπὸ πλούσια καὶ ἐπίσημη γενιὰ τῆς Καππαδοκίας.

 Σὲ παλαιὸ χειρόγραφο ἀναφέρεται ὅτι γεννήθηκε στὴ Σεβαστούπολη τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας καὶ ὅτι ἀρχικὰ ἦταν εἰδωλολάτρης, ἐνῷ ἀργότερα ἔγινε Χριστιανός.

Ἡ σύζυγός του ὀνομαζόταν Πολυχρονία, ἦταν Χριστιανὴ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ γνωστὴ Λύδδα (Διόσπολη) τῆς Παλαιστίνης.

Ὅπως ἀναφέρουν οἱ πηγές, ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἁγίου, ὅταν ἐκεῖνος ἦταν σὲ μικρὴ ἡλικία, μετοίκησε στὴ Λύδδα, λόγω τοῦ θανάτου τοῦ πατρός του.

Σὲ νεαρὴ ἡλικία ὁ Γεώργιος κατατάχθηκε στὸ Ρωμαϊκὸ στρατό. Διακρίθηκε γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὸν ἡρωισμό του καὶ ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ Τριβούνου. Λίγο ἀργότερα ὁ Διοκλητιανὸς τὸν ἔκανε Δούκα (διοικητή) μὲ τὸν τίτλο τοῦ Κόμητος στὸ τάγμα τῶν Ἀνικιώρων τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς, «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπῶς διαπρέψας τοῦ τῶν σχολῶν μετὰ ταῦτα πρώτου τάγματος κόμης κατ’ ἐκλογὴν προεβλήθη».

Στὶς ἀρχὲς τοῦ 303 μ.Χ. ὁ Ἅγιος συλλαμβάνεται καὶ ἀκολουθεῖ τὸ μαρτύριο.

 Ἡ πίστη τοῦ Ἁγίου γίνεται ἀφορμὴ νὰ βαπτισθοῦν Χριστιανοὶ οἱ στρατιωτικοὶ Ἀνατόλιος καὶ Πρωτολέων, Βίκτωρ καὶ Ἀκίνδυνος, Ζωτικὸς καὶ Ζήνωνας, Χριστόφορος καὶ Σεβηριανός, Θεωνᾶς, Καισάριος καὶ Ἀντώνιος, τῶν ὁποίων τὴ μνήμη ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία στὶς 20 Ἀπριλίου καὶ ἡ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα, σύζυγος τοῦ Διοκλητιανοῦ, μαζὶ μὲ τοὺς δούλους της Ἀπολλώ, Ἰσαάκιο καὶ Κοδράτο, τῶν ὁποίων ἡ μνήμη τιμᾶται στὶς 21 Ἀπριλίου.

 Ὁ Ἅγιος μαρτύρησε, «ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν», μετὰ ἀπὸ πλῆθος βασανιστηρίων, τὴν Παρασκευὴ 23 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 303 μ.Χ.

Κατὰ δὲ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ ἱστορικοῦ Εὐσεβίου καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Μακεδονικὸ ἡμερολόγιο, ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἀντιστοιχοῦσε στὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου, τοῦ Πάσχα. Κρυφὰ σήκωσαν οἱ Χριστιανοὶ τὸ πάντιμο λείψανό του καὶ τὸ ἔθαψαν μαζὶ μὲ αὐτὸ τῆς Ἁγίας μητρός του, ἡ ὁποία μαρτύρησε τὴν ἴδια ἢ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα.

 Ὁ πιστὸς ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ἐκτελώντας τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου, παρέλαβε τὸ Ἅγιο λείψανο τοῦ Μάρτυρα μαζὶ μὲ αὐτὸ τῆς μητέρας του καὶ τὸ μετέφερε στὴ Λύδδα τῆς Παλαιστίνης. Ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπως βεβαιώνουν οἱ πηγές, οἱ Σταυροφόροι πῆραν τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς Ἁγίας Πολυχρονίας καὶ τὰ μετέφεραν στὴ Δύση. Μετὰ τὸ μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἁγίου, μαρτύρησαν καὶ οἱ συνδέσμιοί του Εὐσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος καὶ ἄλλοι τέσσερις μαζί.

Τὴν μνήμη τους τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία στίς 24 Ἀπριλίου. Βλέπουμε ὅτι μὲ κέντρο τὴν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, δημιουργεῖται μέσα στὸ τελετουργικὸ χρόνο τῆς Ἐκκλησίας, ἕνας ἑορτολογικὸς κύκλος, ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖται περισσότερο ἀπὸ τὰ Τυπικὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ξεκινᾶ στὶς 20 Ἀπριλίου καὶ τελειώνει στὶς 24 τοῦ αὐτοῦ μηνός.

 Ὁ ἑορτολογικὸς αὐτὸς κύκλος δείχνει τὴν περίοπτη θέση τοῦ Μεγαλομάρτυρος στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ τιμὴ τοῦ Ἁγίου ἐπεξετάθη ἐντὸς ὀλίγου χρόνου σὲ ὅλη τὴν Ἀνατολή. Ἔτσι στὴ Συρία ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. ὑπῆρξαν ναοὶ ἀφιερωμένοι στὴ μνήμη του, ἐνῷ στὴν Αἴγυπτο ὑπῆρχαν περὶ τοὺς 40 ναοὺς καὶ 3 Μονὲς στὸ ὄνομά του.

Στὶς λοιπὲς ἀνατολικὲς περιοχὲς ἡ τιμὴ τοῦ Ἁγίου εἶχε λάβει τεράστιες διαστάσεις ἀπὸ ἀρχαιοτάτους χρόνους.
Στὴν Ἁγιοτόκο καὶ μαρτυρικὴ Καππαδοκία βρίσκονται πολλοὶ ναοὶ ἀφιερωμένοι στὸν Μεγαλομάρτυρα, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους Ἁγίους, μὲ ἐξαίρετες τοιχογραφίες τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, καθὼς καὶ τῆς μητρός του Ἁγίας Πολυχρονίας.
 Καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη ὅμως πολλοὶ καὶ ὀνομαστοὶ ναοὶ ἦταν ἀφιερωμένοι στὸν Μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Γεώργιο.

Ἡ τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο στὴν περιοχὴ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καλλιεργήθηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν Ὅσιο Θεόδωρο τὸν Συκεώτη. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ στὶς 22 Ἀπριλίου, ἑορταζόταν στὴν Κωνσταντινούπολη μὲ ἱερὰ Σύναξη στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτέρῳ».

Αὐτὸ ἀκριβῶς καταδεικνύει τὴ σχέση μεταξὺ τῶν δύο Ἁγίων.

5 Μαΐου 2013

Χριστός Ανέστη!!!!

XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
 ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!


στις ξένες γλώσσες:

 Христос Воскресе! Воистину Воскресе! (Christos Voskrese! Voistinu Voskrese!)

Christus ist auferstanden! Er ist wahrhaftig auferstanden!


Christ is Risen! Indeed, He is Risen!

Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!

Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!

Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց՜ Օրհնեալ է յայտնութիւնն Քրիստոսի՜ (Christos harjav i merelotz! Orhniale harutjun Christosi! — 

ハリストス復活!実に復活! (Harisutosu fukkatsu! Jitsu ni fukkatsu!)


ქრისტე აღსდგა! ჭეშმარიტად აღსდგა!(Kriste aghsdga! Cheshmaritad aghsdga!)

基督復活了 他確實復活了 (Jidu fuhuo-le! Ta queshi fuhuo-le!)



3 Μαΐου 2013

Πετρούσα-Πάσχα 2013: Μεγάλη Παρασκευή, ο Επιτάφιος.


ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Επιτάφιος 2013.

2 Μαΐου 2013

Πάσχα 2013: Μεγάλη Πέμπτη. Ο Ιούδας


ima2222ges

(π. Μαξίμου Ι. Μ. Παραμυθίας Ρόδου)


Αναδημοσίευση από τη Μονή Βατοπεδίου.

1. Είναι απορίας άξιο, πώς ο Ιούδας πρόδωσε το Δάσκαλό του, ενώ Τον έβλεπε να κάνει τόσα μεγάλα θαύματα;
Ο Ιούδας αρχικά πρέπει να ήταν καλός. Όπως και οι άλλοι μαθητές του Χριστού, εγκατέλειψε κι αυτός για τον Μεσσία και συγγενείς και δουλειά.
Σίγουρα θα υπέμεινε ταλαιπωρίες κατά τις πεζοπορίες των τριών χρόνων της δημόσιας δράσης του Χριστού. Ο Χριστός έστελνε κατά τις περιοδείες Του σε χωριά και πόλεις μαθητές Του για να προετοιμάσουν τους ανθρώπους.
Οι μαθητές τότε, μαζί και ο Ιούδας, κήρυτταν για τον Μεσσία που ήλθε, κι επιβεβαίωναν τα λόγια τους με θαύματα (Ματθ. 10,1-8). Ο Ιούδας τιμήθηκε ιδιαίτερα από το Χριστό με το να κρατάει το κοινό ταμείο. Απ’ αυτό ψώνιζε και έδινε χρήματα για φιλανθρωπία σε πτωχούς (Ιωάν. 13,29).  Όταν ο Χριστός ξεκίνησε από τη Γαλιλαία προς την Ιουδαία για να θυσιασθεί, Τον ακολούθησε και ο Ιούδας ακούγοντας τα λόγια του συμμαθητή του Θωμά: «Ας πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί Του» (Ιωάν. 11,16).
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει πως ο Ιούδας είχε ήδη το πάθος της φιλαργυρίας (12,6). Φαίνεται πως υπέπεσε στο πάθος αυτό και οδηγήθηκε στην απιστία προς το Χριστό. Η φιλαργυρία άνοιξε την ψυχή του στο σατανά, έδωσε δικαιώματα στον πονηρό.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (22,3) γράφει ότι, πριν συνεννοηθεί ο Ιούδας με τους αρχιερείς για την παράδοση, ο σατανάς εισήλθε μέσα του. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (13,2) λέγοντας ότι ο σατανάς έβαλε στην καρδιά του Ιούδα την προδοσία. Ο ίδιος Ευαγγελιστής αναφέρει στο τέλος του Μυστικού Δείπνου ότι εισήλθε πάλι ο σατανάς στον Ιούδα (13,27). Ας το δούμε: Στη Βηθανία άλειψε τα πόδια του Χριστού μία γυναίκα με πολύτιμο μύρο. Ο Ιούδας με κάποιους μαθητές διαμαρτυρήθηκαν αγανακτισμένοι (Ματθ. 26,8 και Ιωάν. 12,4-6). Η διαμαρτυρία είναι δείγμα αμφισβήτησης του αλάθητου του Χριστού: πώς επέτρεψε αυτή την απώλεια; Όταν ο Χριστός επενέβη και ζήτησε να μην πικραίνουν τη γυναίκα για την εκδήλωση της αγάπης της, επειδή ετοίμασε το σώμα Του για τον ενταφιασμό, οι άλλοι σιώπησαν ταπεινά, ο Ιούδας όμως, ενοχλημένος και επηρεασμένος από το σατανά, πήγε για την προδοσία. Ο εγωισμός τον τύφλωσε. Σίγουρα ο Ιούδας δεν πίστευε στη θεότητα του Χριστού. Ένας Θεός αξίζει κάθε τιμής και θυσίας και δεν προδίδεται. Ήθελε να κάνει το δάσκαλο στο Χριστό. Μάλιστα έκρυψε τη φιλαργυρία του στο δήθεν ενδιαφέρον του για τους φτωχούς. Οι αμαρτωλοί συνήθως προσπαθούν να καλύπτουν τις αμαρτίες τους και να τις δικαιολογούν.
Με τη μεσολάβηση του Ιούδα οι αρχιερείς χάρηκαν (Μάρκ. 14,11 και Λουκά 22,5), γιατί θα μπορούσαν να συλλάβουν το Χριστό μακριά από τον όχλο και σε ώρα νυκτερινή, που όλοι κοιμούνται. Ο Ιούδας μάλιστα φανερά τους βεβαίωσε και τους έδωσε την υπόσχεση, ότι θα παραδώσει το Χριστό χωρίς την παρουσία του όχλου (Λουκά 22,6).
Η αιτία της προδοσίας δεν ήταν τόσο η φιλαργυρία, όσο ο εγωισμός του. Αν ήταν αποκλειστικά φιλάργυρος, θα έφευγε πιο νωρίς από το φτωχό δάσκαλο Χριστό. Αν και στο παρελθόν έκλεβε χρήματα, δεν εγκατέλειψε, όμως, το Χριστό. Τώρα τον εγκαταλείπει, γιατί θίχθηκε ο εγωισμός του. Αν δεν είχε μεγάλο εγωισμό, θα συνέχιζε να κλέβει και δεν θα πρόδιδε το δάσκαλό του. Βέβαια είχε και φιλαργυρία, γιατί πήρε και χρήματα  για να προδώσει το Χριστό.
Ίσως ο Ιούδας, όταν έχασε την πίστη του στη θεία προέλευση του Χριστού, άρχισε να εξηγεί τα θαύματα του Χριστού, όπως οι Φαρισαίοι, ως δαιμονικές ενέργειες. Ο εγωισμός σκοτίζει τον άνθρωπο, ώστε να μη διακρίνει το σωστό.
Ο Ιούδας τυφλώθηκε από τη φιλαργυρία, τον εγωισμό και το διάβολο και δεν έβλεπε τι πήγαινε να κάνει.

2. Η προδοσία του Ιούδα ήταν αναπόφευκτη και έπρεπε να γίνει;
Το ότι ένας μαθητής θα γινόταν προδότης, ο Θεός το προγνώριζε. Άλλωστε το προφήτευσε και ο Δαβίδ στην Π.Δ. (Ψαλ. 40,10). Ο Χριστός το προφήτευσε πολλές φορές. Ο Χριστός το προγνώριζε, αλλά δεν το προκαθόρισε. Το προφήτευσε, επειδή θα γινόταν. Ο Θεός είδε την προδοσία και την προείπε. Δεν φταίει η πρόγνωση του Θεού, αλλά  η ελευθερία του Ιούδα.
Όταν, μετά τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, πολύ πριν από το πάθος, μιλούσε ο Χριστός για την Θεία Κοινωνία, το σώμα και το αίμα Του, μερικοί μαθητές Του είπαν: «σκληρός είναι ο λόγος αυτός» και έφυγαν από κοντά Του. Ο Χριστός τότε  είπε στους δώδεκα: «Μήπως θέλετε και σεις να φύγετε;». Ο Πέτρος απάντησε: «Πού να πάμε, εσύ μας μιλάς για την αιώνια ζωή και πιστεύσαμε και διαπιστώσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο υιός του Θεού του ζωντανού». Αποκρίθηκε ο Χριστός: «Εγώ δε σας διάλεξα εσάς τους δώδεκα; Κι όμως ένας από σας είναι διάβολος (κατήγορός μου)». Εδώ εννοούσε τον Ιούδα (Ιωάν. 6,60-71). Εδώ ο Χριστός λέει το παράδοξο: «αν και σας διάλεξα εγώ, ανάμεσά σας υπάρχει και προδότης».
Η θυσία του Χριστού στο σταυρό ήταν πιο επώδυνη, αφού προδόθηκε από έναν μαθητή Του. Αυτή η προδοσία μάς διδάσκει πως κινδυνεύουν όλοι όσοι βρίσκονται κοντά στο Χριστό. Ο Ιούδας αποτελεί πρότυπο πολλών μελλοντικών προδοτών. Αν ο μαθητής του Χριστού που έβλεπε τα μεγάλα θαύματα του Χριστού τον πρόδωσε, πόσο κινδυνεύουν οι μεταγενέστεροι που δε βλέπουν άμεσα το Χριστό και τα θαύματά Του;
Ο Χριστός θα συλλαμβανόταν και θα θυσιαζόταν και χωρίς τη μεσολάβηση του Ιούδα. Δεν είναι δυνατόν ο πανάγαθος Θεός να χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο για το σχέδιό Του οδηγώντας τον στην αιώνια απώλεια. Αν έκανε θεάρεστο έργο ο Ιούδας, δε θα τον άφηνε ο Θεός να αυτοκτονήσει. Ο Ιούδας δείχνει τη μεγάλη διαφθορά των ανθρώπων και την ανάγκη της θείας θυσίας.

3. Γιατί ο Χριστός άφησε το μαθητή Του τον Ιούδα να τον προδώσει;
Ο Χριστός πολλές φορές προσπάθησε να τον αποτρέψει από την προδοσία. Αρκετό χρόνο πριν από το πάθος Του ο Χριστός επανειλημμένα (Ματθ. 12,40. 16,21-28. 17,12. 17,22-23. 20,17-19) προετοίμαζε τους μαθητές Του για το πάθος Του. Τους έλεγε πως θα πάθει πολλά, θα αποδοκιμασθεί από τους θρησκευτικούς άρχοντες, θα θανατωθεί και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Σε μία προαναγγελία του Πάθους Του (Ματθ. 16,21-28), ο Πέτρος αντέδρασε και ζήτησε να μη συμβεί το πάθος. Ο Χριστός είπε στον Πέτρο: «Ύπαγε πίσω μου σατανά …δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, αλλά σκέφτεσαι ανθρώπινα». Στη συνέχεια ζήτησε από τους μαθητές Του  αυταπάρνηση και είπε: «τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν τον κόσμο όλο κερδίσει, αλλά χάσει την ψυχή του». Αυτά τα λόγια ήταν και μία σκληρή προειδοποίηση στον Ιούδα για το χάσιμο της ψυχής Του για 30 αργύρια.
Στο Μυστικό Δείπνο μετά το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών Του ο Χριστός είπε: «εσείς είστε καθαροί, αλλ’ όχι όλοι» (Ιωάν. 13,10-11). Γνώριζε αυτόν, που θα Τον παραδώσει. Στη συνέχεια, ενώ διδάσκει την ταπείνωση (γι’ αυτό έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του), προειδοποιεί πάλι τον Ιούδα λέγοντας την προφητεία του Δαβίδ (Ψαλ. 40,10): «Εκείνος που τρώει μαζί μου ψωμί σήκωσε και με χτύπησε με τη φτέρνα του». Στην υποκριτική αταραξία του Ιούδα ο Χριστός ταράχθηκε για την απώλεια της ψυχής του και είπε καθαρά ότι κάποιος θα τον προδώσει (Ιωάν. 13,21). Ο Ιούδας πάλι έκανε τον ανήξερο. Ο Χριστός τον φανερώνει έμμεσα λέγοντας: «εκείνος που βούτηξε μαζί μου στην πιατέλα το ψωμί, αυτός θα με παραδώσει» (Ματθ. 26,23). Κι ενώ ο Ιούδας συνέχιζε να κρύβεται, λέει ο Χριστός απειλητικά: «αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο μέσω του οποίου ο υιός του ανθρώπου (ο Μεσσίας) θα παραδοθεί. Καλό θα ήταν γι’ αυτόν να μην είχε γεννηθεί (Ματθ. 26,24). Κι ενώ όλοι έλεγαν «μήπως είμαι εγώ», ο Ιούδας, για να μη φανερωθεί με τη σιωπή του, Τον ρώτησε κι αυτός χωρίς ντροπή: «μήπως είμαι εγώ»; Ο Χριστός τού είπε: «Συ το είπες», δηλ., όπως το είπες.
Ο επιστήθιος μαθητής Του αναφέρει πως ο Χριστός στο όρος Γεθσημανή έριξε κάτω προς τα πίσω τον Ιούδα και τους στρατιώτες, όταν τον πλησίασαν (Ιωάν.18,5-6). Ο Ιούδας δε συγκλονίσθηκε, αλλά υποκριτικά χαιρέτησε το Χριστό λέγοντας «χαίρε ραββί» και Τον φίλησε εγκάρδια, «κατεφίλησεν αυτόν» (Ματθ. 26,49). Ο Χριστός δεν του κακομίλησε, αλλά του είπε: «φίλε, γι’ αυτό που ήλθες εδώ, προχώρα» (Ματθ. 26,50). Ο Λουκάς (22,48) συμπληρώνει τα λόγια του Χριστού με την ερώτηση: «με φίλημα παραδίδεις τον Υιό του ανθρώπου;». Σα να του έλεγε: γνωρίζω γιατί ήρθες, είσαι προδότης, δε με ξεγελά το θερμό φιλί σου.
Ο Χριστός προσπάθησε να τον συνετίσει. Ο Ιούδας, όμως, ήταν αμετάπειστος στην προδοσία.

4. Μήπως ο Ιούδας πρόδωσε το Χριστό, επειδή δεν ήταν ο απελευθερωτής από τους Ρωμαίους;
Ο Χριστός ποτέ δε μίλησε για επανάσταση όπλων. Οι προειδοποιήσεις για το πάθος Του αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο για επανάσταση. Αν ο Ιούδας ήταν ζηλωτής, δηλαδή επαναστάτης, θα έπρεπε να περιμένει μήπως ο Χριστός δείξει αργότερα τις θείες δυνάμεις Του και απελευθέρωνε το λαό. Με την προδοσία του οδηγούσε το Χριστό στην αφάνεια. Με το θάνατο του Χριστού δεν κέρδισε τίποτε η υπόθεση της επανάστασης. Αν ο Χριστός απογοήτευσε τον Ιούδα, ας τον εγκατέλειπε κι ας περίμενε άλλον απελευθερωτή Μεσσία.
Επίσης ο επαναστάτης Ιούδας δε δικαιολογεί τη μεταμέλεια του προδότη και τον απαγχονισμό. Όταν επέστρεψε τα χρήματα, είπε στους αρχιερείς: «παρέδωσα αίμα αθώο» (Ματθ.27,4). Ο επαναστάτης Ιούδας, επίσης, έπρεπε να κρατήσει τα χρήματα για τις ανάγκες της αναμενόμενης επανάστασης. Με τον απαγχονισμό του δεν άλλαξε η κατάσταση της ρωμαιοκρατίας.
Όλος ο λαός περίμενε απελευθερωτή Μεσσία. Όταν ο Χριστός πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια και έφαγαν χιλιάδες άνθρωποι, έλεγαν όσοι έφαγαν:  «πραγματικά αυτός είναι ο αναμενόμενος προφήτης. Ο Χριστός αντιλήφθηκε ότι σκοπεύουν να τον κάνουν  βασιλιά, και αναχώρησε στο όρος μόνος Του» (Ιωάν. 6,14-15).
Και οι μαθητές του Χριστού περίμεναν από το Μεσσία απελευθέρωση. Δύο μάλιστα από τους πιο κοντινούς, τα αδέλφια Ιάκωβος και Ιωάννης, μαζί με τη μητέρα τους ζήτησαν από το Χριστό, όταν σε λίγο θα γινόταν βασιλιάς στα Ιεροσόλυμα, να τους βάλει δίπλα στο θρόνο Του δεξιά και αριστερά. Ο Χριστός τους εξήγησε ότι στα Ιεροσόλυμα τον περιμένει  πικρό ποτήρι, πηγαίνει για πάθος (Ματθ. 20,20-23). Αυτοί όμως δεν πρόδωσαν το δάσκαλό τους.
Ο Ιούδας δεν ήταν επαναστάτης, αλλά μικρόψυχος, εγωιστής και φιλάργυρος.

5. Ο Ιούδας δε μετανόησε, όταν επέστρεψε τα τριάντα αργύρια και είπε στους αρχιερείς ότι αμάρτησε παραδίδοντας αίμα αθώο;
Άλλο πραγματική μετάνοια κι άλλο απλή μεταμέλεια. Η πραγματική μετάνοια χαρακτηρίζεται από  την προσπάθεια για διόρθωση του κακού, ενώ η απλή μεταμέλεια είναι αλλαγή σκέψης (απλή μεταστροφή) χωρίς καμία προσπάθεια διόρθωσης του κακού. Ο Ιούδας αναγνώρισε το λάθος του, αλλά δεν έκανε κάτι για να το διορθώσει. Αν μετανοούσε πραγματικά, θα πήγαινε να βρει το Χριστό και με δάκρυα θα ζητούσε τη συγχώρηση, όπως έκανε ο Πέτρος.
Το ότι αυτοκτόνησε δείχνει ότι ο εγωισμός του τώρα λειτούργησε αυτοκαταστροφικά. Προφανώς έβαλε και το χέρι του κι ο διάβολος και τον οδήγησε στην απελπισία.
Αν ο Ιούδας μετανοούσε πραγματικά, θα σωζόταν.