 |
| Άγγελος Κουγιουμτζής |
Ανθισμένες αμυγδαλιές
Δημοσίευμα από τον Πρωινό Τύπο (11/03/2011)
Αυτές τις μέρες ο Μάρτης έκανε εκείνο που ο λαός το παρατήρησε πριν από πολλά χρόνια.
Έδειξε τα δόντια του με χιονοπτώσεις και παγετούς.
Είναι γνωστή η παροιμιώδης φράση: «Φύλαξε ξύλα για τον Μάρτη, να μη κάψεις τα παλούκια»· δηλώνεται ότι όλοι πιστεύουν «το Φλεβάρη κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει» και συνεπώς δεν χρειάζονται άλλα ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, ξαφνικά όμως ο Μάρτης μας γυρίζει πίσω στον χειμώνα με πυκνό χιόνι και παγετό.
Ο ποιητής Γ. Δροσίνης που είναι ο κατ’ εξοχήν ποιητής της Ανθισμένης Αμυγδαλιάς παριστά το όλο φαινόμενο μ’ ένα στίχο αδρά χαρακτηριστικό:
«στους κλώνους της αμυγδαλιάς σμίγουν ανθοί και χιόνια»,
δηλαδή τη στιγμή που το δέντρο ξεγελασμένο από κάποια προσωρινή καλοσύνεψη ανθίζει, αιφνίδια ο καιρός αλλάζει μέσα στον Μάρτη και τα άνθη του δέντρου σμίγουν με τις νιφάδες του χιονιού.
«στους κλώνους της αμυγδαλιάς σμίγουν ανθοί και χιόνια»,
δηλαδή τη στιγμή που το δέντρο ξεγελασμένο από κάποια προσωρινή καλοσύνεψη ανθίζει, αιφνίδια ο καιρός αλλάζει μέσα στον Μάρτη και τα άνθη του δέντρου σμίγουν με τις νιφάδες του χιονιού.
Βέβαια ο λόγος γίνεται για τις παλιές αμυγδαλιές, για τις εντόπιες, όταν ακόμα δεν είχαν φτάσει στον τόπο μας τα δέντρα της οψίμου ανθήσεως με αποτέλεσμα να καλυφθεί ο ελλαδικός χώρος από τα δέντρα αυτά με εκτατική καλλιέργεια, που δεν έμεινε πλέον περιθώριο ύπαρξης της παραδοσιακής ντόπιας μυγδαλιάς, που άνθιζε πρόωρα κι αποτελούσε τον προπομπό της άνοιξης, που μας έλεγε ότι βρίσκεται κοντά, κάπου στον δρόμο και σε λίγες μέρες φτάνει.
Ηταν, λοιπόν, η μυγδαλιά παλαιότερα ο προάγγελος της άνοιξης κι αυτός ήταν ο λόγος που συγκέντρωνε όλη την συμπάθεια και την αγάπη των ανθρώπων.
Με τις ξενόφερτες ποικιλίες της αμυγδαλιάς κατέρρευσαν τα πάντα γύρω από το σύμβολο της ανθισμένης αμυγδαλιάς.
Πρώτα πρώτα η διαπίστωση που έκανε ο Θεόφραστος
«Η αμυγδαλή προανθεί δε των φύλλων και πρωιβλαστεί».
Πιο γενικά η πίστη και η παράδοση του ελληνικού λαού, που καθιέρωσε ως αυθεντική τη γνώμη ότι η μυγδαλιά είναι ο προάγγελος της άνοιξης.
Τα λίγα δέντρα από την παραδοσιακή αμυγδαλιά που έμειναν διάσπαρτα εδώ και εκεί στους εγκαταλειμμένους κήπους και στους αμπελώνες συγκινούν μόνο τους ηλικιωμένους, που πρόλαβαν κι έζησαν την παράδοση γύρω από την Ανθισμένη Αμυγδαλιά.
Οι νέοι δεν συγκινούνται όχι γιατί είναι απαθείς και αδιάφοροι, αλλά γιατί δεν γνωρίζουν τα λαογραφικά της παράδοσης κι ακόμη γιατί ο αστικός βίος εμποδίζει την αμεσότητα του ανθρώπου με τη φύση.
Με τις ξενόφερτες ποικιλίες της αμυγδαλιάς κατέρρευσαν τα πάντα γύρω από το σύμβολο της ανθισμένης αμυγδαλιάς.
Πρώτα πρώτα η διαπίστωση που έκανε ο Θεόφραστος
«Η αμυγδαλή προανθεί δε των φύλλων και πρωιβλαστεί».
Πιο γενικά η πίστη και η παράδοση του ελληνικού λαού, που καθιέρωσε ως αυθεντική τη γνώμη ότι η μυγδαλιά είναι ο προάγγελος της άνοιξης.
Τα λίγα δέντρα από την παραδοσιακή αμυγδαλιά που έμειναν διάσπαρτα εδώ και εκεί στους εγκαταλειμμένους κήπους και στους αμπελώνες συγκινούν μόνο τους ηλικιωμένους, που πρόλαβαν κι έζησαν την παράδοση γύρω από την Ανθισμένη Αμυγδαλιά.
Οι νέοι δεν συγκινούνται όχι γιατί είναι απαθείς και αδιάφοροι, αλλά γιατί δεν γνωρίζουν τα λαογραφικά της παράδοσης κι ακόμη γιατί ο αστικός βίος εμποδίζει την αμεσότητα του ανθρώπου με τη φύση.Λίγες ακόμα από τις ντόπιες μυγδαλιές επιβιώνουν.
Από τον χρόνο και την εγκατάλειψη σιγά σιγά καταρρέουν αφημένες στην τύχη τους.
Χάνεται η ειδυλλιακή τους παρουσία στους αμπελώνες συγκινούν μόνο τους ηλικιωμένους, που πρόλαβαν κι έζησαν την παράδοση γύρω από την Ανθισμένη Αμυγδαλιά.
Οι νέοι δεν συγκινούνται όχι γιατί είναι απαθείς και αδιάφοροι, αλλά γιατί δεν γνωρίζουν τα λαογραφικά της παράδοσης κι ακόμη γιατί ο αστικός βίος εμποδίζει την αμεσότητα του ανθρώπου με τη φύση.
Από τον χρόνο και την εγκατάλειψη σιγά σιγά καταρρέουν αφημένες στην τύχη τους.
Χάνεται η ειδυλλιακή τους παρουσία στους αμπελώνες συγκινούν μόνο τους ηλικιωμένους, που πρόλαβαν κι έζησαν την παράδοση γύρω από την Ανθισμένη Αμυγδαλιά.
Οι νέοι δεν συγκινούνται όχι γιατί είναι απαθείς και αδιάφοροι, αλλά γιατί δεν γνωρίζουν τα λαογραφικά της παράδοσης κι ακόμη γιατί ο αστικός βίος εμποδίζει την αμεσότητα του ανθρώπου με τη φύση.
Λίγες ακόμα από τις ντόπιες μυγδαλιές επιβιώνουν.
