Οργή και Αγανάκτηση: οι Ανοικτές Πληγές στην Πετρούσα.

Γ.Ι.Καραμάνης - Θεολόγος

 

Θεωρώ ότι η τοποθέτησή μου είναι επαρκώς σαφής αλλά επειδή φοβούμαι τις παρερμηνείες
(όχι κακόβουλες) εξηγούμαι:

1. Θα προτιμούσα να μη συζητούμε στην ανωνυμία, τη  στιγμή μάλιστα που είμαστε και συγχωριανοί και υποψιάζομαι ότι αυτό που μας παρακινεί στη παρούσα συζήτηση (τουλάχιστον σαν κοινή πρόθεση) είναι το καλό του τόπου μας. Ας είναι όμως.

2  Δεν είναι ανοιχτή πληγή το ότι δεν έχουμε αφιερώσει μια πλατεία σε όσους πολέμησαν στη Μικρασία (κάποιοι μάλιστα σκοτώθηκαν εκεί), δεν έχουμε μια οδό αφιερωμένη στους εξορισθέντες στη Μακρόνησο (που κι αυτοί δεν ήταν λίγοι) ή σε όσους γνώρισαν την "απαλότητα" των "Ταγμάτων Εργασίας" στη Βουλγαρία το ΄16 -΄18 και ΄43 - ΄44 ή το ότι δεν έχουμε μία στήλη με τα ονόματα των δύο θυμάτων της Επανάστασης του ΄41 ενάντια στον φασίστα κατακτητή,

Παπαστεργίου  Γιάγκος του Αθανασίου

και 

Γιαννίκης Αθανάσιος του Πέτρου (Πέτσκας), 

(όταν μάλιστα η μισή Πετρούσα δουλεύει το μάρμαρο;)

3. Δεν είναι ανοιχτή πληγή που δεν έχουμε ένα Λαογραφικό εκθετήριο και πουλάμε τα κάρα των παππούδων μας στους περιπλανώμενους γύφτους έναντι 30 ευρώ;

4. Δεν είναι ανοιχτή πληγή που όσοι είμαστε πάνω από 40 μεγαλώσαμε δίπλα στις βρύσες του χωριού και μέσα στις γούρνες τους και σήμερα δεν έχουμε διατηρήσει ούτε μία από αυτές;
¨Οταν πήγα πρόσφατα να βγάλω άδεια επισκευής για το πατρικό μου, με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι η Πετρούσα ανήκει στους παραδοσιακούς οικισμούς.
Μήπως κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; 
Μπορεί άραγε κανείς από τους συγχωριανούς μου να μου το αποδείξει αυτό με βάση τη σημερινή χωροταξική εικόνα του χωριού μας;

Για ποια παράδοση μιλάμε;

Αυτή που ξυλώσαμε τους κυβόλιθους και στρώσαμε άσφαλτο;

(Σημείωση Μαδεμλή: Οι χιλιάδες κυβόλιθοι, έκαστος σχεδόν 2 ευρώ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ!!!!!!!)

5. Δεν είναι ανοιχτή πληγή οι συγχωριανοί μας ναρκομανείς τους οποίους όλοι μας κρυφοσχολιάζουμε στις καφεταίριες αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα;

6. Δεν είναι ανοιχτή πληγή η έλλειψη ενός κλειστού γυμναστηρίου
(έστω και 10χ10 βρε αδερφέ)τη στιγμή που η Προσοτσάνη έχει δύο και είχαμε τη τύχη να έχουμε και συγχωριανούς μας αντιδημάρχους ή ενός πνευματικού κέντρου ή ακόμα - ακόμα (για να μιλήσω και λίγο προφητικά) ενός μορφωτικού ομίλου;

7. Η γενιά μου κοντεύει να γεράσει και ακόμα δεν έχω δει να γίνει μια επιστημονική διάλεξη
επάνω σε ζητήματα ζωτικής σημασίας για το χωριό τη στιγμή μάλιστα
που καυχώμαστε εμείς οι ίδιοι (και ορθώς πράττουμε) για τον αριθμό των σπουδαγμένων συγχωριανών μας).
Υπάρχουν και άλλες αλλά νομίζω ότι αυτά αρκούν για να καταδείξουν τη πραγματικότητα.

8. Σχετικά τώρα με το ξύσιμο των πληγών: όταν ασχολείσαι με μια πληγή δε σημαίνει κατ΄ ανάγκην ότι τη ξύνεις κιόλας.
Και αν ακόμα τη ξύνεις δε το κάνεις πάντα για να πονέσεις τον ασθενή σου.
Γιατί λοιπόν να μυγιαζόμαστε;

Στο ψητό λοιπόν

για τη παλιά μας εκκλησία: σεβόμενος τη μνήμη του μακαριστού Διονυσίου
θα τολμήσω να πώ
"τόσο του έκοβε" του ανθρώπου.

Βέβαια ο ναός είναι των Εισοδίων (21 Νοεμβρίου) και όχι της Κοιμήσεως αλλά αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα.
Είναι γνωστός και ό λόγος της απαγόρευσης:  πήγαιναν κατά καιρούς κάποιοι καλοθελητές στο Μητροπολίτη και του υπενθύμιζαν πως η εκκλησία αυτή είναι "βουλγαρική" και εκείνος τους άκουγε αντί να τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές,
όχι μόνο σαν ανάδελφους χριστιανούς αλλά και σαν προδότες της πατρίδας μας.

Ύστερα γύριζαν αυτοί στο χωριό και καλλιεργούσαν αυτή την άποψη στα καφενεία ως απόφαση τάχα του δεσπότη παρουσιαζόμενοι πως νοιάζονται για το χωριό.

Ενδεικτικά αναφέρω (επειδή σχετική μου ατομική ιστορική μελέτη βρίσκεται σε εξέλιξη) ότι το καμπαναριό της παλιάς εκκλησίας γκρεμίστηκε με έξοδα της τότε Μητρόπολης όμως η απόφαση για τη πράξη αυτή "σερβιρίστηκε"

στον τότε Μητροπολίτη από γνωστούς και κατονομασμένους προύχοντες και όχι μόνο, του χωριού μας οι οποίοι περίμεναν να βρουν μολύβι για να το πουλήσουν.

Η ιστορία είναι εξωφρενική, είναι όμως ιστορία!

Κανένας παπάς δεν μας δίδαξε το σεβασμό προς το χώρο επειδή ακριβώς υπήρχε αυτή η αρνητική στάση από τη Μητρόπολη και όλοι γνωρίζουμε ότι η γνώμη του Μητροπολίτη ήταν παραπάνω από απόλυτη, ιδιαίτερα για τους ίδιους τους ιερείς του.

9. Σχετικά με τη τωρινή χρήση του χώρου και τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει διαφωνώ επειδή σε αυτά
(ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ)

διακρίνω μια παράχρηση του χώρου:
άλλη είναι η φυσική του αποστολή και αλλού οδηγούμε τη χρήση του.
Άλλωστε και συ ο ίδιος (ή η ίδια ) ομολογείς ότι 

Από παιδί στο χωριό θυμάμαι όλους τους χωριανους να σεβονται το χωρο...

Πως λοιπόν ερχόμαστε τώρα και αυτό το χώρο που εμείς οι ίδιοι τον σεβόμασταν επί δεκαετίες ως ιερό τώρα τον μεταποιούμε εγκαθιστώντας μάλιστα εντός αυτού και τουαλέτες;

Θεωρώ ότι η παρούσα χρήση αδικεί το μνημείο,
τη στιγμή μάλιστα που έχει διασωθεί σε άριστη κατάσταση και θα μπορούσε να προβληθεί δυναμικά από τοπικούς φορείς, Μητρόπολη, ΜΜΕ.

10. Έρχομαι στο τελευταίο, επειδή τυγχάνει να έχω πάθος με την ιστορία αλλά και με τη φιλοσοφία της ιστορίας.

Ο Τριάρχης μεροληπτεί και αυτό
είναι ξεκάθαρο
και δεν το κρύβει ούτε ο ίδιος.

Αποτελεί όμως για την εποχή του ίσως τη μόνη ιστοριογραφική κίνηση αφού τα κρατικά αρχεία ήταν ερμητικά κλειστά ακόμα και για τους ανθρώπους του συστήματος όπως ήταν και ο ίδιος (και μάλιστα στην Αστυνομία).

Επειδή μεροληπτεί όμως δε σημαίνει ότι όσα γράφει είναι στο σύνολο απορριπτέα.

Αρκετά από αυτά μου έχουν επανειλημμένα επιβεβαιώσει γέροντες συγχωριανοί μας.

Εξάλλου, όποιος επιθυμεί να μελετήσει ιστορία και όχι απλά να διαβάσει ΟΦΕΙΛΕΙ να μπαίνει στην εποχή των δρωμένων και να γίνεται ο ίδιος συμπαρατηρητής του ιστορικού που τα αφηγείται (κρίνοντας και αυτόν) και όχι άβουλος αποδέκτης.

Σαν Πετρουσιώτης και ενορίτης αυτού του χωριού δεν περιμένω να έρθει ο Μητροπολίτης για να μας αποδώσει αυτό που ήδη μας ανήκει.

Επειδή όμως επιθυμώ και πάλι να δω αυτό το χώρο να λειτουργεί ως εκκλησία - γιατί όχι,
στο μέλλον να δω και το καμπαναριό να ξανακτίζεται και μάλιστα με προσωπική εργασία
(ένας θεσμός για τον οποίο μπορούμε να καυχώμαστε οι Πετρουσιώτες από τα παλιά ακόμα χρόνια μέχρι πρόσφατα στο Φαράγγι
ή στη Γέφυρα)- η διαδικασία αυτή περνάει θεσμικά από το πρόσωπο του.
Γι΄ αυτό αδημονώ να ακούσω τη δική του προσέγγιση.
Δυστυχώς δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά μέσα από τα στενά όρια ενός blog αλλά είναι μια καλή αφορμή.
Με αλληλεγγύη συγχωριανού,

.