Σύλλογος Μακεδόνων Μονάχου. Ημέρα μνήμης και τιμής στον ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.

 Ο Σύλλογος Μακεδόνων Μονάχου 

στις 15 Ιουνίου 2014
διοργάνωσε εκδήλωση
για την ημέρα μνήμης και τιμής
προς τον
Μέγιστο των Ελλήνων, 

Βασιλέα των Μακεδόνων
ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ !

 Η Γενική Πρόξενος Μονάχου κ. Σ. Γραμμάτα εξέπληξε πάντες με την λεπτομερή εισήγησή και ανάλυση, με διπλωματική δεινότητα της ζωής και το έργο του μεγάλου Μακεδόνα.

Η απαγγελία ποιημάτων από την κ. Τσόγκα και τον κ.Χατζησπυρίδη έδωσε μια διαφορετική και ξεχωριστή νότα στην εκδήλωση. Παρακάτω δείγματα από την απαγγελία.

Η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Τζιτζιλάκη έδωσε ενδιαφέρουσες πτυχές της τόσο σπουδαίας εκστρατείας του μεγάλου στρατηλάτη για την παγκόσμια ιστορία.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.

Ανδρέας Καρκαβίτσας, 

Η Γοργόνα (απόσπασμα)

Άξαφνα ανατρόμαξα.
Κάτω βαθιά, μέσ’ από το μενεξεδένιο σύγνεφο, είδα να προβαίνη ίσκιος πελώριος.
Η χοντρή κορμοστασιά, το πυργογύριστο κεφάλι του φάνταζαν Αγιονόρος. [...]

Ο ίσκιος πρόβαινε στα νερά με άλματα πύρινα.
Κι όσο γρηγορώτερα πρόβαινε, τόσο μίκραινε η κορμοστασιά του.
Και άξαφνα ο θεότρομος όγκος χιλιόμορφη κόρη στάθηκε αντίκρυ μου. Διαμαντοστόλιστη κορώνα φορούσε στο κεφάλι και τα πλούσια μαλλιά γαλάζια χήτη άπλωναν στις πλάτες ως κάτω στα κύματα.
Το πλατύ μέτωπο, τ’ αμυγδαλωτά μάτια, τα χείλη της τα κοραλλένια, έχυναν γύρα κάποια λάμψη αθανασίας και κάποια περηφάνεια βασιλική.
Από τα κρυσταλλένια λαιμοτράχηλα κατέβαινε κ’ έσφιγγε το κορμί ολόχρυσος θώρακας λεπιδωτός ... και πρόβαλλε στο αριστερό την ασπίδα κ’ έπαιζε στο δεξί τη Μακεδονική σάρισσα. [...]

-Ναύτη- καλε ναύτη ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος; [...]

-Τώρα, Κυρά του  απάντησα χωρίς να σκεφτώ.
Τώρα βασιλιάς Αλέξαντρος!
Ούτε το χώμα του δε βρίσκεται στη γη.

Ωιμέ! Како που το ’παθα! Η χιλιόμορφη κόρη έγινε με μιας φοβερό σίχαμα. Κύκλωπας βγήκε από το κύμα κ’ έδειξε λεπιοντυμένο το μισό κορμί. Ζωντανά φίδια τα μεταξόμαλλα σηκώθηκαν περαδώθε, έβγαλαν γλώσσες και κεντριά φαρμακερά κ’ έχυσαν φοβεριστικό ανεμοφύσημα.

[...]

-Όχι, Κυρά, ψέματα!... τρανοφώναξα με λυμένα γόνατα. [...]

-Ναύτη· καλε ναύτη ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος;

-Ζη και βασιλεύει· απάντησα ευθύς.
Ζη και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.»

Άκουσε τα λόγια μου καλά.
Σα να χύθηκε αθάνατο νερό η φωνή μου στις φλέβες της, άλλαξε αμέσως το τέρας κ’ έλαμψε παρθένα πάλι χιλιόμορφη.
Σήκωσε το κρινάτο χέρι της από την κουπαστή, χαμογέλασε ροδόφυλλα σκορπώντας από τα χείλη της.

Και άξαφνα στον ολοπόρφυρον αέρα χύθηκε τραγούδι πολεμικό,
λες και εγύριζε τώρα ο Μακεδονικός στρατός
από τις χώρες του Γάγγη και του Ευφράτη.

Και από τον Βιτσέντσο  Κορνάρο :

ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Με σπούδαν και με βιάν πολλήν
επρόβαλε ως λιοντάρι 
ο Αφέντης τση Μακεδονιάς,
τ' όμορφο παλικάρι.

Ήτονε εικοσιενούς χρονού,
όμορφος κοπελιάρης,
πολλά μεγάλης δύναμης,
πολλά μεγάλης χάρης.

Τραγουδιστής, ξεφαντωτής, και νυκτογυρισμένος,

στου Πόθου τα στρατέματα πολλά βασανισμένος. 

Και τ' όνομά του το γλυκύ το λέγαν Νικοστράτη,

η φορεσάτου ήτο χρουσή, όλο καρδιές γεμάτη.

Σ' ένα Φαρί μαυρόφαρο, όμορφο και μεγάλο

Πηδώντας και χλιμίζοντας ήκανε κάθε ζάλο

Είχε. κι αυτός στην κεφαλήν τσ’ Αγάπης το σημάδι,

πολλώ' λογιών πουλιά νεκρά εκείτουνταν ομάδι,

κ' ένα Γεράκι ζωντανό στο δίκτυ μπερδεμένο,      

με γράμματα που λέγασι πως είναι σκλαβωμένο-

"Πολλά πουλιά εκυνήγησα, και λέσι με Πετρίτη,

μα εδά εκομπώθηκα κ' εγώ, κ' επιάστηκα στο δίκτυ."