Κύριε Πρόεδρε της Πετρούσας, νομίζετε ότι με την ενέργεια σας αυτή προσφέρετε θετικό έργο στην Πετρούσα;Το πρόβλημα που έχουμε σαν χωριό με την ιδιοκτησία της παλαιάς εκκλησία θα μας το λύσουν οι τοπικές εφημερίδες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί Δράμας;
Αναδημοσιεύω παρόλα τάυτα την επιστολή σας από την εφημερίδα Πρωινός Τύπος της Δράμας
Ανάρτηση της " Δευτέρα, 12 Σεπτέμβριος 2011 10:14"
Ο Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Πετρούσας Μάττας Αθανάσιος.
Προς τις τοπικές εφημερίδες
και τηλεοπτικούς σταθμούς Δράμας
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 25.8.2011, στην εφημερίδα του «Εργασία....συν» ο εκδότης-δημοσιογράφος κ. Λάτσας, επανέρχεται για δεύτερη φορά στο ζήτημα που άνοιξε δημόσια ο ίδιος και αφορά τις προσπάθειες που κάνει ο Μητροπολίτης Δράμας κ.κ Παύλος, για να μετατρέψει την αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Κοινότητας Πετρούσας, σε εκκλησία.
Η απόλυτη ταύτιση του περιεχομένου του δημοσιεύματος με τις θέσεις, απόψεις και επιδιώξεις του Μητροπολίτη Δράμας δημιουργεί την εντύπωση στον αναγνώστη ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα δελτίο τύπου της Ιεράς Μητρόπολης και όχι σε ένα ρεπορτάζ, βασισμένο στοιχειωδώς στη δημοσιογραφική έρευνα και στην καταγραφή όχι μόνο το λόγου αλλά και του αντίλογου, όχι μόνο της θέσης αλλά και της αντίθεσης.
Ο κ. Λάτσας γνωρίζει και δυστυχώς αποσιώπησε, τις ενστάσεις και αντιρρήσεις μου στο ζήτημα αυτό.
Ήταν παρών όταν τις διατύπωσα δημόσια, με ευπρέπεια και το δέοντα σεβασμό, ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου και αμέσως μετά την ομιλία του Μητροπολίτη στην Πετρούσα, που έγινε στις 16.1.2011.
Επιπρόσθετα αυτή η τοποθέτηση μου δημοσιεύτηκε στις 9.6.2011 στο φύλλο της εφημερίδας του, ως παρέμβαση στο δημόσιο διάλογο που άνοιγε ξανά (γιατί άραγε;) ο ίδιος στις 2.6.2011 με σχετικό ρεπορτάζ.
Υπήρξε την περίοδο εκείνη και 2ωρη συνέντευξη μου σε τοπικό κανάλι σε μια προσπάθεια να υπερασπιστώ τη βούληση των κατοίκων της τοπικής κοινωνίας και το δικαίωμα της να συνεχίσει να πορεύεται με σύμπνοια και ηρεμία.
Και θα συνεχίσω την προσπάθεια αυτή.
Με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μου απέναντι σε όλους τους κατοίκους και σύμφωνα με τα όσα μου επιτάσσουν η ατομική μου συνείδηση και η προσωπική μου ελευθερία.
Χωρίς κανένα φόβο.
Και μοναδικά μέσα, τη κοινή λογική και τη νομιμότητα.
Με βάση λοιπόν την αυτονόητη υποχρέωση μου να τοποθετηθώ στα όσα αναφέρονται στο σχετικό ρεπορτάζ παραθέτω για ενημέρωση των αναγνωστών ορισμένα στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να αντιληφθούν πληρέστερα το ζήτημα που απασχολεί σήμερα την Πετρούσα.1. Σε έγγραφο της Ιεράς Μητρόπολης Δράμας (αριθ. πρωτ. 93/3.2.2006) το οποίο απευθύνεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης διαβάζουμε:
«Λαμβάνοντας υπ' όψιν τη μελέτη του έργου- Δημιουργία Αίθουσας Εκδηλώσεων Δ.Δ Πετρούσας Δήμου Προσοτσάνης- που αφορά την μετατροπή χώρου που ήταν προορισμένος για Εκκλησία σε Αίθουσα Εκδηλώσεων μετά Ναϊδρίου από τον Δήμο Προσοτσάνης,
συναινούμε
για την μετατροπή αυτή, όντας βέβαιοι ότι η πραγματοποίηση του έργου, θα συμβάλλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της περιοχής, διότι θα καλύψει πολλαπλές ανάγκες εκδηλώσεων τόσο του Δήμου όσο και της Εκκλησίας.Ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος».
Με το παραπάνω έγγραφο του, συμφωνεί ενυπόγραφα να γίνει στο χώρο των ερειπίων της παλαιάς εκκλησίας, μία αίθουσα εκδηλώσεων και ένα ναΐδριο.
Χωρίς κανένα όρο, αστερίσκο ή υποσημείωση.
Έγινε τίποτε διαφορετικό απ' αυτό που συμφώνησε να γίνει και ο ίδιος;
Τα σχέδια της μελέτης του έργου που είδε, έλαβε υπόψη και έδωσε την έγκριση του, περιλάμβαναν ακόμα και την κατασκευή τουαλετών μέσα στο συγκεκριμένο χώρο δηλ. μέσα στην αίθουσα εκδηλώσεων.
2. Σύμφωνα με το δημοσίευμα «Στόχος και σκοπός αυτής της συναίνεσης του
Μητροπολίτη, ήταν ότι μετά την αποκατάσταση του κτίσματος να επαναλειτουργήσει
για ορισμένες μέρες του χρόνου η εκκλησία της Πετρούσας».
Από πού προκύπτειαυτή η βεβαιότητα και δυνατότητα;
Έγινε και με ποιόν ή ποιους κάποιου είδους
μυστική συμφωνία, ούτως ώστε αφού πληρώσουν οι κουτόφραγκοι της Ευρωπαϊκής
Ένωσης 500.000 Ευρώ για κατασκευή αίθουσας εκδηλώσεων, στη συνέχεια να
μετατραπεί ως δια μαγείας σε εκκλησία;
3. Πάλι από το δημοσίευμα «Το θέμα είναι πρωτίστως ηθικό και πνευματικό για τον
Μητροπολίτη Δράμας».
Με όλο τον σεβασμό που αρμόζει προς το πρόσωπο του προκαθήμενου της Εκκλησίας στη Δράμα, θέλω να επισημάνω ότι, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, όπως το Ελληνικό, τη λειτουργία του ρυθμίζουν οι κανόνες Δικαίου και οι Νόμοι του Κράτους.
Τους οποίους όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να τηρούμε και να σεβόμαστε.
Πολίτες και φορείς.
Και να ζητάμε την προστασία του Νόμου όταν χρειάζεται.
Ευτυχώς δεν ζούμε σε ένα δικτατορικό ή θεοκρατικό καθεστώς, όπως ζουν άλλοι λαοί σε άλλες χώρες.
Η αλησμόνητη εποχή του 67, η εποχή του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» παρήλθε ανεπιστρεπτί για τη χώρα μας.
4. Η κυριότητα του συγκεκριμένου χώρου σύμφωνα με όλα τα επίσημα έγγραφα των
αρμόδιων Δημόσιων Υπηρεσιών,
ανήκει αποκλειστικά στο Δήμο Προσοτσάνης.
Χωρίς καμία απολύτως αμφισβήτηση.
Χωρίς κανένα συνδικαιούχο.
Δεν υπήρξε ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας κατοίκου ή φορέα της περιοχής μέσα στην 4ετία που διήρκεσαν οι εργασίες. Αυτό δεν ερμηνεύεται ως πλήρης αποδοχή του από την τοπική κοινωνία;
5. Στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (φύλλο 26.6.1999) διαβάζουμε:
«Η υποδομή που αποκτήθηκε με την χρηματοδότηση των Διαρθρωτικών Ταμείων δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο πώλησης ή κερδοσκοπίας ή αλλαγής χρήσης αλλά πρέπει να αποδίδει στο κοινωνικό σύνολο τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, από την ένταξη της στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα».Τι σημαίνει απλά αυτό. Από το Κοινοτικό, που είναι και Εθνικό Δίκαιο, απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης του έργου που χρηματοδοτείται από Ευρωπαϊκά Προγράμματα.
6. Μια απόφαση, προδήλως παράνομη, του καθ' ύλην αρμόδιου Δημοτικού Συμβουλίου Προσοτσάνης για αλλαγή της χρήσης από αίθουσα εκδηλώσεων σε εκκλησία, θα είχε ως άμεση συνέπεια την υποχρέωση της επιστροφής του ποσού των 500.000 Ευρώ από τα ταμεία του Δήμου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχει αυτή τη δυνατότητα ένας Δήμος που αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική δυσπραγία; Και σε κάθε περίπτωση πέραν των δημοσιευμάτων και των ομιλιών, που μόνο αναταραχή προκαλούν στη τοπική κοινωνία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, θα πρέπει επιτέλους ο Σεβασμιώτατος να αποτανθεί, υποβάλλοντας το αίτημα του στο κυρίαρχο όργανο του Δήμου μας, που είναι και αποκλειστικός ιδιοκτήτης της αίθουσας εκδηλώσεων της Δ.Κ Πετρούσας, για να αποφασίσει σχετικά.
Κατηγορούνται στο δημοσίευμα συλλήβδην οι πολιτικοί της περιοχής για ανικανότητα, ατολμία και αδράνεια.
Πριν τρελαθούμε τελείως όλοι σ' αυτό τον τόπο, μήπως πρέπει να ρωτήσω.
Δεν ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση αυτή, που με τα αιρετά της όργανα, πήρε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες και κατάφερε να διασώσει από την πλήρη κατάρρευση αυτό το ιστορικό μνημείο;
Μήπως πρέπει να θυμίσω πως αντιμετώπισε η επίσημη Εκκλησία αυτά τα ερείπια.
Με πλήρη και διαχρονική απαγόρευση εισόδου οιουδήποτε ιερέα σ' αυτό το χώρο.
Με στείρα άρνηση σε οιανδήποτε δειλή προσπάθεια διάσωσης τους από τον πλήρη αφανισμό.
Το υπέροχο μαρμάρινο καμπαναριό γλύτωσε από τη πυρκαγιά του 1913.
Τον κατεδάφισαν όμως με τα χέρια τους ανίεροι υπάνθρωποι του τόπου πολύ αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Χωρίς ίχνος τσίπας και με εξασφαλισμένη την ατιμωρησία.
Ξέρετε ότι χρησιμοποιήθηκαν για τη θεμελίωση οικίας επιφανούς δημότη του τόπου μας;
Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σχολιάσω ορισμένες εντυπωσιακές φράσεις που περιλαμβάνονται στο περιεχόμενο αλλά και στους τίτλους των δημοσιευμάτων.
«Ιστορική αναγκαιότητα η αποκατάσταση της αλήθειας»,
«Αποκατάσταση της ιστορίας»,
«Οι κάτοικοι της περιοχής αγκαλιάζουν την προσπάθεια της τοπικής μας Εκκλησίας»,
«Η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών της Πετρούσας»,
«Παλαιά εκκλησία, ανοιχτή πληγή της Πετρούσας».
Δύο τίνα πρέπει να συμβαίνουν.
Το πρώτο είναι να μη ζω στην Πετρούσα και το δεύτερο να έχω χαζέψει τελείως και να μη ξέρω τι μου γίνεται.
Αλλά επειδή το πρώτο σίγουρα δεν ισχύει και το δεύτερο ελπίζω πως όχι ακόμα, έχω να σημειώσω ότι, όλους αυτούς τους μήνες που ταλανίζεται η τοπική μας κοινωνία με αυτό το ζήτημα, ούτε ένας κάτοικος στην κυριολεξία με πλησίασε για να εκφράσει την αντίθεση του.
Απεναντίας αυτό που μου λένε όλοι είναι «μη φοβηθείς, μη κάνεις πίσω, είμαστε μαζί σου».
Απευθύνομαι, στο Δήμαρχο, στους Αρχηγούς της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, σε όλους όσους διετέλεσαν και διατελούν Δημοτικοί Σύμβουλοι, Τοπικοί Σύμβουλοι, Πρόεδροι της Δημοτικής Κοινότητας, στους τοπικούς φορείς και σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη του τόπου μας και τους καλώ, αφού αναλογισθούν τις ευθύνες που έχουν απέναντι στο τόπο, να πάρουν τις όποιες πρωτοβουλίες κρίνουν ότι θα ήταν χρήσιμες για να σταματήσει, εδώ και τώρα, να ταλαιπωρεί το ζήτημα αυτό την τοπική μας κοινωνία.
Τη θέση, αν όχι όλων, αλλά των περισσοτέρων, τη γνωρίζω και συμπίπτει με τα όσα πρεσβεύω και ο ίδιος. Έχουν υποχρέωση και οι ίδιοι να τη δημοσιοποιήσουν προς κάθε κατεύθυνση. Πολύ εύκολα, επειδή συμφέρει από μερικούς, η σιωπή εκλαμβάνεται ως αδυναμία, ως μη απόρριψη και τελικά ως αποδοχή.
Κάποιος ξένος σοφός έγραψε: «Το ότι οι άνθρωποι δε μαθαίνουν και πολλά από τα μαθήματα της Ιστορίας, είναι το σημαντικότερο μάθημα που διδάσκει η Ιστορία».
Αυτό που επιχειρείται να γίνει στην Πετρούσα δεν είναι η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Αναμοχλεύεται δυστυχώς η ιστορία με ότι αυτό δυσάρεστο συνεπάγεται.
Το χωριό μας στο παρελθόν για ολόκληρες δεκαετίες έζησε την ταπείνωση, λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε ασύστολα.
Οι κάτοικοι του αφέθηκαν αβοήθητοι από κάθε μορφής τοπική, πολιτική, πολιτειακή και εκκλησιαστική εξουσία, να αλληλοσπαράσσονται, να αλληλομισούνται, να τρώνε τις σάρκες και να γλείφουν τις πληγές που άφησαν τα δύσκολα χρόνια των πολέμων και των κατοχών.
Αφού μάταια περίμεναν βοήθεια που δεν έφτασε ποτέ, οι περήφανοι, εργατικοί και φιλήσυχοι Πετρουσαίοι, από μόνοι τους βρήκαν τη δύναμη και τη θέληση και χάραξαν εδώ και αρκετά χρόνια το δρόμο της αλληλοκατανόησης, της σύμπνοιας και της ενότητας.
Και βαδίζουν πλέον αυτό το δρόμο.
Η Πετρούσα γιατρεύτηκε.
Ιστορικά, οριστικά και αμετάκλητα.
Θα πρέπει επιτέλους να το καταλάβουν όλοι αυτό.
Αν δε ξέρουμε που πάμε, το πιθανότερο είναι να καταλήξουμε κάπου αλλού.
Με αφορμή όσα αναφέρονται στα δημοσιεύματα « για πολιτικούς που δεν τολμάνε», «για ήττες σε επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις», «για ένα δημοτικό διαμέρισμα με μεγάλη πολιτική δύναμη», φράσεις που εμπεριέχουν προειδοποίηση προς τους πολιτικούς της περιοχής να κάτσουν φρόνιμα, έχω να πω προς κάθε κατεύθυνση ότι προσωπικά ουδόλως με ενδιαφέρει η επανεκλογή μου, αλλά ούτε και η υποψηφιότητα μου σε επόμενες εκλογές.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μη προδώσω την εμπιστοσύνη των κατοίκων του τόπου μου, να εκτελώ ευσυνείδητα τα όποια καθήκοντα έχω και να είμαι γερός με τη βοήθεια του Θεού και να μπορώ να πορεύομαι, όπως πορεύτηκα όλα αυτά τα χρόνια προσφέροντας στα κοινά και στο τόπο μου. Δεν είμαι άθεος. Και αυτό προς όλους όσους σπεύσουν να ερμηνεύσουν και να χαρακτηρίσουν ως «αθεΐα και ασέβεια» τις θέσεις και τη στάση μου.
Πιστεύω και προσκυνώ το θεό κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Και όχι μόνο στα δύσκολα και στα ζόρια της ζωής.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οφείλω να αποδέχομαι άκριτα και αδιαμαρτύρητα κάθε ενέργεια της Εκκλησίας, ως τη μόνη αλήθεια.
Τελειώνοντας και με αφορμή τις απόψεις που διατύπωσε με ανάρτηση στην ιστοσελίδα του ο κ. Μαδεμλής Κωνσταντίνος, τοπικός σύμβουλος και πρώην πρόεδρος της Δ.Κ. Πετρούσας για την επαναλειτουργία της παλαιάς Εκκλησίας της Πετρούσας, αντί σχολίων θέλω να ρωτήσω τα εξής:
1. Την περίοδο 2002-2006 ήταν πρόεδρος της Δ.Κ Πετρούσας, θέση στην οποία
εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο του αείμνηστου Δημάρχου κ. Μακρή. Τότε
προγραμματίστηκε και άρχισε η κατασκευή του συγκεκριμένου έργου.
Γράφει στο κείμενο του:
«Μόνο οι άθεοι μετατρέπουν και αλλάζουν χρήση στα αθεϊκά
συστήματα, τις εκκλησίες σε στάβλους και σε αχυρώνες και σε αίθουσες πολλαπλών
χρήσεων».
Ήταν τότε άθεος ο ίδιος;
Τότε που συμφώνησε, συνέπραξε, σιώπησε, δεν διαμαρτυρήθηκε, αποδέχθηκε.
Γιατί δεν παραιτήθηκε από την θέση του προέδρου,
καταγγέλλοντας παράλληλα προς κάθε κατεύθυνση αυτό που γράφει σήμερα κατά
λέξη στο άρθρο του «την ψευδοεπένδυση στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
έγινε για να σκεπαστεί και να γίνει αυτό το έκτρωμα που προσβάλλει τον Ιερό αυτόν
χώρο».
2. Ως πρόεδρος της Κοινότητας Πετρούσας, κατά τα γραφόμενά του, ψηφιοποίησε
το κτηματολόγιο, έκανε διασταυρώσεις στοιχείων και έχει σήμερα ειδικές γνώσεις
στις περιπτώσεις καταπάτησης ιδιοκτησιών.
Που βρίσκεται σήμερα αυτό το περίφημο ψηφιοποιημένο κτηματολόγιο;
Ούτε ο ίδιος το βρήκα στην Κοινότητα, αλλά ούτε και ο προκάτοχος μου.
Χρησιμοποίησε για την κατάρτιση του δημόσια έγγραφα, αλλά και την πολύμηνη εργασία του γραμματέα της Κοινότητας.
Με ποιο δικαίωμα πήρε όλα αυτά τα στοιχεία στο σπίτι του;
Έτσι αντιλαμβάνεται το αυτονόητο καθήκον του κάθε αιρετού που οφείλει το όποιο έργο κάνει κατά τη διάρκεια της θητείας του να το αφήσει ως χρήσιμο εργαλείο για όσους έλθουν στη θέση του μετά από αυτόν;
Ο ίδιος, το Τοπικό Συμβούλιο αλλά και όλη η κοινωνία του χωριού, δεν ζητάμε απλά, αλλά απαιτούμε πειστικές και δημόσιες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.
Ο Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Πετρούσας Μάττας Αθανάσιος
