26 Ιανουαρίου 2010

Η Πετρούσα είναι ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα χωριά στο Νομό Δράμας.


-->
14 χιλιό- μετρα βορειοδυτικά της Δράμας.


Αναδημοσίευση από την εφημερίδα " τα νέα του Δήμου Προσοτσάνης" Σεπτ.Οκτ. 2009


Ο πληθυσμός της Πετρούσας είναι στην πλειοψηφία ντόπιος και ανέρχεται σήμερα στους 2.000 κατοίκους περίπου.

Μαζί με το Σταυρό ανήκουν διοικητικά στο διευρυμένο Δήμο Προσοτσάνης.

Πριν και μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο οι άνθρωποι της Πετρούσας ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Ξεκινώντας στη δεκαετία του 60 και συνεχίζοντας στη δεκαετία του 70 η θυελλώδης πολιτική κατάσταση μαζί με την εξασθενημένη οικονομία της ελληνικής πολιτείας έφεραν υψηλά ποσοστά ανεργίας με συνέπεια ένα αξιοσημείωτο μέρος των ανθρώπων της Πετρούσας να μεταναστεύσει στην Δυτική Ευρώπη ( κυρίως στην Γερμανία) ή να βρουν καταφύγιο στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) για αναζήτηση εργασίας.
Στις μέρες μας υπάρχουν 2.000 άνθρωποι που ζουν μόνιμα στην Πετρούσα, περισσότεροι από αυτούς ασχολούνται είτε με την οικοδομή, είτε με την γεωργία.


Πολλοί Κοινωνικοί Σύλλογοι δραστηριοποιούνται στην Πετρούσα σήμερα:

Ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος
«ΔΟΞΑ ΠΕΤΡΟΥΣΑΣ»

ο Πολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος,

Ο Γεωργικός Συνεταιρισμός «Δήμητρα»,

ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων.


Την ίδια ώρα η συνάθροιση της εκκλησίας της Πετρούσας η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αθανάσιο, συνδέεται με φιλανθρωπία και κοινωνικό έργο.

Οι πιο σημαντικές Θρησκευτικές γιορτές και κοινωνικά γεγονότα που γίνονταν στην Πετρούσα όλο το χρόνο είναι οι εξής:

• Διάφορες γιορτές κατά τη διάρκεια Χριστουγέννων και Πάσχα.

• Το «Μπάμπιντεν: (Κάθε χρόνο στις 7 και 8 Ιανουαρίου τελούνται στην Πετρούσα εκδηλώσεις με τη μορφή δρώμενου, το «Μπάμπιντεν» - η γιορτή της Μπάμπως, της γριάς του χωριού.

Ενώ έθιμο που έχει τις ρίζες του στη Διονυσιακή λατρεία και αποβλέπει στη γονιμότητα και την καρποφορία, την απελευθέρωση της γης από τα δεσμά του χειμώνα. Στις 7 του μήνα, κύριο στοιχείο του εορτασμού είναι η πομπική περιφορά σε όλο το χωριό, με κυρίαρχα στοιχεία τα κουδούνια και τις τραγόμορφες μεταμφιέσεις.


Άνδρες και γυναίκες μεταμφιεσμένοι με δέρματα ζώων και καρβουνιές στα πρόσωπα, με τη συνοδεία της λύρας και του νταχαρέ, περνούν απ’ όλο το χωριό χορεύοντας, πίνοντας και τραγουδώντας, προσκαλώντας τον κόσμο να συμμετάσχει στη γιορτή.


Το πιο χαρακτηριστικό όμως σύμβολο της γιορτής είναι η καμήλα, ο Ζαχαρίας – μια μικρή βακτριανή καμήλα που απέχτησε εδώ και λίγα χρόνια ο Σύλλογος– σύμβολο υπομονής και δύναμης στις κακουχίες της ζωής.



-->



Στις 8 Ιανουαρίου η γιορτή κορυφώνεται στο χώρο του σχολείου όπου γίνεται και γλέντι με άφθονο κρασί και γίδα βραστή (κουρμπάνι), χορό και τραγούδι.


• Η γιορτή στην μνήμη του Αγίου Αθανασίου (2 Μαΐου ), ο οποίος είναι ο Προστάτης Άγιος της Πετρούσας.
Φαράγγι Πετρούσας – Πέτρινο Θέατρο
Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος (τη Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή).Η γιορτή γίνεται στο παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδος το οποίο βρίσκεται στο «φαράγγι» της Πετρούσας μια γραφική τοποθεσία με μοναδική φυσική ομορφιά.
Το φαράγγι της Πετρούσας, συνολικού μήκους 16 χλμ., στη θέση «Αγία Τριάδα», υπάρχει μοναδικό φυσικό μεγάλο άνοιγμα.

Εκεί το 1998 μια ομάδα νέων της Πετρούσας διοργάνωσε μουσική συναυλία.

Έτσι δημιουργήθηκε ι ιδέα του Πέτρινου Θεάτρου 2.500 θέσεων.


Με πρωτεργάτη τον Πολιτιστικό Σύλλογο, ο Δήμος Προσοτσάνης με την καθοριστική στήριξη της Νομαρχίας και την αποδεδειγμένη στην πράξη εθελοντική εργασία και προσφορά των Πετρουσαίων, υλοποιήθηκε η ιδέα του Θεάτρου που σήμερα αποτελεί ένα κόσμημα όχι μόνο για το Δήμο μας και τη Δράμα αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα.


Στο χώρο αυτό πραγματοποίησαν παραστάσεις και έδωσαν συναυλίες καλλιτέχνες υψηλού επιπέδου και κύρους:


Ενδεικτικά αναφέρουμε:

- «Νεφέλες» του Αριστοφάνη (Θ. Καρακατσάνης)

- «Κωμωδία παρεξηγήσεων» - (Κιμούλης)

- «Όνειρο θερινής νυκτός»
(Παιδική σκηνή Εθνικού Θεάτρου) κ.λ.π.


Συναυλίες με τους:


- Πέτρο Γαϊτάνο
- Γ. Κότσιρα
- Ν. Πορτοκάλογλου
- Ελ. Αρβανιτάκη
- Θ. Μικρούτσικο
- Μαν. Μητσιά
- Δημ. Μητροπάνος
- Ελ. Τσαλιγοπούλου - κ.λ.π.
Και μπαλέτα, όπως το μπαλέ- το της Κρατικής Όπερας της Οδησσού.
Θεατρική Ομάδα Η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου δημιουργήθηκε το 2003 και αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από ερασιτέχνες ηθοποιούς, κατοίκους της Πετρούσας. Συμμετέχουν άτομα κάθε ηλικίας και ο αριθμός τους κυμαίνεται ανάλογα με τις ανάγκες της παράστασης από 20 έως 50 άτομα.
Εχει παρουσιάσει στο Φαράγγι τα έργα:
- «Ιφιγένεια εν’ Ταύροις» του Ευριπίδη
- «Η σκλάβα» του Περεσιάδη
- Ο Πλούτος» του Αριστοφάνη
Σκηνοθέτης των θεατρικών παραστάσεων είναι ο Πέτρος Μακεδόνας, (Πετρουσιώτης) συγγραφέας του μυθιστορήματος «Αστραπόγιαννος» το οποίο γυρίστηκε και ταινία, παραγωγός της ταινίας «Αδέλφια μου, αλήτες πουλιά (σκηνοθέτης κ.λ.π.) ο οποίος μεταφράζει και ταυτόχρονα διασκευάζει τα θεατρικά κείμενα.
Επίσης στο χώρο του Συλλόγου έχουν ανεβεί τα μονόπρακτα «Πρόταση Γάμου» και «Μάρτυρας με το στανιό» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Αγγελου Κεχαγιά.
Πολιτιστικός & Γυμναστικός Σύλλογος Πετρουσαίων
- Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πετρουσαίων ιδρύθηκε το 1976.
Διαθέτει ιδιόκτητο οίκημα το οποίο ολοκληρώθηκε το 1979 με εθελοντική εργασία και προσφορές των κατοίκων,
Αριθμεί περί τα 500 μέλη με παραρτήματα στο Μόναχο και τη Στουτγκάρδη της Γερμανίας.
Έχει αναπτύξει μεγάλη πολιτιστική δράση. Συμμετείχε σε Φεστιβάλ χορού στο εξωτερικό (Ολλανδία, Γερμανία, Βουλγαρία) και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Πάτρα, Ηγουμενίτσα, Κόρινθο, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Σέρρες, Ξάνθη, Καρδίτσα κ.λ.π).
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο παραδοσιακού χορού στην εκπομπή της ΕΤ1 ¨Να η ευκαιρία».
Σήμερα διαθέτει Φιλαρμονική Μπάντα (Παράρτημα της Φιλαρμονικής του Δήμου Προσοτσάνης), τέσσερα τμήματα παραδοσιακών χορών, όπου συμμετέχουν 100 άτομα όλων των ηλικιών του χωριού. Λειτουργούν επίσης τμήματα εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων (λύρας και νταχαρέ), θεατρικής ομάδας, ζωγραφικής, και γυμναστικής γυναικών.
ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΤΡΟΥΣΑΙΩΝ
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 νέοι του χωριού – μέλη του Αγροτικού Συλλόγου της Πετρούσας – συγκροτούν κατά διαστήματα κάποια ποδοσφαιρική ομάδα και δίνουν ανεπίσημους αγώνες με ομάδες γειτονικών χωριών.
Εκείνη την εποχή η ομάδα της πρωτεύουσας του Νομού μας η ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ αγωνίζεται στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Ελλάδος και είναι η πρώτη ομάδα από την επαρχία η οποία μπορεί και ανταγωνίζεται ισάξια το ποδοσφαιρικό κατεστημένο της χώρας φτάνοντας τρείς φορές στον τελικό του κυπέλου Ελλάδος με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
Η ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ γράφει ιστορία γίνεται το καμάρι όλου του Νομού μας και όνειρο όλων των νέων της περιοχής που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Έτσι και στην Πετρούσα μια ομάδα νέων του χωριού σαφώς επηρεασμένοι από τον θρύλο που έχει δημιουργήσει η ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ πανελλαδικά, αποφασίζει να ιδρύσει οργανωμένη ποδοσφαιρική ομάδα η οποία να μπορεί να συμμετέχει επίσημα σε αγώνες πρωταθλήματος.
Γιορτή Μεταναστών
Ο Σύλλογος δεν ξεχνά τους ξενιτεμένους του χωριού και διοργανώνει κάθε καλοκαίρι τη «Γιορτή των Μεταναστών» με χορό , τραγούδι και παράλληλες αθλητικές εκδηλώσεις και αγώνες.
Ο ζωγράφος Άγγελος Κουγιουμτζής
Μια σημαντική φυσιογνωμία που ξεχωρίζει στο χώρο της καλλιτεχνίας και ιδιαίτερα στο χώρο της ζωγραφικής τέχνης, είναι και ο λαϊκός ζωγράφος Αγγελος Κουγιουμτζής από την Πετρούσα, που αποτύπωσε στο έργο του εικόνες της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Εργάστηκε παλαιότερα σε καπνικές επιχειρήσεις και είχε έντονα βιώματα από τον κόσμο της ελληνικής υπαίθρου. Αυτοδίδακτος στη ζωγραφική, αρχίζει το 1974 συστηματικά την ενασχόληση του με την τέχνη.
Σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εμφανίζεται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (στη Βιέννη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο). Εργα του κοσμούν Μουσεία, Πινακοθήκες, τη Νομαρχία Δράμας και ιδιωτικές συλλογές στον ελλαδικό και στον ευρωπαϊκό χώρο.
Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος έγραψε για τον Αγγελο Κουγιουμτζή το 1986: «Η ζωγραφική του Αγγέλου είναι ένα γνήσιο λαϊκό πανηγύρι χρωμάτων, μια ολάνοιχτη αγκαλιά αγάπης προς τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα δέντρα, τα λουλούδια, τους καρπούς, τον ουρανό, τα πουλιά, τα σύννεφα. Όλα πιστεύουν στη ζωή, τα καλαμπόκια να γελάνε, τα άνθη να ευωδιάζουν, τα βουνά να τραγουδούν και το φως να δικαιώνει μια ανθρώπινη ελπίδα».