28 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΔΡΑΜΑ και η Σφαγή της 29ης Σεπτεμβρίου 1941. Οι αιτίες και η διάσταση γενοκτονίας της αιματηρής αυτής ψευτοεπανάστασης.

Δοξάτο 1941.
 Βούλγαροι στρατιώτες και αποκεφαλισμένοι Έλληνες  

του Φώτη Τριάρχη
ΚΑΒΑΛΑ, Μάρτιος 1970 
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Είπαμε σε προηγούμενο τίτλο ότι, μόλις η Ελλάδα κατελήφθη από  τα γερμανικά στρατεύματα, οι Κομμουνιστές  που κρατούντο σε διάφορες φυλακές ή σε τόπους εξορίας, δραπέτευσαν.

Αυτό έγινε και στις φυλακές της Ακροναυπλίας, μόνο που στην περίπτωση αυτή, οι καταγόμενοι από  την  Ανατολική Μακεδονία Κομμουνιστές αρνήθηκαν να δραπετεύσουν, επειδή περίμεναν την παρέμβασή της Βουλγαρικής Πρεσβείας, δοθέντος ότι η Βουλγαρία θα ενσωμάτωνε τίς περιοχές καταγωγής τους και επομένως αυτοί θα ήταν υπήκοοί της.

Πράγματι, την 29η Ιουνίου 1941 πήγε εκπρόσωπος της Βουλγαρικής στην Αθήνα Πρεσβείας και απελευθέρωσε τους κομμουνιστές αυτούς και εν συνεχεία τους μετέφεραν στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Εκεί τους χρησιμοποίησαν προς επηρεασμό του λαού να δεχθεί τον εκβουλγαρισμό, μιας και η περιοχή αυτή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης παραδόθηκε οπό τους Γερμανούς στο βουλγαρικό στρατό.

Επειδή ο εκβουλγαρισμός δεν επιτύγχανε, διότι το σχέδιο συνάντησε την σθεναρή άρνηση του πληθυσμού να ενδώσει στις αξιώσεις των Βουλγάρων, οι κομμουνιστές αυτοί, καθώς και μερικοί ντόπιοι πρώην κακοποιοί, αλλά και άλλοι που μεταφέρθηκαν από τη Βουλγαρία και ήταν Ελληνόφωνοι, χρησιμοποιήθηκαν για την οργάνωσή και εξαπόλυσή ενός δήθεν κινήματος, που τάχα θα στρεφόταν κατά του βουλγαρικού στρατού κατοχής.  

Επειδή και η οργάνωσή του κινήματος αυτού συνάντησε πολλές δυσκολίες, διότι ήταν φανερό ότι ήταν ένα τέχνασμα των Βουλγάρων για να βρουν αφορμή να επιτεθούν κατά του λαού και να τον εξοντώσουν — είχε άλλωστε αυτό διαδοθεί στο λαό, πολλοί ας ήταν κομμουνιστές δεν ήθελαν να χρησιμοποιηθούν — αποφασίστηκε να εκδηλωθεί το κίνημα αυτό μόνο στην περιοχή Δράμας. 

Αφού το δήθεν κίνημα αυτό εκδηλώθηκε τη νύχτα της 28 Σεπτεμβρίου 1941, ο βουλγαρικός στρατός επιδράμε την επομένη 29 Σεπτεμβρίου και συνέλαβε αθρόα τους πολίτες της Δράμας.
Όταν ήρθε το βράδυ, τέσσερες χιλιάδες οπό τους συλληφθέντες εκτελέστηκαν στην κεντρική πλατεία και στους πέριξ δρόμους, οι δε άλλοι χρησιμοποιήθηκαν να πλύνουν το αίμα.

Τριακόσιοι εκτελέστηκαν στο χωρίο Δοξάτο και γενικώς οι σφαγές, που κράτησαν περισσότερες από  15 ήμερες, είχαν θύματα, εκτελεσθέντες μόνο, πολλές χιλιάδες Ελλήνων σε όλη την περιοχή, έκτος οι υλικές ζημίες, οι βιασμοί γυναικών και σοί παντός είδους βαρβαρότητες και κακουργίες. Παραθέτουμε παρακάτω μερικό αποσπάσματα από  μια έκθεση της Διοικήσεως Χωροφυλακής Δράμας.

Την έκθεση την υπογράφει ο ταγματάρχης Χωροφυλακής Ζήσης Ζωγράφος από τη Λωρίδα και αποτελείται από 52 σελίδες.


Διοίκησις Χωροφυλακής Δράμας. 
Άριθ. Πρωτ. 140) 8) 1α.

ΕΚΘΕΣΙΣ περί της εν γένει πολιτείας των Αρχών Κατοχής 1941-1944. 

Σελ. 4 της αναφοράς,
ΔΟΞΑΤΟΝ.

(σημ. Επειδή η γλώσσα της έκθεσης είναι στη καθαρεύουσα, επέτρεψα στο εαυτό μου να κάνει απλουστεύσεις για καλύτερη κατανόηση του κειμένου.)

Επέπρωτο το Δοξάτο να δοκιμάσει την θηριωδία των Βουλγάρων διά τρίτη φοράν εντός 25ετίας.

Την νύκτα της 28 Σεπτεμβρίου 1941  Βούλγαροι κυβερνητικοί πράκτορες συνεργαζόμενοι μετά Ελλήνων κομμουνιστών, εφόνευσαν 3 - 4 χωροφύλακας και πυρπόλησαν το αστυνομικό κατάστημα και έπειτα εξαφανίσθηκαν.

Βουλγαρικές στρατός, ο οποίος ήταν εκ των προτέρων έτοιμος, κατέφθασεν εκ Δράμας και Καβάλας εντός της αυτής νύκτας εις Δοξάτον, περιεκύκλωσε την κωμόπολίν πυροβολών ασκόπως προς τρομοκρατία  των κοιμωμένων κατοίκων.

Περίπολοι βουλγαρικού στρατού περιερχόμεναι τας οικίας κατά τις πρωινές ώρες της 28ης Σεπτεμβρίου 1941, συγκέντρωσαν ομαδικά τους ανύποπτους  Έλληνες κατοίκους αδιακρίτως φύλου και ηλικίας εις το βόρειο άκρο της κωμοπόλεως όπου, διαχωρίσθηκαν οι άνδρες από τις γυναίκες.

Κατά την διαλογή παρίσταντο και υπεδείκνυαν τους μελλοθανάτους οι :

α) Πρόεδρος της Κοινότητας Δοξάτου ΖΕΑΕΣΚ & ΔΑΣΚΑΛΩΦ έκ Σλίββεν Βουλγαρίας,

β) ΜΠΟΡΙΣ (Γεώργιος) ΣΑΑΤΣΟΣ ΔΡΑΜΝΣΚΟ η ΝΤΡΑΜΝΣΚΟ η ΝΤΡΑΜΊΊΕΦ η ΜΠΕΝΖΩΦ η ΠΑΠΑΓΓΕΛΩΦ, υπάλληλος της Κοινότητος Δοξάτου καταγόμενος από άνω Νευροκόπι,

γ) ΕΛΙΑΣ ΚΟΕΦ έκ Καρλόβου Φιλιππουπόλεως.

Κατά την διαλογή εξελέγησαν 400 άτομα ηλικίας 20—50 ετών προς εκτέλεσιν, τα δε γυναικόπαιδα και οι γέροντες κλείσθηκαν εις το παρακείμενο σχολείο.

Οι μελλοθάνατοι αφού δέθηκαν καλώς με αγκαθωτό σύρμα διατάχθηκαν να καθίσουν καταγής, πράγμα που έγινε.

Κατά τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας έφθασε στο μέρος όπου κάθονταν οι δεμένοι, ο Διοικητής του στρατού στη Καβάλα, αγνώστου ταυτότητας,. και αφού τους πλησίασε τους ερώτησε επί λέξει

«όποιος είναι Βούλγαρος να βγει έξω, θα μείνει ελεύθερος».

Εις αοίδιον μνήμην των γενναίων αυτών ηρώων και εθνομαρτύρων, οι οποίοι θα μας θυμίζουν του τριακόσιους του Λεωνίδα, κανείς όμως δεν βγήκε.

Ό Συνταγματάρχης αυτός διέταξε τότε να εκτελεσθούν τετρακόσα άτομα, δηλαδή εκατό για κάθε φονευθέντα Βούλγαρο χωροφύλακα και ανεχώρησε για Δράμα.

Μετ' ολίγον έφτασε άλλο αυτοκίνητο εκ Δράμας στο οποίο επέβαινε ο αντισυνταγματάρχης ΙΩΣΗΦ ΜΠΕΚΙΑΡΩΦ, φρούραρχος Δράμας, ο οποίος  διέταξε να εκτελεστούν πενήντα άτομα δι’ κάθε  φονευθέντα  Βούλγαρο  χωροφύλακα και επέστρεψε στη Δράμα.

Οι επικεφαλής τού βουλγαρικού στρατού αξιωματικοί, των οποίων τα ονόματα δεν εξακριβώθηκαν, διέταξαν τότε γενική  σωματική έρευνα  και αφαίρεσαν από τους συλληφθέντες ό,τι δεν είχαν αφαιρέσει προηγουμένως οι συλλαμβάνοντες αυτούς στρατιώτες, ακολούθως δ’ έκλεισαν όλους εντός μιας οικίας.

Από την οικίας αυτή καθ’ ομάδες ανά 10—15 οδήγησαν αυτούς εις το ΒΑ. άκρον της κωμοπόλεως και εις απόστασίν 30 μέτρων εκ της τελευταίας κατοικίας και εκεί εξετελούντο από απόσταση 300 μέτρων υπό Εκτελεστικών αποσπασμάτων.

Εις τριακόσιους περίπου ανέρχονται οι φονευθέντες εκεί τότε κάτοικοι του Δοξάτου.

Σελ. 29 της αναφοράς:

ΔΡΑΜΑ

Εν Δράμα η μόνη επαναστατική εκδήλωσις ήτο ο φόνος του Έλληνα φύλακος του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής Χατζοπέτο, ονόματι Αποστόλου ετών 50, την νύκτα, της 28—29 Σεπτεμβρίου 1941.

Την πρωία της 29ης Σεπτεμβρίου 1941,ημέραν Δευτέραν, άρχισαν ν’ ακούωνται πυροβολισμοί σε όλη την πόλη.

Τα πρώτα, θύματα υπήρξαν αρτοποιοί και αρτεργάτες οι οποίοι ανύποπτοι εξήλθαν πολύ πρωί και μετέβαιναν προς ανάληψίν εργασίας, όπως και πολλοί χωρικοί από τα γύρω χωριά οι οποίοι έφθασαν νωρίς λόγω της τελουμένης την ημέρα εκείνην εβδομαδιαία αγορά (σ. Παζάρι).

Ακολούθησαν φόνοι εργατών, βιοτεχνών ·και καταστηματαρχών οι οποίοι μετέβαινα στις εpγασίες τους.
Όλοι αυτοί συλλαμβανάμενοι εφονεύοντο επι τόπου χωρίς κάποια διαδικασία.

 Οι λοιποί κάτοικοι αντιλαμβανόμενοι τα συμβαίναντα κλείστηκαν στις οικίες τους, Βούλγαροι δέ στρατιώτες και αστυνομικοί, κατά ομάδας περιερχόμενοι την πόλιν, εισέρχονταν εντός των οικιών και συλλαμβάνανε  τους άρρενες κατοίκους τους οποίους οδηγούσαν στην κεντρική  πλατεία της πόλης φονεύοντες αρκετούς καθ’ οδόν.
Σα ανατολικά της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου τμήμα. της πόλεως με κήρυκες κάλεσαν τον λαό να παραλαβή ό,τι πολύτιμον είχε και να εξέλθηει των οικιών του, συγκεντρούμενος στην κεντρική πλατεία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, διότι το τμήμα τούτο επρόκειτο δήθεν να πυρποληθεί.

Ο λαός έξαλλος βγήκε αμέσως στους δρόμους και συνελήφθη αμέσως από τα αποσπάσματα, τα οποία και τον ωδήγησαν στην πλατεία.

Στην πλατεία αυτή και μπροστά από το οίκημα που στεγάζεται σήμερα η Διεύθυνση Χωροφυλακής, ήταν απλωμένες δύο κουβέρτες και εκεί οι συγκεντρωθέντες υποχρεώθηκαν ν’ αποθέσουν όσα, χρήματα, δακτυλίδια, ωρολόγια κλπ. έφεραν μαζί τους.

Οι περισσότεροι των συγκεντρωμένων οδηγήθηκαν στην θέση ΠΕΥΚΑΚΙΑ όπου εκτελέστηκαν διά πολυβόλων ομαδικώς χωρίς ποινικές διαδικασίας και χωρίς να δικαστούν από κανένα δικαστήριο, άλλοι οδηγήθηκαν στους στρατώνας πυροβολικού και έχει εκτελέστηκαν, άλλοι δε εκτελέστηκαν  στην κεντρική πλατεία που συνεκεντρώθησαν και σας οδούς Μεγάλου Αλεξάνδρου, Βενιζέλου, και (σημ.)Τσώρτσιλ και στις παρόδους αυτών.
Η πλατεία και οι δρόμοι αυτοί πλημμύρισαν από  αίμα αδικοσκοτωμένων Ελλήνων κατοίκων Δράμας.

Όσον προχωρούσε η ή μέρα τόσον και τα αιμοσταγή ένστικτα των Βουλγάρων αφυπνίζονταν αγριότερα.
Καθ’ όλην την πόλιν δεν ακούγονταν παρά μόνο συνεχείς κρότοι όπλων και πολυβόλων και σπαρακτικές φωνές των φονευμένων ανδρών και των βιαζομένων γυναικών και νεανίδων.

Στις ομαδικές αυτές εκτελέσεις έλαβαν ενεργά μέρος ο Νομάρχης, ο Δήμαρχος, ο Στρατιωτικός Διοικητής τής Χωροφυλακής, ο Διοικητής ’Ασφαλείας, οι Δικαστικοί, Σιδηροδρομικοί και δημοτικοί υπάλληλοι, ο Αρχιερατικός 'Επίτροπος κλπ.

Βούλγαροι στρατιώτες, αποκόψαντες την κεφαλήν φονευθέντα Έλληνα στην κεντρική πλατεία Δράμας, έπαιζαν ποδόσφαιρο κάτω από τα μάτια των Γερμανών οι οποία ελάμβαναν φωτογραφίας.

Τέλος επήλθε η νύκτα και θα νόμιζε κανείς ότι μετ’ αυτής θα ερχόταν και το τέλος της πρωτοφανούς τούτης ανθρωποσφαγής, εάν επρόκειτο περί άλλου λαού και όχι περί των Βουλγάρων τούτο ίσως να συνέβαινε, με τους Βουλγάρους  όμως δεν συνέβαινε αυτό.
Μόλις νύχτωσε οι μεν επίσημες βουλγαρικές αρχές υπεχρέωσαν κρατουμένους Έλληνες να πλύνουν την πλατεία και τις οδούς από τα αίματα και να μεταφέρουν τα πτώματα των συμπολιτών τους σε απόμερα μέρη, οι δε στρατιώτες, αστυνομικοί -και πολίτες 
Βούλγαροι καθ’ ομάδας παραβιάζοντες τις οικίες προέβαιναν εις βιασμούς γυναικών και νεανίδων -και εις γενική λεηλασία.
Αφού· χόρτασαν από αίμα, κόρεσαν και τας κτηνώδες ορμές τους επί των άτυχων Ελληνίδων.

Επί 18ήμερον περίπου διήρκεσαν την μεν ημέρα οι εκτελέσεις, την ·δε νύκτα οι βιασμοί -και οι λεηλασίες.

Καθ’ όλο το διάστημα τούτο κανείς Ελληνας  εξήλθε τής οικία του.
Οι εντός τής Δράμας φονευθέντες τότε υπερβαίνουν τους 4.000, οι δε στην περιφερεία τους 2.000.

Τα πτώματα των φονευθέντων παρέμειναν άταφα, διότι οι Βούλγαροι απαγόρευσαν την ταφή. Εκατοντάδες πτώματα στούς λάκκους, Αντιαεροπορικά καταφύγια και σε άλλα σημεία της πόλης προσείλκυσαν πειναλέους σκύλους και όρνεα και το θέαμα ήτο φρικτό να βλέπει κανείς ανθρώπινα μέλη περιφερόμενα στην πόλιν στα στόματα των σκύλων.

Σ η μ ε ί ω σ η:

Οι αναφορές αυτές αποτελούν δύο ογκώδες τόμους.

Όλα. αυτά. ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964 τα διέγραψε με μια κονδύλια και έκαμε άρση του εμπολέμου με τη Βουλγαρία.

 Όλο το κείμενο-βιβλίο του Φώτη Τριάρχη:

 Προς διευκόλυνση:
το θέμα της ψευτοεπανάστασης ξεκινά με το 9ο κεφάλαιον, σελίδα 56 και ολοκληρώνεται στο 12ο κεφάλαιο, δηλαδή μέχρι σελίδας 170!.
Ο Φώτης Τριάρχης αναφέρει λεπτομερώς όλες τις πτυχές της Σφαγής σε όλο το Νομό.
Με ημερομηνίες και ονόματα.
Ο τελικός απολογισμός κατά Τριάρχη είναι 4.500 θύματα!