13 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορία Πλεύνας-Πετρούσας. Η κατάληψη της Πετρούσας από τους Βουλγάρους το 1941.

Πετρουσιώτες
Ντουρντουβάκια-Όμηροι
στη Βουλγαρική κατοχή (1941-1945)

Προβληματίστηκα πολύ για το αν θα έπρεπε να αναρτήσω το παρόν κείμενο γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορηθώ για ακραίες θέσεις, αλλά οι ακραίες και φρικτές καταστάσεις την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής δεν μπορούν να περιγραφούν με όμορφες και εξωραισμένες περιγραφές.  


Πολλές φορές άκουσα στο χωριό μας τη φράση «Οι Βούλγαροι είναι φίλοι μας». 

Σαφώς και είναι αφού βρισκόμαστε σε καιρό ειρήνης, υπάρχουν φιλικές σχέσεις και μάλιστα διαδημοτικές συνεργασίες με αντίστοιχους της Βουλγαρίας.

Όμως η ιστορία του τόπου μας δεν μπορεί να ξαναγραφτεί, ούτε να συγκαλυφθεί, ούτε να παραποιηθεί διαγράφοντας τα δυσάρεστα και τα άσχημα.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και ειδικά η νόμιμη διεκδίκηση αποζημιώσεων από την Κατοχική Ναζιστική Γερμανία φέρνει στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα  την καταστροφή που έφεραν οι Ναζιστές Φασίστες, Γερμανοί, Βούλγαροι και Ιταλοί στην πατρίδα μας.

Οι ζημίες που προκάλεσαν ήταν ολέθριες.

Με χρήματα και άλλες υλικές βοήθειες δεν καλύπτονται οι πληγές.

Οι ανθρώπινες ζωές δεν αποζημιώνονται!

Όταν σκοτώσουν δικό σου άτομο, με τα χρήματα της «αποζημίωσης» δεν ξαναφέρνεις στη ζωή το προσφιλές σου πρόσωπο.

Η ελάχιστη όμως αναγνώριση είναι η ΠΑΡΑΔΟΧΗ και η ΣΥΓΓΝΩΜΗ! 

Υπάρχει άραγε από τους γείτονες μας;

Έχουν επιστρέψει ότι έχουν κλέψει και υφαρπάξει;

Πόσα αρχαιολογικά αντικείμενα της Δράμας κοσμούν ξένα μουσεία και ινστιτούτα;

Γιατί;

Για να έχουν οι νεότεροι μια εικόνα του τι έγινε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, θεώρησα καλό να ενημερώσω ιστορικά και να διαφωτίσω αναφέροντας μερικά γεγονότα από την κατάληψη σε πρώτη φάση από τους κατακτητές το 1941.

Γιατί την περίοδο 1941-45 πολλά άσχημα γεγονότα διαδραματίστηκαν στο χωριό μας. 

Οι Βούλγαροι δεν ήταν τότε φίλοι μας, αλλά εχθροί και κατακτητές και στυγνοί δολοφόνοι. 
Κάποιοι συνεργάστηκαν, αλλά κάποιοι όχι και το πλήρωσαν με την ζωή τους. 
Σήμερα είναι υποχρέωσή μας να τιμήσουμε τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι.

Δυστυχώς οι βόρειοι γείτονες έδειξαν στη Δράμα το χειρότερο τους πρόσωπο στη διάρκεια Κατοχής το διάστημα 1941-1945, ίδιο και απαράλλακτο όπως και στις προηγούμενες.
Δοξάτο 1941 Βούλγαροι στρατιώτες και αποκεφαλισμένοι Έλληνες

Έχουμε όμως ιστορικό καθήκον απέναντι στα θύματα της Πετρούσας που έδωσαν την ζωή τους για μια ιδέα που λέγεται ΠΑΤΡΙΔΑ να τα θυμούμαστε και να αποτίουμε φόρο τιμής τουλάχιστον στις εθνικές εορτές, όπως αυτή της 28ης Οκτωβρίου.

Θα αντιγράψω από το εξαιρετικό βιβλίο του Φώτη Τριάρχη «Βουλγαρική κατοχή και σφαγές στην Μακεδονία» το κομμάτι εκείνο που αφορά το χωριό μας.

Το βιβλίο έχει 416 σελίδες στις οποίες με ντοκουμέντα ο συγγραφέας καταγράφει όλες τις πτυχές της βουλγαρικής κατοχής (1941-1945).


Το συμπέρασμα που βγαίνει διαβάζοντας το και βλέποντας την σημερινή πραγματικότητα έρχεται στο μυαλό το η παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Του Φώτη Τριάρχη.

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΣΑΣ

Στις 21 Απριλίου 1941  κατελήφθη η Πετρούσα από τους Βουλγάρους.
Ο Αστυνόμος Πετρούσης Ενωμοτάρχης Γεώργιος Μπουζάνης ήταν μέσα στο Σταθμό με τους Χωροφύλακές του. Ξαφνικά αντελήφθησαν ένα μπουλούκι από γνωστούς Σλαυόφωνους ανθέλληνες του χωριού να περικυκλώνουν το οίκημα της Αστυνομίας με σκοπό να το καταλάβουν.
Μια κραυγή ακουγόταν.
-        Να φύγουν οι Έλληνες Χωροφύλακες. Εμείς θέλουμε τους Βουλγάρους.

ΟΙ Χωροφύλακες κλείνουν βιαστικά τις πόρτες και οχυρώνονται έτοιμοι να υπερασπιστούν με το αίμα τους την θέση που τους ενεπιστεύθη η Ελληνική Πατρίδα.

Ο Ενωματάρχης Μπουζάκης, ένα γενναίο παλλικάρι της Χωροφυλακής, προειδοποιεί, με την δυνατή του φωνή, τους ανθέλληνες ότι αν αυτοί κάνουν ένα ακόμη βήμα θα κάνη κι αυτός χρήση των όπλων που διαθέτει.

Και οι ανθέλληνες ξέρουν πολύ καλά ότι ο Μπουζάκης δεν αστειεύεται.

Σταματούν για λίγο, 
αλλά παραμένουν εξαγριωμένοι και απειλητικοί.

Ο Έλληνας Πρόεδρος της Κοινότητος Νικόλαος Μαδεμλής μόλις πληροφορείται τα γεγονότα τρέχει με δυό τρεις άλλους φίλους του  Στέκεται μπροστά στη πόρτα της Αστυνομίας και με το στήθος του φράζει το πέρασμα.

Με πειστικά λόγια προσπαθεί να τους ηρεμήσει και επικαλείται την σύνεση μερικών γνωστών του ανθελλήνων.

Η θύελλα αρχίζει να κοπάζη.

Αλλά οι ηγέτες της ανταρσίας σπεύδουν με ένα αυτοκίνητο στη πλησιέστερη Βουλγαρική μονάδα και μεταφέρουν μια ομάδα Βουλγάρων στρατιωτών με ένα λοχία. 
Αυτός απαιτεί την άμεσο παράδοση των Χωροφυλάκων. Οι Χωροφύλακες αρνούνται. Ετοιμάζονται όλοι για μάχη.

Η κατάσταση εκτραχύνεται.
 Οι Έλληνες της Πετρούσης κλεισμένοι στα σπίτια του είναι ανάστατοι. 
Οι πιο θερμόαιμοι αποφασίζουν να αρπάξουν τα δρεπάνια και τα δικράνια και να σπεύσουν σε βοήθεια των Ελλήνων Χωροφυλάκων που κινδυνεύουν.
Τους συγκρατούν οι ωριμώτεροι.

Υπάρχει ακόμα η βάσιμη ελπίδα ότι θα επέμβουν οι Γερμανοί και θα αποφευχθεί η αιματοχυσία.

Η τηλεφωνική επικοινωνία με την Δράμα είχε διακοπεί.

Ένα ελληνόπουλο στέλνεται από τον Πρόεδρο Νικόλαο Μαδεμλή και ένα άλλο από τον Ιωάννη Βαλαβάνη για να ειδοποιήση την Διοίκηση Χωροφυλακης Δράμας.

Ευτυχώς τα Ελληνόπουλα έφθασαν εγκαίρως και ανέφεραν τα γεγονότα στον Έλληνα Διοικητή Χωροφυλακής.

Εκείνος απηυθύνθη στον Γερμανό Στρατιωτικό Διοικητή και εζήτησε την άμεσο επέμβασή του.

-        Οι Έλληνες Χωροφύλακες, του τόνισε παραμένουν στη θέση τους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαο και με την δική σας έγκριση και εντολή. Έχετε λοιπόν υποχρέωση να τους προστατεύσετε από την κακουργία του Βουλγαρικού Στρατού.

-        Ο Γερμανός Στρατιωτικός Διοικητής συνεφώνησε.
Ένας Γερμανός υπαξιωματικός με δύο Στρατιώτες έφθασαν με στρατιωτικό αυτοκίνητο στη Πετρούσα  και διέσωσαν τους άνδρες του Σ.Χ. Πετρούσας από βέβαιο θάνατο.
Τους ωδήγησαν στα γραφεία της Κοινότητος.

Διέταξαν τον Βούλγαρο λοχία να τους προστατεύση από κάθε κίνδυνο εκ μέρους του πλήθους μέχρις ότου αποφασισθή εάν θα παραμείνουν στην Πετρούσα ή θα αποχωρήσουν.
Οι Γερμανοί έφυγαν, αγέρωχοι και βιαστικοί όπως ήρθαν. Αλλά εκείνη την νύκτα οι Έλληνες Χωροφύλακες πόσους εξετευλισμούς και πόσα μαρτύρια υπέστησαν από τους Βούλγαρους φρουρούς των και τους γνωστούς ανθέλληνας;

Το πρωί ένα γερμανικό αυτοκίνητο τους παρέλαβε και τους μετέφερε στη Δράμα. Το τέλος της Ελληνικής Διοικήσεως απήρχετο.
‘Εντρομοι οι Έλληνες της Πετρούσης παρέμειναν στα σπίτια τους κλεισμένοι.
Ποιος μπορούσε να βγη έξω.

Οι ανθέλληνες με τους Βουλγάρους μπορούσαν επάνω στο γλέντι του πανηγυρισμού της «Βουλγαρικής απελευθερώσεως» να τους κακοποιήσουν.

Εξεδιώχθη το Ελληνικό Κοινοτικό Συμβούλιο και οι Κοινοτικοί υπάλληλοι και διορίσθηκε νέο από τους γνωστούς ανθέλληνες.

Ως πρόεδρος εξελέγη κάποιος Ο.......,  ο οποίος ετήρησε καλή διαγωγή σχετικά και υπήρξε συντηρητικός στις ενέργειές του.

Αργότερα οι Βούλγαροι τον εξηνάγκασαν σε παραίτηση
Είχε διαφωνήσει στα βουλγαρικά σχέδια πλήρους εξαφανισμού των Ελλήνων.

Στις 5 Μαίου 1941 οι Βούλγαροι αναλαμβάνου επίσημα και την πολιτική, Δικαστική και αστυνομική Διοίκηση του Νομού Δράμας και των λοιπών Ελληνικών περιοχών που κατέχουν.

Η κατοχή από τους Βουλγάρους του Νομού Δράμας και των λοιπών Ελληνικών περιοχών Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης είναι κάτι πρωτοφανές από απόψεως διεθνούς δικαίου.

Οι Βούλγαροι ενώ υπήρξαν σύμμαχοι των Γερμανών, δεν εκήρυξαν τον πόλεμο κατά της Ελλάδος, ούτε τα Βουλγαρικά Στρατεύματα συμμετέσχον στις πολεμικές επιχειρήσεις του Γερμανικού Στρατού κατά των Ελλήνων.

Παρά ταύτα όμως, κατέλαβαν σαν εντολοδόχοι των Γερμανών τις Ελληνικές αυτές επαρχίες που ανήκαν στο Ελληνικό Κράτος, εναντίον του οποίου δεν είχαν πολεμήσει.
Έτσι μετά την εισβολή των Γερμανών, εισήλθον εις το Ελληνικό έδαφος και τα βουλγαρικά στρατεύματα.

Ορισμένοι κάτοικοι των χωρίων που εκατοικούντο από Έλληνες και από σλαυόφωνους κατοίκους (Πετρούσα, Αλιστράτη, Αγιοχώρι, Καλλιθέα, Χαριτωμένη, Πρωσοτσάνη, Ξηροπόταμο) υπεδέχθησαν ενθουσιωδώς τους Βουλγάρους με άνθη και Βουλγαρικάς σημαίας.

Οι Βούλγαροι κατ΄αρχάς από σλαυόφωνους κατοίκους των χωρίων τούτων διώρισαν τους Προέδρους των Κοινοτήτων και τους Αγροφύλακας των χωρίων του Νομού Δράμας.

Τα άλλα χωρία δεν διέθεταν εξωμότες.
(τέλος 1ου μέρος περιγραφής)

Ακολουθεί μια λεπτομερής αναφορά, στην ουσία μελέτη, για το πώς και ποιοι ξεκίνησαν την ψευδο επανάσταση  του 1941 στη Δράμα που ήταν ένα ολοκαύτωμα για τους Δραμινούς.
Ο Τριάρχης περιγράφει ακριβή στοιχεία και οφείλω να ομολογήσω ότι από όλες της «θεωρίες» για το κίνημα αυτό είναι η πιο ολοκληρωμένη.
Για να μη κουράζω να πω με δυο λόγια τι έγινε τότε δηλαδή το 1941 . Οι Βούλγαροι σκηνοθέτησαν μια εξέγερση για να έχουν δικαιολογία για την γενοκτονία που σχεδίαζαν για την Δράμα.
Εκδηλώθηκε σχεδόν σε όλα τα χωριά για λίγες μέρες μια ελεγχόμενη εξέγερση, την οποίαν την γνώριζαν οι Βούλγαροι και φρόντισαν να αποσύρουν και να προστατεύσουν τους συνεργαζόμενους βουλγαρίζοντες προέδρους και αγροφύλακες.
Η εξέγερση κατεστάλη με τον πιο βίαιο και αιματηρό τρόπο. Χιλιάδες οι νεκροί στη Δράμα από τα βουλγαρικά στρατεύματα .

Γράφει για την μετά την Ψευδοεπανάσταση κατάσταση στο χωριό.
«Στη Πετρούσα αμέσως μετά την αποχώρηση των παρτιζάνων η κατάσταση μετεβλήθη.
Οι Βουλγαρίζοντες κάτοικοι, ένοπλοι, εζήτησαν την εκδίωξη των Ελλήνων από το χωριό και την κατάσχεση των περιουσιών των.
Οι Έλληνες άρχισαν να καταφεύγουν στα γύρω υψώματα. Εν τω μεταξύ οι επανελθούσες Βουλγαικές αρχές με την βοήθεια των Βουλγαριζόντων προέβησαν σε συλλήψεις, βασανισμού και εκτελέσεις.
Από τους πρώτους συλληφθέντες ήσαν οι
1.      Ο ηρωικός Έλληνας Νικόλαος Μαδεμλής, άλλοτε πρόεδρος της Πετρούσης, γυιός του προέδρου της ορθοδόξου Κοινότητος Δημητρίου Μαδεμλή, που δολοφονήθηκε άνανδρα από τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες το 1906.
2.      Δημήτριος Μαδεμλής γυιός του Νικολάου και εγγονός του ήρωος μάρτυρος του Μακεδονικού Αγώνος Δημητρίου Μαδεμλή.
3.      Αθανάσιος Βώλακλης, γόνος γενηάς φανατικών Ελλήνων που πολλά πρόσφερε στον αγώνα.
4.      Μπογατίνης Αθανάσιος, Έλληνας με πολυποίκιλλην εθνική δράσι.
5.      Γερασίμου Ιωάννης
6.      Τσεσμετζής Στέφανος
7.      Καψιμάνης Δημήτριος, και οι τρεις Έλληνες αγωνισταί απόγονοι οικογενειών που απετέλεσαν στις κρίσιμες ώρες προπύργια του Ελληνισμού.

Εκτελέσεις ομαδικές δεν έγιναν στην Πετρούσα.
Μόνον ο Ουρούμης Πέτρος και ο Παπαστεργίου Ιωάννης δολοφονήθηκαν από τους Βουλγάρους.
Επίσης εδολοφονήθηκαν και οι ακόλουθοι Έλληνες καταγόμενοι από την Πετρούσα αλλά διαμένοντες σε άλλες περιοχές.
1.      Κατραντζής Αθανάσιος στη περιοχή Σερρών
2.      Γιαννίνης Αθανάσιος επίσης στη περιοχή Σερρών
3.      Μήλιος Άγγελος στη Νικήσιανη. Ο Μήλιος ήταν άλλοτε Έλλην πρόεδρος της Κοινότητος Πετρούσης.
(τέλος 1ου μέρους )


ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΓΡΑΜΜΕΝΟΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ

Οι κάτοικοι της Πετρούσας αναγκάστηκαν από το νέο καθεστώς να βγάλουν ταυτότητες. Οπότε ο διαχωρισμός αποτυπώθηκε στο δελτίο ταυτότητος. 
Οι βουλγαρόφρωνες είχαν «Β» στην ταυτότητα και οι Έλληνες «Γ», Γκρσκι ή Γκρεκομάν.

Άκουγα παλιά αλλά και σήμερα ακόμη όταν συζητά η νεολαία μεταξύ τους για να χαρακτηρίσουν κάποιον με έκδηλα τα φιλοβουλγαρικά συναισθήματα να χρησιμοποιούν τη λέξη «Βούλγαρογραμμένος».

Να πω και να διορθώσω ότι δεν είναι απολύτως σωστός ο χαρακτηρισμός.

Στα δύσκολα εκείνα χρόνια της κατοχής και της μεγάλης βίας από τους Βουλγάρους κάποιοι πιο αδύναμοι αναγκάστηκαν από την ανέχεια και την αδυναμία τους να γραφτούν Βούλγαροι για να ταΐσουν την οικογένειά τους.

Υπήρχε βλέπετε για τους βουλγαρο
γραμμένους στη πάνω πλατεία διανεμητήριο τροφίμων.

Όμως υπήρχαν και χωριανοί ΕΝΕΡΓΟΙ συνεργάτες των κατακτητών, δυστυχώς,  που δυσφήμησαν τη Πετρούσα στα χωριά της Δράμας που ορίστηκαν είτε πρόεδροι είτε αγροφύλακες.
 Η λέξη «γερμανοτσολιάς» στη Ελλάδα είναι ταυτόσημη με την έννοια του προδότη. Δεν συνεχίζω!

Οι ελληνικές οικογένειες αναγκαζόταν να πουλήσουν τις οικονομίες τους για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Ένας τενεκές καλαμπόκι μια χρυσή λίρα.
Κάποιοι επιτήδειοι έκαναν λεφτά τότε….

Πολλές οικογένειες αναγκαζόταν να δουλεύουν σε άλλα χωριά για ένα κομμάτι ψωμί.

Άλλες πάλι ξεπουλούσαν ότι πολυτιμότερο είχαν για ψίχουλα.
Η γιαγιά μου, η μπάμπω Σάντω(Χρυσάνθη) πήγαινε μέχρι το Οχυρό για να πουλήσει τα προικιά της για λίγες πατάτες, ο δε πατέρας μου Νικολάκης ζητιάνευε στο χωριό ένα ξεροκόμματο από του έχοντες και κατέχοντες.

Δεν σημαίνει όμως ότι όλοι οι Βουλγαρογραμμένοι είχαν αναγκαστικά και βουλγάρικη συνείδηση.

Ειρήσθω εν παρόδω, ότι οι δύο γραμματείς της κοινότητας Βαλαβάνης Ιωάννης και Τόλιος Νικόλαος είχαν συντάξει έναν κατάλογο των Βουλγαρογραμμένων στη δεκαετία του  1950, και ο οποίος υπήρχε μέχρι την δεκαετία του 1980 στο κοινοτικό κατάστημα. 

Έκτοτε αγνοείτε η τύχη του. 

Βέβαια αυτοί που την πήραν δεν γνώριζαν ότι υπάρχουν δύο αντίγραφα του καταλόγου και τα δύο εκτός Πετρούσας.
Και θα κλείσω την σημερινή ανάρτηση με μια θλιβερή μάλλον τραγική περιγραφή.

Υπήρχε βουλγαρικό διάταγμα κατά το οποίο με την δύση του ήλιου όλοι οι Έλληνες υποχρεούντο να βρίσκονται στα σπίτια τους, ουδείς ελεύθερα στο δρόμο.

Για αποφυγή παραξηγήσεων, του πότε δηλαδή είναι δύση. ο κατακτητής κρέμασε στο πάνω πλάτανο καμπάνα. 

Όταν κτυπούσε καμπάνα έπρεπε να βρίσκονται όλοι στα σπίτια τους.
Αλλοίμονο σε αυτόν που καθυστερούσε.

Το ξύλο της αρκούδας ή αλλιώς βουλγαρικό ξύλο, όχι από την αστυνομία, και εδώ είναι το τραγικό αλλά από συγχωριανούς τους οποίους είχαν προβιβάσει σε αγροφύλακες. Είναι φοβερό να τρως ξύλο από «φίλο» σου που πριν μερικά χρόνια γλεντούσατε μαζί.

Από την καταγραφή του Φώτη Τριάρχη:

«ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΥΡΤΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Ο Αναστάσιος Κύρτσης ηλικίας τότε 17 ετών Έλληνας κάτοικος της Πετρούσης πήγαινε προς το σπίτι του. Στο δρόμο το συναντά βουλγαρίζων 20ετής ομοχώριος του στον οποίο οι Βούλγαροι είχαν αναθέσει καθήκοντα αγροφύλακος. Εκείνη τη στιγμή κτυπά η καμπάνα. Σημείον ότι Ελληνες πρέπει να κλειστούν στα σπίτια τους. Ο Βούλγαρος αγροφύλακας χωρίς να χάση καιρό αρχίζει τον ξυλοδαρμό του Κύρτση μέσα στο δρόμο.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΤΡΑΝΤΖΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο Νίκος Κατραντζής από την Πετρούσα μαζί με φίλους του, έβοσκαν τα ζώα των σε ένα μικρό λιβαδότοπον έξω από το χωριό τους. Άργησαν και δεν επρόλαβαν να είναι στα σπίτια τους πριν να κτυπήση η καμπάνα.
Τους συνέλαβεν ο ίδιος βουλγαρίζων Αγροφύλακας. Τους ωδήγησε στην Κοινότητα όπου τους έδερναν όλη την νύκτα με την κατηγορία ότι ήσαν…….κατάσκοποι.» (τέλος 2ου μέρους)

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΑΔΕΜΛΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο Νικόλαος Μαδεμλής του Κωνσταντίνος κάτοικος Πετρούσας ηλικίας 8 μόλις ετών εδάρει τόσο βάναυσα από τους βουλγάρους αγροφύλακες ώστε έχασε μέρος της ακοής του.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΑΔΕΜΛΗ ΙΩΑΝΝΗ
Μαδεμλής Ιωάννης του Νικολάου.
(1923-1943)

Πολλές είναι οι περιπτώσεις δαρμού σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι θανάτου, όπως του Μαδεμλή Ιωάννη (20 χρονών) ο οποίος υπέκυψε με πολλαπλά τραύματα στην θέση Στογιάννο Μπάρα το 1941. 
Δηλαδή στη κυριολεξία τον σκότωσαν στο ξύλο.

Γιατί; 
Γιατί ήταν Έλληνας, ένας υπερήφανος νέος Έλληνας, όπως πάρα πολλοί στην ταλαιπωρημένη Πετρούσα.

Δεν είναι μόνο αυτοί φυσικά που αναφέρονται από τον Τριάρχη. 

Σε κάθε ελληνική οικογένεια στη Πετρούσα έχουν και από ένα περιστατικό ληστείας ή ξυλοδαρμού.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι και οι όμηροι, τα Ντουρντουβάκια που δούλεψαν σαν σκλάβοι στα κάτεργα της Βουλγαρίας.

Πέρασαν πολλά χρόνια.

 Ακούγονται πάντα οι φωνές «να τα αφήσουμε και να τα ξεχάσουμε». 

Τα προσωπικά μίση μπορούμε και ΠΡΕΠΕΙ να τα ξεχάσουμε, την ΙΣΤΟΡΙΑ όμως ΠΟΤΕ!.

Το οφείλουμε σε όλους αυτούς που δεν έσκυψαν το κεφάλι στο κατακτητή και το πλήρωσαν ακριβά.

ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…
ΠΟΤΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ.

Να αναφέρω στο σημείο αυτό όμως  ότι μετά την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ κάποιοι καταπιεσμένοι δειλοί χωριανοί παραφέρθηκαν δίνοντας αφορμή για άτοπους συσχετισμούς.

Δηλαδή για να εκδικηθούν φορούσαν κουκούλα και έκλεβαν το σαμάρι ή το κιλίμι του γείτονα
Υπήρξε δυστυχώς και αυτή η συμπεριφορά.
Πόσα κιλίμια και πόσα σαμάρια κοστίζουν όσο μια ανθρώπινη ζωή όμως;