Από το Αναγνωστικό της Δ' Δημοτικού (1961)
ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ
1. Ο στύλος της
γης
Κάτω από τη γη υπάρχει ένα μεγάλο δένδρο, ωσάν στύλος
πελώριος και γερός, και βαστάει τη γη.
Έτσι έλεγαν οι παλαιότεροι.
Εκεί κάτω ευρίσκονται
όλο το χρόνο οι Καλλικάντζαροι και δουλεύουν νύκτα και ημέρα.
Προσπαθούν να
κόψουν το στύλο, πού βαστάει τη γη, γιατί θέλουν να την ιδούν να γκρεμίζεται και
να γελούν.
Κτυπούν λοιπόν με μικρά τσεκουράκια και πριονίζουν με πριονάκια.
Κάθε χρόνο, μόλις ζυγώνουν να το κόψουν, να σου και έρχονται και τα
Χριστούγεννα.
—'Άιντε, πάμε τώρα να γλεντήσομε λίγο επάνω στη γη,
πειράζοντας τούς ανθρώπους, γιορτές ημέρες πού ήρθαν. Πάμε, και στο γυρισμό μας
το αποκόβομε.
Έρχονται λοιπόν κοντά μας.
Στο γυρισμό τους όμως ευρίσκουν το δένδρο να έχει θρέψει. Και
τότε αρχίζουν πάλι από την αρχή.
Ευτυχώς πού είναι, κουτούτσικοι οι Καλλικάντζαροι, για τούτο
κάθε χρόνο πάντα τα ίδια κάμνουν και πάντα τα ίδια παθαίνουν με τούτο το
θεόρατο δένδρο, πού κρατάει τη γη ολόκληρη με τα χωριά της και με τις πολιτείες
της.
2. Ο μυλωνάς και ο Καλλικάντζαρος
Μια φορά ένας μυλωνάς είχε ωραία φωτιά με κάρβουνα στο μύλο
του και έψηνε μια σούβλα κρέας.
Εκεί πού εγύριζε τη σούβλα του, βλέπει στην
άλλη μεριά έναν Καλλικάντζαρο και εγύριζε μια σούβλα με βατράχους !
Δεν τού εμίλησε
διόλου.
Ύστερα από λίγο τον έρωτα ο Καλλικάντζαρος πώς τον λέγουν.
—Εαυτό με λέγουν, του λέγει ό μυλωνάς.
Εκεί πού εγύριζε τη σούβλα και το κρέας ήταν ροδοκόκκινο και
εμοσχομύριζε, ο Καλλικάντζαρος βάζει στην ιδική του σούβλα με τούς βατράχους
επάνω στο κρέας.
Πάτ!
δεν αργεί ό μυλωνάς και του φέρνει μια με ένα αναμμένο
δαυλί και, καθώς ό Καλλικάντζαρος ήταν γυμνός, τον κατάκαψε!
Φωνές και κακό ο Καλλικάντζαρος !
— Βοηθάτε, αδέρφια, γιατί μ’ έκαψαν !
— Βρέ, ποιος σ’έκαψε;
του λέγουν οι άλλοι Καλλικάντζαροι άπ’
έξω.
—Ό Εαυτός μ’ έκαψε, τούς λέγει εκείνος από μέσα.
—Άμ’ σαν εκάηκες άπο τον έαυτό σου, τί σκούζεις έτσι ;
Και έτσι την έπαθε ο καλός σου ο Καλλικάντζαρος γιατί ο
μυλωνάς εφάνηκεν εξυπνότερός του.
