Δεκαπενταύγουστος 2015: Ερμηνεία της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

 ΣΤΙΣ ΜΑΡΙΕΣ.

 ΕΠΙΣΗΣ  ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

Παναγιώτης, Πάνος, Πανούσος, Παναγής, Πανάγος, Γιώτης, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα 

Δέσποινα, Δέσπω, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω , 

Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα,

 Μάριος, 

Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαίρη, Μαρινίκη, Μιρέλλα, Μυρέλλα 

 Γεσθημανή, Ιεσθημανή 

Θεοτόκης, Θεοτοκία

 Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα 

Ηλιοστάλακτη

 Καθολική 

Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια 

Πρέσβεια, Πρεσβεία

Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά

Ερμηνεία της εικόνας της Κοίμησης της θεοτόκου

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: 

Ο Χριστός και η Παναγία.

 Ο Χριστός μας με το ηγεμονικό Του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.

Finis Graeciae: η Ελλάδα τέλειωσε, τη σκοτώσαμε εμείς. Του Χρήστου Γιανναρά

Ιωάνης Βιτσάρης 1843-1892,
 "Πενθούν πνεύμα",
ταφικό μνημείο οικ. Κουμέλη 1872

Αnαδημοσίευση από τον καταπληκτικό xartografo

Δεν πα να πάρτε κουβέρτες, ρίξτε πανωφόρια, ανάψτε θερμάστρες, ρίξτε ξύλα στο τζάκι: 
Θα ριγήσετε θέλοντας και μη, οι απανταχού  Έλληνες σκιρτούν από ομφαλοσκόπηση διαβάζοντας το κείμενο που ακολουθεί. 

Πάμε πίσω 28 χρόνια κι ο Χρήστος Γιανναράς λοιδορείται για το κείμενο του Finis Graeciae – Θρηνητική Εικασία 1987, Εκδόσεις Δόμος. 

Το διαβάζεις σήμερα και λες, τι διάολο, σίγουρα δεν γράφτηκε τώρα το βιβλίο ; 

Λαογραφικά: Η ιστορία του Καπνού.

Αναδημοσίευση από το Ηρωικό Δοξάτο

Η ιστορία του τσιγάρου

Ινδιάνος καπνίζων (16ος αιώνας μ.Χ.)

Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος και οι σύντροφοί του αποβιβάστηκαν, το 1492, στα νησιά Μπαχάμας, ταυτόχρονα με τον Νέο Κόσμο ανακάλυπταν και τον καπνό.

Ένα χρόνο αργότερα, οι καραβέλες της επιστροφής έφεραν στη Γηραιά Ήπειρο το «ιερό» φυτό των ιθαγενών, που χρησιμοποιούσαν τα φύλλα του σε θρησκευτικές τελετές, στη θεραπεία ασθενειών και πληγών, αλλά και ως καθημερινή απόλαυση.