Μακεδονία Γαία Ελληνική: ο Ορφέας ως αρνητής του Διόνυσου.

Από το "Αναμενόμενη"

Μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του μύθου του Ορφέα διασώζει ο Ερατοσθένης στους λεγόμενους Καταστερισμούς (κεφ. 24):

διὰ δὲ τὴν γυναῖκα εἰς Ἅιδου καταβὰς καὶ ἰδὼν τὰ ἐκεῖ οἷα ἦν, τὸν μὲν Διόνυσον οὐκ ἔτι ἐτίμα͵ ὑφ΄ οὗ ἦν δεδοξασμένος͵ τὸν δὲ ῞Ηλιον μέγιστον τῶν θεῶν ἐνόμισεν͵ ὃν καὶ Ἀπόλλωνα προσηγόρευσεν· 

ἐπεγειρόμενός τε τὴν νύκτα κατὰ τὴν ἑωθινὴν ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Πάγγαιον ἀνιὼν προσέμενε τὰς ἀνατολάς͵ ἵνα ἴδῃ τὸν ῞Ηλιον πρῶτον· 

Βυζαντινή Τέχνη: 8 εξαίρετες προσωπογραφίες του Ιησού από τη βυζαντινή εποχή.

5ος αιώνας, Ραβέννα 

Μακεδονία, Γαία Ελληνική: Η Λατρεία του Θεού Διόνυσου,

Της Αικατερίνης Μπάλλα

Πηγή: Ι.Π.Ε.Τ./ Ε.Κ. «Αθηνά»

© Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης

     Η λατρεία του Διονύσου, θεού της βλάστησης, του κρασιού και της γονιμότητας ξεκίνησε από τη Θράκη και γρήγορα απέκτησε πανελλήνιο χαρακτήρα. 

Γιος του Δία και της Σεμέλης, ο Διόνυσος θεωρείται πολύ λαϊκός θεός, ο οποίος λατρευόταν στην περιοχή της Θράκης, μαζί με την Άρτεμη και τον Άρη ήδη από τους χρόνους των Πελασγών, πολύ πριν από την ομηρική εποχή. 

Στον Όμηρο, αλλά και σε άλλους μυθικούς κύκλους ο Διόνυσος παρουσιάζεται βάρβαρος και άγριος και έχει πολλά κοινά σημεία με τον θεό του πολέμου, Άρη. 

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στις ψηλές κορφές της Ροδόπης λειτουργούσε Μαντείο του Διονύσου, το οποίο αργότερα επισκέφθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και ο πατέρας του Οκταβιανού Αυγούστου.

 Επιπλέον, στα Άβδηρα υπήρχε ναός του Διονύσου και σύμφωνα με τις πηγές ετελούντο αγώνες, τα «Διονύσια».

Χρόνια Πολλά στις Δήμητρες και Δημήτρηδες!!!

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες

Σήμερα γιορτάζουν:

Δημήτριος, 
Δημήτρης, 
Δημητρός, 
Δήμος, 
Μίμης, 
Τζίμης,
 Μήτσος,

Δήμητρα, 
Μιμή, 
Μιμίκα, 
Δημητρούλα, 
Δημητρία, 
Ντίμι,

Δημητράκης, 
Τζιμάκος, 
Μητσάκος, 
Μήτρος

Λεπτίνα, 
Λέπτινος

Λούππος,
 Λούππης

Γλύκων,
 Γλυκός

26η Οκτωβρίου 2018: Μνήμη Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου: ποιον σκοτώνει ο άγιος Δημήτριος στη γνωστή εικόνα του;

Από τον ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ.

Ο άγ. Δημήτριος στην εικόνα του δε σκοτώνει το βάρβαρο παλαιστή Λυαίο (όπως εσφαλμένα έχει γραφτεί), αλλά τον πολεμοχαρή τσάρο των Βουλγάρων Ιωαννίτζη, που οι Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν "Σκυλογιάννη", ενώ ήταν έτοιμος να επιτεθεί στη Θεσσαλονίκη το 1206 ή 7. Η εικόνα και το γεγονός από εδώ.

Πώς όμως ένας άγιος εικονίζεται να σκοτώνει έναν άνθρωπο;

Λεπτομέρειες μας παρέχει αυτή η αναλυτική μελέτη για τη ζωή του αγίου Δημητρίου και την τιμή προς το πρόσωπό του στο πέρασμα των αιώνων.

 Ο Σκυλογιάννης πέθανε από πλευρίτιδα, αλλά ο θάνατός του αποδόθηκε σε θεία δίκη. 

Σε ιστορικό κείμενο (Σταυράκιος) αναφέρεται όραμα, όπου ο άγιος εμφανίστηκε να ρίχνει το κοντάρι του στο σκληρό πολιορκητή, για να σώσει το λαό της πόλης του. Δε σκότωσε λοιπόν με τα όπλα του ο άγιος το Σκυλογιάννη, αλλά ο θάνατός του από ασθένεια λίγο πριν χτυπήσει τη Θεσσαλονίκη αποδόθηκε σε θεία παρέμβαση, που σταμάτησε τους κατακτητικούς πολέμους του, με τη μεσιτεία του αγίου Δημητρίου προς το Θεό (συμβολικά, "τον κοντάρεψε").

Το παράδοξο είναι ότι το βουλγαρικό έθνος τίμησε τρομερά τον άγιο, τον θεώρησε προστάτη του, εμψυχωτή του κατά την τουρκοκρατία, και μάλιστα βουλγαρική βιογραφία του αναφέρει, κάνοντας αναχρονισμό, πως ο πατέρας του ήταν Βούλγαρος. 

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για το πώς οι Βούλγαροι έβλεπαν το Σκυλογιάννη - τίμησαν και "βουλγαροποίησαν" (οικειοποιήθηκαν) τον άγιο που, κατά τους Βυζαντινούς, έβαλε τέρμα στη βασιλεία του δικού τους βασιλιά.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ 

 Τα γράµµατα από το µέτωπο µας µαθαίνουν την αληθινή ιστορία του πολέµου του 1940. Οι
Έλληνες στρατιώτες έγραφαν στη µάνα τους, στη γυναίκα τους, στα παιδιά τους, χωρίς ωραίες
λέξεις, απλά µε τη καρδιά τους. Έγραφαν µε µατωµένα δάκτυλα, µε επιδέσµους στο κεφάλι, µε
βιασύνη, γιατί ο εχθρός ήταν κοντά και ο ήχος των πυροβόλων συνόδευε τον αγώνα τους. Κάποια
σφαίρα απειλούσε να διακόψει τις σκέψεις τους κάθε στιγµή και να βάλει τέλος στη ζωή τους. Ο
πόνος, οι κακουχίες του πολέµου, οι προβληµατισµοί για το νόηµά του, η εφιαλτική µοναξιά, αλλά
και η απέραντη δύναµη της ψυχής τους και η πίστη τους ότι αγωνίζονται για τα ιδανικά της
ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τα δίκαια της πατρίδας αποτυπώνονται σε αυτά τα
γράµµατα της οδύνης και της ελπίδας.

Ο Μακεδονικός Αγώνας στη Πλεύνα. Οι Ηρωίδες της Πλεύνας στο Μακεδονικό Αγώνα.

Πλευνιώτισες στον Μακεδονικό Αγώνα.
(από το Αρχείο Α. Βαλαβάνη)

του Κώστα Ν. Μαδεμλή.

Τι ήταν ο Μακεδονικός Αγώνας;

Η ένοπλη αντίδραση των ντόπιων Μακεδόνων ενάντια στο βίαιο εκβουλγαρισμό που ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ήθελαν να τους επιβάλουν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες. Η βυζαντινή παράδοση ενάντια στην νεοβουλγαρική κουλτούρα.

Το χωριό μας, τότε Πλεύνα, αντιστάθηκε στην πρώτη επίθεση που δέχτηκε από την Σόφια το 1870 με το ψευτοδίλημμα και την απάτη της Εξαρχίας. Αρκετοί όμως προσχώρησαν στο χωριό και σε όλη τη Μακεδονία.

Σήμερα 21η Μαίου, του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ!!!!

Εθελοντική Ομάδα Πετρούσας - Στηρίζω. 3η Γιορτή Αγάπης, Εθελοντισμού και Αλληλεγγύης και ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΒΟΛΤΑ!!

Στην 1η μας γιορτή πριν 3 χρόνια, 
με την πολύτιμη βοήθειά σας εκπληρώσαμε έναν από τους στόχους μας, 
να τροφοδοτήσουμε με σεντόνια και μαξιλαροθήκες μέρος του Γενικού Νοσοκομείου Δράμας.

Ρωμιοσύνη. Το Πανεπιστήμιο-Πανδιδακτήριο Μαγναύρας: το πρώτο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη (425 μ.Χ.)

 Βυζαντινή ζωγραφική απόδοση σε κώδικα,
Φίλιππος, Αλέξανδρος και Βουκεφάλας

Γράφει ο αρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος,

Ιστορικός, δρ. Θεολογίας, 
δρ. αρχαίας Ιστορίας

Αναδημοσίευση από το καταπληκτικό Blog "Χείλων"

Αντίστοιχη Ανάρτηση μου: "Πανεπιστήμιο Μαγναύρας, όταν οι Ευρωπαίοι ζούσαν στις τρώγλες"

Η συγκρότηση εθνικής ταυτότητος και αυτοσυνειδησίας ενός Έθνους είναι μία πολύπλοκη και πολυσύνθετη διαδικασία, 

πολλές φορές διαρκεί αιώνες 

και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες,
 ιστορικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς, γεωγραφικούς, θρησκευτικούς, ιδεολογικούς. 

Συχνά η διαμόρφωση εθνικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητος, η αίσθηση δηλαδή του συνανήκειν σε ένα Έθνος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, είναι μία επώδυνη διαδικασία που περνά μέσα από αντιπαραθέσεις με άλλους λαούς και πολιτισμούς, διαπερνά ιστορικές περιόδους, γνωρίζει ήττες και οδυνηρές καταστάσεις.

Όλα αυτά ισχύουν ακόμη περισσότερο όταν ομιλούμε για το
Ελληνικό Έθνος,

 με την πανάρχαια και πολυετή ιστορία του 

αλλά και τις πολλές ιστορικές περιπέτειες.

Ο Μάιος στη νεοελληνική ποίηση.

Άγγελος Κουγιουμτζής,
ΠΕΤΡΟΥΣΑ

Ο ΜΑΪΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ

(παραδοσιακό τραγούδι)

Ο Μάιος μας έφτασε

εμπρός βήμα ταχύ

να τον προϋπαντήσουμε

παιδιά στην εξοχή.

Δώρα στα χέρια του πολλά

Και όμορφα κρατεί

Και τα μοιράζει γελαστός

Σε όποιον το ζητεί.

..........................................................

Πρωτομαγιά
(Διονύσιος Σολωμός, 1798 −1857)

Osmanisches Makedonien. Die griechische nationale Revolution (1821) in Makedonien

Delacroix.
 Griechenland 
auf den Ruinen von Missolonghi. 1826

M. Lascaris, «La revolution grecque vue de Salonique. 

Rapports des consuls de France et d’Autriche 1821-1826», 

Balcania 6 (1943) 145-168.

Die türkischen Militäroperationen 

gegen die Rebellen von Chalkidiki (Makedonien)

in den Berichten des österreichischen Konsuls in Thessaloniki (1821-1826).

I.

Griechische Revolution 1821.
"Freiheit oder Tod"

Salonik den 12. Juli 1821.

Die Insurgenten hatten sich in beträchtliger Menge in dem ziemlich grossen Orte Polygyros zusammengezogen und die Türken fürchteten daselbst mächtigen Widerstand zu finden; 

doch gross war das Erstaunen der grossherrlichen Truppen 

als sie diesen Flecken gänzlich von den Griechen verlassen und alles bei Seite geschafft fanden. 

Diese Ortschaft ward auch sogleich in Asche gelegt. Die Rebellen flüchteten sich teils an Bord der zahlreichen griechischen Schiffe, welche an den benachbarten Küsten kreutzen, mehrere zogen sich aber nach Cassandra zurück, wo sie den Angriffen der Türken mächtigen widerstand leisten.

Das Gouvernement fährt noch immer fort mit aller Sorgfalt die Geissein zu bewachen und hält die bedeutenderen selbst in Ketten.

Der Makedonische Freiheitskämpfer Lassanis Georgios (1793 - 1870)

II.

Salonik den 26. Juli 1821.

Heute verlässt der Gouverneur Jussuf bey diese Stadt, um das Kommando der bei Cassandra stehenden ottomanischen Truppen zu übernehmen wo sich die Griechen fortwährend in grösser Zahl mächtig verteidigen und verschanzen.

Der Makedonische Freiheitskämpfer Papas Emmanouil (1772 - 1821)

III.

Οι Μακεδόνες και η Επανάσταση 1821: Κατάλογος Μακεδόνων Αγωνιστών της εθνεγερσίας του 1821

ΓΕΩΡΓΙΟΣ X. ΧΙΟΝΙΔΗΣ 

Οί εις τά μητρώα τών άγωνιστών του 1821 άναγραφόμενοι Μακεδόνες Αγωνιστές,
Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Στρατιώτες, Ναυτικοί, Πολιτικοί.


Πρέπει νά σημειωθή άκόμη ότι τά δημοσιευόμενα ονοματεπώνυμα τών Μακεδόνων αγωνιστών είναι (κατά συντριπτικήν σχεδόν παμψηφίαν) άναμφισβητήτως έλληνικάκαί τό γεγονός τούτο άποτελει τήν καλυτέραν άπόδειξιν περί τής εθνικής συνθέσεως καί συνειδήσεως τοϋ μακεδονικού έλληνισμού κατά τούς δυσκόλους χρόνους τής τουρκοκρατίας.

Α. ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ

1.  Άγγελος Ιωάννης (σελ. 60, άριθμ. 471). Μακεδονία. Υπηρέτησε κατά τον άγώνα  ως οπλαρχηγός. Συν(εδρίασις) 382. Τάξις τετάρτη.Ή χρηματική του άπαίτησις άπεστάλη πρός αύτόν πρός έπικύρωσιν τού δακτυλ. έγγράφου 200. (Χρ. Συν. 19).

2. Άγγελόπουλος Δημήτριος (σελ. 223, άριθμ. 3.097).Νίουσα (sic). Μακεδονία. Υπηρέτησε κατά τον άγώνα. Συν(εδρίασις) 418. Τάξις Έβδομη.

3. Άγγελόπουλος Κωνσταντίνος (σελ. 213, άριθμ. 2.874).Μακεδονία. ’Αξιωματικός κατά τον άγώνα, ύπηρετήσας μέχρι τέλους.(Συν. 384). Τάξις Έβδομη. Έπροικοδοτήθη άνθυπολοχαγός. Γρ. Δρ. 3.456.

4. Άδάμ Γεώργιος (σελ. 192, άριθμ. 2.383).Κασσάνδρα, κάτ. Σκοπέλου. Ώς άξιωματικός ύπηρέτησε καθ’ όλον τό διάστημα τού άγώνος. (Συν. 249). Τάξις Έβδομη.

5. Αδάμ Χατζή Πολύχρονης (σελ. 218, άριθμ. 2.996).Μακεδονία. Όδηγός στρατιωτών, παρευρεθεις εις διαφόρους μάχας κατά τον άγώνα. Συν. 407. Τάξις Έβδομη.

6.  Αναστασίου Παπαδημήτρης (σελ. 168, άριθμ. 1.787).Κασσάνδρεια. Έπι κεφαλής στρατιωτών ύπηρέτησε μέχρι τφ 1824,έφονεύθη [δέ] κατά τήν καταστροφήν τών Ψαρών. (Συν. 44). Τάξις Έβδομη.

7.  Αναστασίου Χρήστος (σελ. 214, άριθμ. 2.899).Μακεδών. Θεσσαλονίκη. Ύπηρέτησε κατά τον άγώνα, παρευρεθεις εις διαφόρους μάχας ώς άξιωματικός και σημαιοφόρος. Συν. 390. Τάξις Έβδομη.

8.  Αντωνίου Γαρούφα[λ]λος (σελ. 113, άριθμ. 1.102).Κασσάνδρα. Ταξίαρχος τώ 1824,
ύπολοχαγός τω 1829, ύπηρέτησε καθ’ όλον τον άγώνα. Συν. 72. Τάξις'Έκτη. Έπροικοδοτήθη ύπολοχαγός. Γρ. 4.320.

Μακεδονικό Ζήτημα: Η γεωγραφική έννοια του όρου «Μακεδονία».

Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Η Μακεδονία 

στα πλαίσια της Βαλκανικής Πολιτικής 

(1830-1986)

(οι φωτογραφίες επιλογή YaunaTakabara)

 Η γεωγραφική έννοια του όρου «Μακεδονία» 
κατά την Τουρκοκρατία 
και η ανάλυση της εθνολογικής σύνθεσής της

1.  Τα σύνορα της «μείζονος» Μακεδονίας, η οποία περιλαμ­βάνει σήμερα ελληνικά, σέρβικά και βουλγαρικά εδάφη, εκτείνο­νταν κατά την Τουρκοκρατία
 προς Ν. από τα Χάσια, τα Καμβούνια, τον Όλυμπο και το Αιγαίο πέλαγος, 
προς Β. επάνω από την Αχρίδα και την Πρέσπα και περιλάμβαναν το Κρούσοβο, τον Περλεπέ και τα Βελεσά 
και ανατολικότερα τις περιοχές της Στρώμνιτσας και του Μελενίκου,
ενώ τα δυτικά της όρια ήταν η Πίνδος και τα ανατολικά ο Νέστος.

 Η περιοχή των Σκοπίων δεν αποτελούσε τμήμα της Μακεδονίας, αλλά της Παλαιάς Σερβίας. 

Ωστόσο, από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, το βιλαέτι Σκοπίων (Κόσόβου) υπάγεται, σύμφωνα με τις γενικές αρχές της τουρκικής κρατικής διοίκησης, στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας.

Η Μακεδονία περιλάμβανε λοιπόν την εποχή αυτή τα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηριού και του Κοσόβου.

Η γλωσσική σύνθεση των χριστιανών κατοίκων της Μακε­δονίας (ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι, βλαχόφωνοι και αλβανόφω­νοι) έθετε ασφαλώς τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη γένεση και την επέκταση των διαφόρων εθνικών ή άλλων, κυρίως προπαγανδιστικών, κινήσεων.

 Γι αυτό και το πολιτικό καθεστώς του χριστιανικού πληθυσμού της Μακεδονίας παρουσιάζει μια σημαντική διαφοροποίηση συγκριτικά μ’ εκείνο που επικρατεί την ίδια εποχή, κυρίως μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, τόσο στις υπόδουλες ελληνικές επαρχίες όσο και στις άλλες μεγάλες διοικητικές περιφέρειες της οθωμανικής επικράτειας, στις οποίες διεφιούσαν συμπαγείς σλαβικοί πληθυσμοί.