Χρόνια Πολλά στις Δήμητρες και Δημήτρηδες!!!

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες

Σήμερα γιορτάζουν:

Δημήτριος, 
Δημήτρης, 
Δημητρός, 
Δήμος, 
Μίμης, 
Τζίμης,
 Μήτσος,

Δήμητρα, 
Μιμή, 
Μιμίκα, 
Δημητρούλα, 
Δημητρία, 
Ντίμι,

Δημητράκης, 
Τζιμάκος, 
Μητσάκος, 
Μήτρος

Λεπτίνα, 
Λέπτινος

Λούππος,
 Λούππης

Γλύκων,
 Γλυκός

26η Οκτωβρίου 2018: Μνήμη Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου: ποιον σκοτώνει ο άγιος Δημήτριος στη γνωστή εικόνα του;

Από τον ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ.

Ο άγ. Δημήτριος στην εικόνα του δε σκοτώνει το βάρβαρο παλαιστή Λυαίο (όπως εσφαλμένα έχει γραφτεί), αλλά τον πολεμοχαρή τσάρο των Βουλγάρων Ιωαννίτζη, που οι Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν "Σκυλογιάννη", ενώ ήταν έτοιμος να επιτεθεί στη Θεσσαλονίκη το 1206 ή 7. Η εικόνα και το γεγονός από εδώ.

Πώς όμως ένας άγιος εικονίζεται να σκοτώνει έναν άνθρωπο;

Λεπτομέρειες μας παρέχει αυτή η αναλυτική μελέτη για τη ζωή του αγίου Δημητρίου και την τιμή προς το πρόσωπό του στο πέρασμα των αιώνων.

 Ο Σκυλογιάννης πέθανε από πλευρίτιδα, αλλά ο θάνατός του αποδόθηκε σε θεία δίκη. 

Σε ιστορικό κείμενο (Σταυράκιος) αναφέρεται όραμα, όπου ο άγιος εμφανίστηκε να ρίχνει το κοντάρι του στο σκληρό πολιορκητή, για να σώσει το λαό της πόλης του. Δε σκότωσε λοιπόν με τα όπλα του ο άγιος το Σκυλογιάννη, αλλά ο θάνατός του από ασθένεια λίγο πριν χτυπήσει τη Θεσσαλονίκη αποδόθηκε σε θεία παρέμβαση, που σταμάτησε τους κατακτητικούς πολέμους του, με τη μεσιτεία του αγίου Δημητρίου προς το Θεό (συμβολικά, "τον κοντάρεψε").

Το παράδοξο είναι ότι το βουλγαρικό έθνος τίμησε τρομερά τον άγιο, τον θεώρησε προστάτη του, εμψυχωτή του κατά την τουρκοκρατία, και μάλιστα βουλγαρική βιογραφία του αναφέρει, κάνοντας αναχρονισμό, πως ο πατέρας του ήταν Βούλγαρος. 

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για το πώς οι Βούλγαροι έβλεπαν το Σκυλογιάννη - τίμησαν και "βουλγαροποίησαν" (οικειοποιήθηκαν) τον άγιο που, κατά τους Βυζαντινούς, έβαλε τέρμα στη βασιλεία του δικού τους βασιλιά.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ 

 Τα γράµµατα από το µέτωπο µας µαθαίνουν την αληθινή ιστορία του πολέµου του 1940. Οι
Έλληνες στρατιώτες έγραφαν στη µάνα τους, στη γυναίκα τους, στα παιδιά τους, χωρίς ωραίες
λέξεις, απλά µε τη καρδιά τους. Έγραφαν µε µατωµένα δάκτυλα, µε επιδέσµους στο κεφάλι, µε
βιασύνη, γιατί ο εχθρός ήταν κοντά και ο ήχος των πυροβόλων συνόδευε τον αγώνα τους. Κάποια
σφαίρα απειλούσε να διακόψει τις σκέψεις τους κάθε στιγµή και να βάλει τέλος στη ζωή τους. Ο
πόνος, οι κακουχίες του πολέµου, οι προβληµατισµοί για το νόηµά του, η εφιαλτική µοναξιά, αλλά
και η απέραντη δύναµη της ψυχής τους και η πίστη τους ότι αγωνίζονται για τα ιδανικά της
ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τα δίκαια της πατρίδας αποτυπώνονται σε αυτά τα
γράµµατα της οδύνης και της ελπίδας.

Ο Μακεδονικός Αγώνας στη Πλεύνα. Οι Ηρωίδες της Πλεύνας στο Μακεδονικό Αγώνα.

Πλευνιώτισες στον Μακεδονικό Αγώνα.
(από το Αρχείο Α. Βαλαβάνη)

του Κώστα Ν. Μαδεμλή.

Τι ήταν ο Μακεδονικός Αγώνας;

Η ένοπλη αντίδραση των ντόπιων Μακεδόνων ενάντια στο βίαιο εκβουλγαρισμό που ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ήθελαν να τους επιβάλουν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες. Η βυζαντινή παράδοση ενάντια στην νεοβουλγαρική κουλτούρα.

Το χωριό μας, τότε Πλεύνα, αντιστάθηκε στην πρώτη επίθεση που δέχτηκε από την Σόφια το 1870 με το ψευτοδίλημμα και την απάτη της Εξαρχίας. Αρκετοί όμως προσχώρησαν στο χωριό και σε όλη τη Μακεδονία.