 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Στις 16 του Γενάρη 2011, λίγες μόνο μέρες μετά την
εγκατάσταση της νέας δημοτικής αρχής ξεκίνησε μία διένεξη μεταξύ της τοπικής
αρχής και του Μητροπολίτη Δράμας κ.κ Παύλου. Απρόσμενα και αιφνιδιάζοντας τους
πάντες αξίωσε, ένα δημοτικό ακίνητο που κατασκευάστηκε από το Δήμο Προσοτσάνης
με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να χρησιμοποιηθεί ως αίθουσα εκδηλώσεων,
να αλλάξει χρήση, να περιέλθει στην δικαιοδοσία του και να λειτουργήσει ως
ιερός ναός. Στην αίθουσα αυτή ανακοίνωσε την ανακάλυψή του, ότι η Πετρούσα έχει
μια «ανοιχτή πληγή» και αποχώρησε, αφήνοντας το πολυπληθές ακροατήριο
σαστισμένο, απορημένο και σύξυλο.
Απαντήσαμε άμεσα και δημόσια με όλο το σεβασμό που
αρμόζει, παρακαλώντας να μη επιμένει στο αίτημα αυτό και να αποσύρει την αξίωσή
του για τους παρακάτω συνοπτικά λόγους:
1.
Καμία «ανοιχτή
πληγή» δεν υπάρχει με το όνομα «παλαιά εκκλησία». Οι βασανισμένοι,
παρεξηγημένοι, φιλήσυχοι και περήφανοι κάτοικοι της Πετρούσας, αφού αφέθηκαν
για δεκαετίες, αβοήθητοι από κράτος και εκκλησία, να ξύνουν -πς πληγές του
παρελθόντος, βρήκαν από μόνοι τους το δρόμο που τους αξίζει και αυτόν
πορεύονται. Ειρηνικά, με σύμπνοια, ενότητα και ομοψυχία.
2.
Η βούληση των
κατοίκων της Πετρούσας έτσι όπως την εισπράττουμε στις καθημερινές σχέσεις και
επαφές, μας οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι η μεγάλη πλειοψηφία είναι
κατηγορηματικά αντίθετη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή τη λειτουργία μιας
δεύτερης εκκλησίας. Ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου καλύπτει πλήρως όλες τις
θρησκευτικές ανάγκες του τόπου.
3.
Είναι παράνομη
η οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης κάθε υποδομής που γίνεται με χρηματοδότηση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φύλλο της εφημερίδας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 16.06.1999.
«Η υποδομή που αποκτήθηκε με χρηματοδότηση των διαρθρωτικών Ταμείων δεν μπορεί
να αποτελεί αντικείμενο πώλησης ή κερδοσκοπίας ή αλλαγής χρήσης». Έγγραφο αριθ.
5912/21.11.2012 της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής ΑΜΑΘ «Η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή έχει το δικαίωμα να πραγματοποιεί δειγματοληπτικούς ελέγχους. Σε
περίπτωση που διαπιστωθεί από τον έλεγχο η αλλαγή χρήσης, η Ε.Ε θα ζητήσει
επιστροφή της κοινοτικής συνδρομής που έχει καταβληθεί για το έργο».
Στο τέλος ικετέψαμε κυριολεκτικά το Σεβασμιώτατο
για να διαφυλάξουμε από κοινού την ενότητα του τόπου και προτείναμε τη
λειτουργία στο χώρο αυτό, ενός εκκλησιαστικού μουσείου παράλληλα με τη
λειτουργία ενός λαογραφικού μουσείου και μιας δημοτικής πινακοθήκης. Στο
εκκλησιαστικό μουσείο θα μπορούσε να εκθέσει πέραν των άλλων θησαυρών της
Ορθοδοξίας και τα κλεμμένα ιερά κειμήλια της Μονής της Εικοσιφοίνισσας, τα
οποία βρίσκονται στη Σόφια και όπως μάθαμε, δεσμεύτηκε δημόσια ότι θα τα φέρει
πίσω και θα τα βάλει στη παλαιά εκκλησία της Πετρούσας.
Η στάση μας αυτή, που υπαγορεύτηκε αποκλειστικά και
μόνο, από τα όσα επιτάσσει η συνείδηση και το καθήκον μας να τηρούμε τη
νομιμότητα, θεωρήθηκε από τον Μητροπολίτη Δράμας, Casus
Belli, αιτία πολέμου. Απαξιωτικοί και υβριστικοί
χαρακτηρισμοί σε κάθε ευκαιρία από τα χείλη του προκαθήμενου της εκκλησίας στο
νομό. Αναφέρουμε κάποιους από αυτούς: «Αρπαγές, σφετεριστές, πλαστογράφοι,
ιερόσυλοι, βέβηλοι, άθεοι, μαρξιστές, μπολσεβίκοι και άλλα πολλά. Τελευταία
μιμητές και άξια τέκνα του Εμβέρ Χότζα». Και αυτό μόνο και μόνο επειδή
διατυπώσαμε χωρίς φόβο την άποψή μας και δεν συνταχθήκαμε άβουλα, άκριτα και
πειθήνια με τη βούληση και θέλησή του. Και φυσικά δε λείπουν οι πατρικές
παραινέσεις προς τους πιστούς «Τιμωρείστε τους με τη ψήφο σας, μαυρίστε τους
και στείλτε τους στα σπίτια». Αν και απόντες, σε όλα τα στάδια κατασκευής του
έργου, η έκφραση μόνο της γνώμης μας θεωρήθηκε άμεση συμμετοχή στο «έγκλημα»,
που κατά την άποψή του διαπράχθηκε σε βάρος της Εκκλησίας.
Η σφοδρότητα των επιθέσεων σε βάρος μας είναι τέτοια
και ίσως ήταν απόλυτα θεμιτό και δίκαιο, να προσπαθήσουμε να αμυνθούμε με
ανάλογους τρόπους. Παρά την δικαιολογημένη συναισθηματική φόρτιση, επιλέξαμε
συνειδητά να προστατέψουμε και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας με χαμηλούς
τόνους, με ευπρέπεια, με εγκράτεια και ταπεινοφροσύνη. Παραθέτουμε στη συνέχεια
δυο μόνο χαρακτηριστικά συμβάντα, από τα πολλά που έγιναν και συνεχίζουν να
γίνονται με αμείωτη ένταση.
Στις 10 Ιουνίου 2012 τελείται στο ναΐδριο της
Παναγίας θεία λειτουργία. Μετά το πέρας αυτής στο κήρυγμα του θείου λόγου από
το στόμα του ακούγονται μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω: «Για το Μάττα, το
Ντεμίρη και έναν άλλο που δεν θυμάμαι (το Τερνεκτσή όπως έσπευσε να του φωνάξει
κάποιος κύριος), να είστε σίγουροι ότι η Παναγία θα φροντίσει να πάθουν ότι τους
αξίζει κι αυτοί και οι οικογένειές τους».
Το αφήνουμε στην κρίση σας, χωρίς σχόλια. Σφίγγοντας τα
δόντια για άλλη μια φορά.
Κατά την φετινή περιφορά του Επιταφίου, η πομπή
σταματά ίσως για πρώτη φορά στο ναΐδριο της Παναγίας. Ανάμεσα στις γνωστές σε όλους
προσευχές και δεήσεις, ακούγεται και μία καινούργια «Έτι δεηθώμεν υπέρ της
απελευθέρωσης του ιερού ναού τούτου κ.λ.π». Με εντολή φυσικά του Σεβασμιώτατου.
Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο ιερέας του χωριού πήρε μια τέτοια πρωτοβουλία
από μόνος του. Έτσι το μάθαμε και αυτό. Πότε υπάρχει λαχτάρα, επιθυμία και
ανάγκη για απελευθέρωση; Μόνο όταν υπάρχει κατοχή και σκλαβιά. Αν δε το πήρατε
ακόμη χαμπάρι, η Πετρούσα είναι σκλαβωμένη. Και φυσικά καταλαβαίνετε όλοι από
ποιους.
Κυρίες και Κύριοι
Ο Δήμαρχος Προσοτσάνης αείμνηστος Μακρής Γεώργιος
με την παρότρυνση και την ενθάρρυνση των τότε τοπικών συνεργατών του πήρε την
απόφαση -και μπράβο του- να σώσει τα χαλάσματα της παλαιάς εκκλησίας από τη
πλήρη κατάρρευση. Η εικόνα αυτών των ερειπίων ήταν αποκρουστική και ντροπιαστική
για την Πετρούσα. Γεμάτα από σκουπίδια και ζώα. Γεμάτα από περιττώματα ζώων και
ανθρώπων δυστυχώς. Τα ερείπια σε πλήρη εγκατάλειψη, πληγωμένα και περιφρονημένα
περίμεναν το χρόνο για να τα εξαφανίσει από προσώπου γης. Αφού ενημέρωσε για
την απόφασή του αυτή το Μητροπολίτη και πήρε την ευλογία του, ανακατασκεύασε
αυτό το μνημείο, στη θέση του οποίου έγινε μια αίθουσα εκδηλώσεων και ένα
ναΐδριο. Το έργο αυτό έγινε με κάθε σεβασμό στην ιστορικότητα και ιερότητα του
χώρου.
Το 2013, στη μήνυση που καταθέτει σε βάρος του
Δήμου, ο Μητροπολίτης προβάλλει μεταξύ των άλλων και τον ισχυρισμό «το ναΐδριο
που θα κατασκευαζόταν, δεν κατασκευάστηκε». Προσπαθώντας να κρατήσουμε την
ψυχραιμία μας, συνεχίζουμε. «Ναΐδριο-Ναΐδιο-Ναΐσκος», σύμφωνα με όλα τα λεξικά της
ελληνικής γλώσσας σημαίνει, μικρός ιερός ναός, εκκλησάκι. Εκεί δε πάνε οι
πιστοί από το 2009 και μετά, να ανάψουν το κεράκι τους και να προσκυνήσουν την
Παναγία; Εκεί δε γίνονται συνεχώς θρησκευτικές τελετές, εσπερινοί, παρακλήσεις;
Εκεί δε γίνονται ακόμη και Κυριακάτικες θείες λειτουργίες, όταν για το σκοπό
αυτό, με εντολή του κλείνει ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου; Αυτά που γίνονται
μπροστά στα μάτια μας είναι παραίσθηση και οφθαλμαπάτη; Δεν είναι η
πραγματικότητα;
Το ναΐδριο είναι ένας μικρός λατρευτικός χώρος και
δεν είναι κανονικός ιερός ναός με Ιερό Βήμα, Αγία Τράπεζα, Ωραία Πύλη, Πρόναο
και όλα τα υπόλοιπα ιερά σύμβολα που έχουν οι εκκλησίες. Έχει την μορφή και
καταλαμβάνει τόσο χώρο, ακριβώς όπως προβλεπόταν στα σχέδια και τις μελέτες
κατασκευής του έργου, που είδε, μελέτησε και ενέκρινε προσωπικά ο ίδιος. Χωρίς
να διατυπώσει καμία αντίρρηση και επιφύλαξη. Αν υπάρχει σήμερα κάτι που δεν του
αρέσει και για το οποίο μετάνιωσε, ας αναλάβει και καταλογίσει τις όποιες
ευθύνες στον εαυτό του αποκλειστικά. Και σε κανένα άλλο. Ούτε νεκρό ούτε
ζωντανό.
Δεν αποτελεί ασέβεια να διατυπώσουμε τη σκέψη ότι,
πολύ λίγο ενδιαφέρει την Παναγία, αν η λατρεία της γίνεται σε ένα μικρό ταπεινό
εκκλησάκι ή σε ένα επιβλητικό και μεγαλόπρεπο ιερό ναό. Επιθυμεί πάνω από όλα
να τη κουβαλάμε μέσα μας σε κάθε στιγμή της ζωής, να τιμάμε τη Χάρη της, με τη
στάση και τη συμπεριφορά μας, να τη πιστεύουμε και να τη προσκυνάμε με σεβασμό
και σεμνότητα. Για να παρηγορεί με τη σειρά της και να δίνει κουράγιο, δύναμη
και ελπίδα. Η περιφρονημένη και αδικημένη Παναγιά μας, πιστεύουμε ότι ύστερα
από το «έγκλημα» του Δημάρχου, αισθάνεται επιτέλους δικαιωμένη, ήρεμη και
γαληνεμένη. Και η Παναγιά μας δεν ήταν πληγωμένη από τους απλοϊκούς ανθρώπους
του χωριού. Ήταν βαθύτατα πληγωμένη από την στάση και συμπεριφορά της
Εκκλησίας. Μια απαράδεκτη στάση που κράτησε σχεδόν εκατό χρόνια.
Κυρίες και Κύριοι
Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου
Προσοτσάνης που λήφθηκε τον Απρίλιο του 2005 ξεκίνησαν οι διαδικασίες ένταξης
σε Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα αυτού του έργου. Στις αρχές του 2006, με τα σχέδια
κατασκευής υπό μάλης ο Δήμαρχος, συνοδευόμενος από τον τότε Δ/ντή του Δήμου
μηχανικό κ. Ράγια, επισκέφθηκε το Μητροπολίτη Δράμας. Μια και στο χώρο αυτό
βρίσκονταν τα ερείπια μιας παλαιάς εκκλησίας, σκέφθηκε ο άνθρωπος και πολύ καλά
έκανε ότι, θα έπρεπε να εξασφαλίσει και τη σύμφωνη γνώμη του, προκειμένου να
γίνει το έργο απρόσκοπτα και χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα μελλοντικά
από τυχόν αντιρρήσεις οιουδήποτε.
Ο Μητροπολίτης έδωσε στις 3/2/2006 την παρακάτω έγγραφη συγκατάθεση: "Λαμβάνοντας υπ’
όψιν την μελέτη του έργου «Δημιουργία Αίθουσας Εκδηλώσεων Δ.Δ Πετρούσας Δήμου
Προσοτσάνης» που αφορά την μετατροπή χώρου που ήταν προορισμένος για Εκκλησία,
σε Αίθουσα Εκδηλώσεων μετά Ναϊδρίου από τον Δήμο Προσοτσάνης, συναινούμε για
την μετατροπή αυτή, όντας βέβαιοι ότι η πραγματοποίηση του έργου, θα συμβάλλει
τα μέγιστα στην ανάπτυξη της περιοχής,διότι θα καλύψει πολλαπλές ανάγκες εκδηλώσεων, τόσο του
Δήμου, όσο και της Εκκλησίας".
Στην μήνυση που, όπως προείπαμε, κατέθεσε σε βάρος
του Δήμου, ισχυρίζεται μεταξύ των άλλων: «αν ένας χώρος καθιερωθεί άπαξ (μια
φορά) ως ιερός ναός, παραμένει για πάντα χώρος λατρείας της εκκλησίας». Το
αγνοούσε αυτό το 2006 και το θυμήθηκε ξαφνικά το 2013; Δύσκολο να το πιστέψει
κανείς. Δεν είναι κοινός θνητός, είναι Αρχιερέας και κατέχει άριστα τα
εκκλησιαστικά πράγματα. Έπρεπε λοιπόν να πει στον Δήμαρχο «Κοίταξε καλές οι
προθέσεις και τα σχέδια σου, αλλά εφόσον σε εκείνα τα ερείπια λειτουργούσε
κάποτε ναός, δεν μπορώ να σου επιτρέψω να κάνεις αίθουσα εκδηλώσεων». Αντί
αυτής της απάντησης, συνέταξε ένα έγγραφο προς την Περιφέρεια Ανατολ.
Μακεδονίας εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία και υποστήριξή του, ανοίγοντας
διάπλατα το δρόμο για την κατασκευή του έργου. Το γιατί αποποιήθηκε,
ξεφορτώθηκε και αποκήρυξε κυριαρχικά δικαιώματα της Εκκλησίας, σύμφωνα με το
Καταστατικό της Χάρτη, μόνο ο ίδιος το γνωρίζει. Και οφείλει να δώσει πειστικές
απαντήσεις. Αν και εμείς πιστεύουμε ότι, από τη στιγμή που κατασκευάστηκε εκεί
ένας μικρός ιερός ναός, ένα εκκλησάκι, το ναΐδριο της Παναγιάς, δεν έγινε καμία
αποποίηση, απεμπόληση και απόρριψη εκ μέρους του των κυριαρχικών δικαιωμάτων
της Εκκλησίας. Ο χώρος παραμένει, χώρος λατρείας της εκκλησίας. Τότε λοιπόν
γιατί αυτές οι πέρα από κάθε μέτρο και λογική εξήγηση, διεκδικήσεις,
αντιδράσεις και ύβρεις σε βάρος μας; Γιατί;
Κυρίες και Κύριοι
Το 2006, το έργο με τίτλο «Ανακατασκευή και
αξιοποίηση μνημείου-Δημιουργία χώρου εκδηλώσεων Δ.Δ Πετρούσας» εντάσσεται στο
Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε
όλο το πολύχρονο στάδιο της κατασκευής του, ουδείς κάτοικος, παράγων ή φορέας,
εκφράζει την παραμικρή αντίρρηση. Απόλυτη αποδοχή από την τοπική κοινωνία. Μια
τεραστίων διαστάσεων μεταλλική πινακίδα στο χώρο των εργασιών φανερώνει το
τίτλο, τον προϋπολογισμό και τον κάτοχο του έργου. Όλοι οι κάτοικοι από την
πρώτη στιγμή γνωρίζουν τι ακριβώς γίνεται και το επικροτούν. Στη σημείο αυτό
θέλουμε να αναφέρουμε ότι η πινακίδα αυτή εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, όταν ξεκίνησε
η διένεξη.
Όταν αποκαλύψαμε το 2011 την έγγραφη συγκατάθεσή
του, για την οποία δεν είπε κουβέντα στην ομιλία που έκανε στο χωριό, για να
δικαιολογηθεί γράφει σε επιστολή του: «Με επισκέφθηκε (αρχές του 2006) ο
Δήμαρχος Προσοτσάνης αείμνηστος κ. Μακρής. Μου είπε για τον ιερό ναό της
Παναγίας τα εξής: Σεβασμιώτατε γνωρίζω ότι δεν μπορεί η τοπική μας Εκκλησία να
αναλάβει την αποκατάσταση του ναού. Επιθυμία μου είναι να συμβάλω στην
αποκατάστασή του. Μπορώ να το κάνω με τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Για να περάσει
όμως το έργο, πρέπει να φαίνεται ότι θα γίνει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Μόνο
έτσι μπορεί να χρηματοδοτηθεί. Θα χρειαστώ ένα συναινετικό έγγραφο δικό σας.
Μετά την αποπεράτωση των εργασιών του ναού, θα τον παραδώσω στην Μητρόπολη».
Και συνεχίζει: «Για όσα καταθέτω για την μεταξύ εμού και του κ. Δημάρχου
συνομιλία δεν δέχομαι καμία αμφισβήτηση. Θεωρώντας ότι προσβάλλει καίρια την
Αρχιερατική μου υπόληψη». Σεβόμαστε τη τιμή και την υπόληψη του καθενός και
πόσο μάλλον ενός Αρχιερέα. Έχουμε όμως το δικαίωμα να απαιτήσουμε και το
στοιχειώδη σεβασμό της δικής μας υπόληψης απ’ όλους. Δεν είμαστε άτομα του
κοινού ποινικού δικαίου, είμαστε αιρετοί εκπρόσωποι μιας τοπικής κοινωνίας.
Ομολογεί λοιπόν ότι έκανε μια μυστική συμφωνία με
το Δήμαρχο. Ποια είναι αυτή; Με απλά λόγια, «να δώσουν οι κουτόφραγκοι
Ευρωπαίοι τα ωραία τους λεφτουδάκια για να χτίσουμε μια αίθουσα εκδηλώσεων και
αφού τελειώσει, ως δια μαγείας, να μεταμορφωθεί σε εκκλησία». Με τέτοιου είδους
τερτίπια τα καταφέραμε στο τέλος ως χώρα να βουλιάξουμε σε μια θάλασσα
ανυποληψίας, δυσπιστίας και χλευασμού. Αυτό το κόλπο που σκαρφίστηκε ο
Δήμαρχος, στα ελληνικά πως λέγεται; εξυπνάδα; κοροϊδία; μαγκιά; πλεκτάνη;
καραμπινάτη απάτη; Ή μήπως, επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δε σπιλώνεται ούτε
το έργο αλλά ούτε και η μνήμη του Δημάρχου και δεν τρέχει απολύτως τίποτε.
Οι προφορικές συμφωνίες μεταξύ δυο ανθρώπων, έχουν
την όποια αξία, εγκυρότητα, σοβαρότητα, σημασία και νόημα και βγαίνουν στον
αέρα, μόνο όταν αυτοί που της κάνουν, είναι σε θέση να τις παραδεχτούν, να τις
στηρίξουν ή να τις αμφισβητήσουν. Μπορείς να κάνεις μία προφορική συμφωνία με
το γείτονά σου, ότι θα σου δώσει το σπίτι του. Και άμα πεθάνει μπορείς να τη
φανερώσεις στους ανίδεους κληρονόμους του και να απαιτήσεις την τήρησή της; Δεν
θα σε πάρουν με τις πέτρες;
Ο Δήμαρχος δε βρίσκεται
δυστυχώς στη ζωή για να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του
Μητροπολίτη. Στους στενούς του συνεργάτες ανήκει το καθήκον να κάνουν ότι
περνάει από το χέρι τους για να προστατέψουν τη μνήμη του. Να σπάσουν επιτέλους
τη σιωπή τους και να σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα. Ο αείμνηστος υπηρέτησε
την τοπική αυτοδιοίκηση από τη θέση του αντιδημάρχου και του δημάρχου για μια
20ετία, με μεγάλη προσφορά στον τόπο. Ήταν ένας έντιμος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος
χαμηλών τόνων, με ευπρέπεια, ευγένεια και σύνεση και ιδιαίτερα αγαπητός στη
τοπική κοινωνία.
Είναι απορίας άξιο πως ένας Δήμαρχος θα μπορούσε να
κάνει τέτοιου είδους συμφωνίες. Ο Δεσπότης είναι ισόβιος. Ο Δήμαρχος αιρετός.
Σε περίπτωση μη επανεκλογής του, με ποιους τρόπους θα μπορούσε να επιβάλλει στο
διάδοχό του και πιθανά πολιτικό του αντίπαλο, τη τήρηση μιας τέτοιος συμφωνίας;
Αν όντως υπήρχε τέτοια συμφωνία, τότε γιατί κατασκευάστηκαν μέσα στην αίθουσα
σύγχρονες και μόνιμες τουαλέτες με την ευλογία του Δεσπότη και σταθερός τοίχος
στο χώρισμα αίθουσας-ναϊδρίου; Ο Δήμαρχος τηρώντας τη μυστική συμφωνία, θα ήταν
υποχρεωμένος να τα γκρεμίσει όλα άμεσα και φυσικά και να υποστεί όλο το
αναμενόμενο πολιτικό κόστος και κράξιμο από την τοπική κοινωνία. Που με το
δίκαιό της θα αισθανόταν ότι την κοροΐδεψε άσχημα.
Γιατί δεν απαίτησε από τον κ. Φατράλη Βασίλειο που
διαδέχτηκε στη θέση του Δημάρχου τον εκλιπόντα και διατέλεσε στενός του
συνεργάτης, να του παραδώσει την αίθουσα και να τηρήσει τη συμφωνία που έκανε
με τον προκάτοχό του; Μέσα στο 2009 το κτίριο ήταν τελειωμένο και
ετοιμοπαράδοτο, όπως αναφέρει ο ίδιος ο κ. Φατράλης σε έγγραφό του, ζητώντας
τις απόψεις του τοπικού συμβουλίου Πετρούσας, για το πώς θα ήθελε να
λειτουργήσει το υπάρχον κτίριο.
Τοπικός παράγων, ο κ. Μαδεμλής, πρόεδρος της
Πετρούσας την περίοδο εκείνη, με άμεση συμμετοχή και εμπλοκή στην κατασκευή του
έργου και ξαφνικά όψιμος και ένθερμος υποστηρικτής των θέσεων του Μητροπολίτη,
γράφει το 2011 στη ιστοσελίδα του «Τη χρονική εκείνη στιγμή (αρχές του 2006)
όλοι οι τοπικοί και δημοτικοί σύμβουλοι πληροφορούμενοι ότι υπάρχει συμφωνία
του Μητροπολίτη με τον απελθόντα (μάλλον εννοεί εκλιπόντα) Δήμαρχο για αλλαγή
χρήσης αλλά μετά, για επιστροφή του χώρου στην Μητρόπολη Δράμας, συμφώνησαν». Ο
σοφός λαός λέει απλά, «αν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς».
Προσπάθησε να δώσει τη στήριξη και να επαληθεύσει την δικαιολογία του
Σεβασμιώτατου. Και τα κατάφερε περίτρανα. Την σκόρπισε στους πέντε ανέμους.
Επειδή το «όλοι» στα Ελληνικά σημαίνει «όλοι» και δε σημαίνει ούτε «μερικοί»,
ούτε «κάποιοι» και ούτε «οι περισσότεροι», τι μας λέει; Μας λέει ότι, το 2006,
μόλις έκανε τη συμφωνία ο Δήμαρχος, τη φανέρωσε στους επτά (7) τοπικούς
συμβούλους και είκοσι επτά (27) δημοτικούς συμβούλους συμπολίτευσης και
αντιπολίτευσης. Μάλλον είχε τη δύναμη και επέβαλε ένα κώδικα σιωπής, μια ομερτά
και κράτησαν τη συμφωνία επτασφράγιστο μυστικό τόσα χρόνια, τόσα άτομα. Το ψέμα
δυστυχώς έχει κοντά
ποδάρια και
προσθέτουμε, πολύ κοντότερα, όσοι το χρησιμοποιούν χωρίς ντροπή και τσίπα.
Κυρίες και Κύριοι
Παρακαλέσαμε το Σεβασμιώτατο και άλλες φορές, να μας αφήσει
ήσυχους. Αντί αυτού εντείνει τις μεθοδικές σε βάρος μας επιθέσεις από Ιερά
Βήματα Εκκλησιών, από επιστημονικά συνέδρια, με συνεντεύξεις του στην
τηλεόραση. Με την αμέριστη υποστήριξη της πρόθυμης γραφίδας δημοσιογράφου της
Δράμας, ο οποίος, αφού αποφαίνεται ότι «Η άποψη του Μητροπολίτη Δράμας αγγίζει
πέρα για πέρα τη πραγματικότητα», σε πρόσφατο εμετικό, προσβλητικό και
αχαρακτήριστο δημοσίευμά του φτάνει στο σημείο να γράφει «τι Πρεμετή
Αλβανίας... τι Πετρούσα...». Ζητήσαμε να αφήσει ήσυχη τη τοπική κοινωνία.
Ζητήσαμε επανειλημμένα να αποταθεί επιτέλους στο Δημοτικό Συμβούλιο Προσοτσάνης
για να αποφασίσει σχετικά, ως το μόνο αρμόδιο, νόμιμο και κυρίαρχο όργανο. Η
διαχείριση της δημοτικής περιουσίας και η παραχώρηση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων
του Δήμου, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στις αρμοδιότητες του Δημοτικού
Συμβουλίου. Εφόσον θεωρεί ότι το αίτημά του είναι δίκαιο και νόμιμο, γιατί δεν
το κάνει; Δεν καταδέχεται; Φοβάται την απόρριψη; Σε τελική ανάλυση γιατί να
απορρίψουν ένα νόμιμο αίτημα είκοσι επτά (27) άνθρωποι που αποφασίζουν και
ψηφίζουν ελεύθερα και κατά συνείδηση; Το τοπικό συμβούλιο Πετρούσας και ο
πρόεδρος αυτού, ούτε ψηφίζουν, ούτε αποφασίζουν. Μόνο τη άποψή τους έχουν
δικαίωμα να εκφράζουν κι αυτό μόνο αν και όταν τους ζητηθεί.
Αντί λοιπόν να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία, ως τη μόνη
σωστή και ενδεδειγμένη, στρέφεται αιφνιδιαστικά στη δικαιοσύνη. Το Δημοτικό
Συμβούλιο, αρχές του 2013, ψήφισε πίστωση 50.000€, για να διατεθούν για τη
λειτουργία της αίθουσας εκδηλώσεων (ηλεκτροφωτισμός, προμήθεια οπτικοακουστικού
υλικού, καθισμάτων). Τις κατηγορίες ότι είμαστε έτοιμοι να λειτουργήσουμε την
αίθουσα με ποδοσφαιράκια, μπιλιάρδα και άλλα συναφή, τις προσπερνάμε ως απόλυτα
αστείες, παιδαριώδεις, ανυπόστατες και συκοφαντικές. Μόλις πληροφορήθηκε την
απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, απάντησε άμεσα ασκώντας δυο αγωγές κατά του
Δήμου, στις 19 και 21 Γενάρη 2013. Με τη πρώτη και με τη διαδικασία των
ασφαλιστικών μέτρων ζήτησε την έκδοση δικαστικής απόφασης που να απαγορεύει στο
Δήμο να ηλεκτροδοτήσει το κτίριο και να λειτουργήσει την αίθουσα εκδηλώσεων.
Στο δικαστήριο εκδικάστηκε αυτό το αίτημά του και απορρίφθηκε. Με τη δεύτερη
μήνυση που θα εκδικαστεί σε πρώτο βαθμό το Φεβρουάριο του 2014 από το
Πολυμελές Πρωτοδικείο Δράμας, αφήνοντας κατά μέρος τη
παραχώρηση χρήσης της αίθουσας, στρέφεται κατά του Δήμου, ζητώντας πλέον να
ακυρωθεί ο τίτλος κυριότητας που κατέχει νόμιμα ο Δήμος και να περιέλθει η νομή
και κατοχή του οικοπέδου (κατά συνέπεια και του κτίσματος) στην Ιερά Μητρόπολη
Δράμας.
Δύο από τις αιτιάσεις που περιλαμβάνονται στη
σχετική αγωγή, σας τις προαναφέραμε. Δεν θα κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στις
υπόλοιπες σήμερα και όχι από φόβο μήπως φανερώσουμε την υπερασπιστική μας
γραμμή. Θα τις αντικρούσουμε σθεναρά και με λογικά επιχειρήματα, γιατί είναι
όλες αβάσιμες, αστήριχτες και μη αληθείς.
Κανείς βέβαια δε μπορεί να προδικάσει με βεβαιότητα
την έκβαση μιας δικαστικής απόφασης αν και πιστεύουμε βαθειά ότι έχουμε το
δίκιο με το μέρος μας. Ούτε και πότε θα τελειώσει. Αν ασκήσουν τα δύο μέρη όλα
τα ένδικα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, μέχρι να τελεσιδικήσει αυτή η
ιστορία, θα περάσουν αρκετά χρόνια. Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί και τι θα γίνει
μέχρι τότε. Ειλικρινά δεν έχουμε έτοιμη και πρόχειρη μια πειστική απάντηση. Για
κείνο όμως που μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε είναι ότι δεν θα μας δείτε να
κάνουμε κάποια θεαματική κυβίστηση, κοινώς κωλοτούμπα, τη συνηθέστατη πρακτική
που εφαρμόζεται απ’ όλους εκείνους που μπροστά στα δύσκολα και στα σκούρα, το
βάζουν στα πόδια. Δεν θα το βάλουμε στα πόδια. Δεν θα προδώσουμε ούτε τη
συνείδησή μας, ούτε την εμπιστοσύνη σας, ούτε και το χρέος μας απέναντι στο
τόπο που ζούμε και αγαπάμε. Και ας είμαστε μικροί, ανήμποροι, ασήμαντοι,
ανίσχυροι και αδύναμοι.
Η Πετρούσα αφού κουβάλησε άδικα στις πλάτες της για
δεκαετίες όλα εκείνα που σπέρνουν οι κατοχές, οι προπαγάνδες και οι εμφύλιες
συρράξεις, σήμερα είναι ένα χωριό για το οποίο καμαρώνουμε όλοι και το οποίο
ζηλεύουν και θαυμάζουν όλοι. Για τον αλτρουϊσμό, τη αλληλεγγύη και τον
εθελοντισμό της. Για το πέτρινο θέατρο, την τράπεζα αίματος, τις δράσεις του
πολιτιστικού συλλόγου, τις επιτυχίες της ποδοσφαιρικής ομάδας και πολλά άλλα.
Είναι πολύ γελασμένοι αυτοί που νομίζουν ότι θα γυρίσουν το χωριό μας πίσω, στα
πέτρινα χρόνια της προσβολής, της αδικίας και της ταπείνωσης, στα χρόνια του
«Από πού είπες ότι είσαι; Από την Πετρούσα; Κατάλαβα .... από την μικρή
Πλεύνα». Δεν ήμασταν ποτέ «μικρή Πλεύνα» και δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε
ποτέ δεύτερη «Πρεμετή Αλβανίας», ούτε μικρή, ούτε μεγάλη.
Φίλες και φίλοι
Παίζεται γύρω μας ένα θέατρο του παραλόγου, στο οποίο άθελα
και χωρίς να ρωτηθούμε, χρηστήκαμε πρωταγωνιστές, τη στιγμή που οι όποιες ικανότητες
και το καλλιτεχνικό ταλέντο μας, φτάνουν μέχρι το ρόλο του άφωνου κομπάρσου.
Βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα, επειδή βρήκαμε το κουράγιο και τη δύναμη να
αντιταχθούμε στη βούληση του Μητροπολίτη. Υπερασπιζόμαστε με σθένος και χωρίς
φόβο ένα έργο προκατόχων μας, στην εκτέλεση του οποίου δεν είχαμε τη παραμικρή
ανάμειξη. Και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι, το έργο αυτό έγινε η ταφόπλακα όλων
των διχαστικών αντιλήψεων, της παρεξήγησης, της πικρίας, των κακών σχέσεων. Η
ταφόπλακα της κακοποίησης, της αναμόχλευσης και της διαστρέβλωσης της τοπικής
ιστορίας από τους όψιμους ερμηνευτές της. Ξέρουμε τη δύναμη που έχει στα χέρια
του αυτός που είναι απέναντι μας. Όπως μας λέει η Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Δαβίδ
πάλεψε με το Γολιάθ, είχε τουλάχιστον στα χέρια του μια σφενδόνα. Εμείς οι
άμοιροι τι έχουμε; Το λόγο μας και την αλήθεια μας; Μα η μόνη αλήθεια δεν είναι
αυτή που φανερώνεται στο λόγο του Δεσπότη, ως θέληση που εκπορεύεται από το
Θεό; Τη σιωπηλή στήριξή σας; Δυστυχώς ακόμη και αν η σιωπή κρύβει μέσα της
δίκιο, αδικία, διαμαρτυρία, αγανάκτηση και οργή, κανείς δεν μπορεί να την
ακούσει, γιατί δεν έχει φωνή.
Απευθυνόμαστε σε όλους. Δεν παίζουμε κανένα δίτερμα με το
Σεβασμιώτατο για να παρακολουθείτε, ως αμέτοχοι θεατές, πόσα γκολ θα βάλει ο
καθένας. Αν είστε με τη δική μας ομάδα, δε φτάνουν τα βουβά χειροκροτήματα.
Αξίζει πιο πολύ ένα ποτήρι δροσερό νερό, ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη. Και
αυτό να το προσφέρετε όταν η αντίπαλη ομάδα βρίσκεται στο γήπεδο και σας
βλέπει. Και όχι όταν αποχωρήσει. Δεν γεννηθήκαμε με τη στόφα του ήρωα και του
επαναστάτη και δεν είμαστε μπουρλοτιέρηδες που αποφάσισαν να ανατινάξουν τα
ιερά και τα όσια της φυλής μας. Είμαστε απλά, κοινά και μικρά ανθρωπάκια, όπως
όλοι εσείς. Αλλά για σκεφτείτε λιγάκι, αν δεν υπήρχαν οι μικροί, μήπως δεν θα
υπήρχαν και οι μεγάλοι; Η κατάσταση είναι σοβαρή.
Η μουγκαμάρα πρέπει να τελειώνει. Ζούμε ευτυχώς σε ένα δημοκρατικό και
όχι θεοκρατικό καθεστώς. Και οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν κάθε δικαίωμα να
εκφράζουν ελεύθερα και ειρηνικά τις όποιες διεκδικήσεις, τις όποιες
διαμαρτυρίες με πολλούς τρόπους.
Απευθυνόμαστε στα Μ.Μ.Ε του Νομού. Αν δεν εκχώρησαν την
υποχρέωση ενημέρωσης της κοινής γνώμης αποκλειστικά και μόνο στο συνάδελφό τους
κ. Λάτσα, οφείλουν επιτέλους να αφυπνιστούν και να πράξουν αυτό που επιτάσσει το
δημοσιογραφικό τους καθήκον.
Απευθυνόμαστε τέλος στους τοπικούς βουλευτές και άρχοντες
της αυτοδιοίκησης. Στη θέση που βρίσκονται τους έστειλε ο λαός. Δεν τους
διόρισε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αυτοί ειδικά δεν έχουν κανένα
δικαίωμα στη σιωπή και στην αδιαφορία, μπροστά στο σοβαρό πρόβλημα που
αντιμετωπίζει μια τοπική κοινωνία.
Αφού σας
ευχαριστήσουμε από καρδιάς για τη παρουσία σας εδώ, κλείνουμε με τους στίχους
ενός τραγουδιού, που είναι στα χείλη και τις καρδιές της νεολαίας μας και όλων
εκείνων που παρά την ηλικία τους, δεν παραδίδουν τα όπλα και συνεχίζουν να
σκέφτονται με νεανική τόλμη και άγνοια κινδύνου. Πολλές φορές λίγοι στίχοι
τραγουδιών περιγράφουν πολύ καλλίτερα μια πραγματικότητα, από χιλιάδες λέξεις
και φράσεις. «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον. Στο
μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε. Αφού η ιστορία σας ανήκει, σαρώστε το λοιπόν
αν επιμένετε. Μένω μοναχός στο παρόν μου. Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται. Κι ας
έχω τις συνέπειες του νόμου. Συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε».
Πετρούσα 15/9/2013
Μάττας Αθανάσιος,
πρόεδρος Δημ.
Κοινότητας Πετρούσας
Τερνεκτσής Ιωάννης, αντιδήμαρχος Δήμου Προσοτσάνης
Ντεμίρης Αθανάσιος, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Προσοτσάνης